Η μουσικός και πιανίστα Αμαλία Αντωνοπούλου μιλά στο περιοδικό «πατρινόραμα–hellenic» και τη δημοσιογράφο Ευτυχία Λαμπροπούλου, αποκαλύπτοντας τη βαθιά της πίστη πως η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Σε μια εποχή που η ταχύτητα συχνά σκεπάζει την ψυχή, εκείνη επιμένει να δημιουργεί φως. Ως πολύτεκνη μητέρα, παιδαγωγός και καλλιτέχνιδα, έχει αφιερώσει τη ζωή της στην τέχνη και στην προσφορά, διδάσκοντας πως η μουσική δεν είναι απλώς ήχοι αλλά τρόπος να επικοινωνεί η καρδιά.
Με όχημα το πιάνο, καλλιεργεί στα παιδιά ευαισθησία και εσωτερική αρμονία, ενώ ιδιαίτερη θέση στο έργο της έχουν τα παιδιά ΑμεΑ, στα οποία δίνει φωνή, χαρά και δύναμη μέσα από τη μουσική.
Με αφορμή τη νέα της συναυλία για την Ειρήνη την Δευτέρα 3/11/2025 στις 18.30 στο “C.MOLOS” στον Μώλο της Αγίου Νικολάου στην Πάτρα, η Αμαλία Αντωνοπούλου μας υπενθυμίζει πως η ειρήνη δεν είναι πολιτικό σύνθημα, αλλά στάση ζωής που ξεκινά από την παιδεία και την ενσυναίσθηση.
Υπηρετώντας τον πολιτισμό με πίστη και αγάπη, αποδεικνύει ότι η τέχνη, όταν γεννιέται από την ψυχή, γίνεται πράξη ειρήνης.
Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική και ιδιαίτερα με τη διδασκαλία του πιάνου;
Από πολύ μικρή ηλικία, η μουσική ήταν για μένα τρόπος να εκφράζομαι και να βρίσκω ισορροπία. Το πιάνο έγινε το μέσο μέσα από το οποίο μπορούσα να μιλήσω χωρίς λόγια, να πω όσα δεν χωρούσαν στη φωνή. Μεγαλώνοντας ένιωσα πως ήθελα να μεταδώσω αυτή τη μαγεία, να δείξω στα παιδιά ότι η μουσική δεν είναι απλώς νότες. Έτσι η διδασκαλία έγινε για μένα φυσική συνέχεια της αγάπης μου για τη μουσική.
Ως πολύτεκνη μητέρα και ενεργή καλλιτέχνιδα, πώς καταφέρνετε να ισορροπείτε ανάμεσα στις ανάγκες της οικογένειας και τις απαιτήσεις της καλλιτεχνικής και εκπαιδευτικής σας πορείας;
Η αλήθεια είναι πως η ισορροπία δεν είναι ποτέ κάτι δεδομένο. Είναι μια καθημερινή προσπάθεια αγάπης και πίστης. Η οικογένειά μου είναι η πηγή της δύναμής μου, η αφετηρία κάθε δημιουργίας. Τα παιδιά μου με διδάσκουν υπομονή, τρυφερότητα και αυθεντικότητα. Όλα αυτά τα στοιχεία περνούν και στη μουσική μου και στη διδασκαλία. Για μένα η τέχνη και η μητρότητα δεν συγκρούονται· συμπληρώνουν η μία την άλλη. Η μουσική είναι ο τρόπος να κρατώ την ισορροπία, να βρίσκω φως ακόμα και μέσα στην ένταση της καθημερινότητας.
Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε ότι ο ρόλος σας ως μαμά και ως δασκάλα αλληλοσυμπληρώθηκαν με ιδιαίτερο τρόπο; Μπορείτε να μοιραστείτε ένα παράδειγμα;
Υπήρξαν πολλές στιγμές που ένιωσα πως ο ρόλος μου ως μητέρας και ως δασκάλας ενώθηκαν με έναν πολύ φυσικό και συγκινητικό τρόπο. Η μουσική άλλωστε είναι γεμάτη από συναισθήματα και τα παιδιά, είτε είναι δικά μου είτε μαθητές μου, έχουν τον τρόπο να σε οδηγούν βαθιά σε αυτά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συναυλία όπου συμμετείχαν και τα δικά μου παιδιά. Εκεί ένιωσα πως οι ρόλοι μου δεν ξεχώριζαν πια. Ήμουν ταυτόχρονα η μαμά που σκούπιζε ένα δάκρυ συγκίνησης και η δασκάλα που ενθάρρυνε κάθε μικρό καλλιτέχνη να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως και οι δύο ιδιότητες έχουν κοινή ρίζα: την αγάπη, την πίστη και τη φροντίδα για την ψυχή των παιδιών.
Η διδασκαλία παιδιών ΑΜΕΑ είναι μια βαθιά σημαντική και ευαίσθητη αποστολή. Τι σας έχει διδάξει αυτή η εμπειρία για τη μουσική, αλλά και για την ανθρώπινη δύναμη και ψυχή;
Η διδασκαλία παιδιών ΑΜΕΑ είναι για μένα από τα πιο βαθιά και συγκινητικά κομμάτια της πορείας μου. Αυτά τα παιδιά μου έχουν διδάξει περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσα ποτέ εγώ να τους διδάξω. Η μουσική γίνεται για εκείνα γέφυρα, φωνή, ανάσα, χαρά και κάθε φορά που ένα παιδί καταφέρνει να εκφραστεί μέσα από έναν ήχο, ένα βλέμμα ή μια μικρή κίνηση, νιώθω πως η τέχνη βρίσκει το βαθύτερο νόημά της: να ενώνει, να θεραπεύει, να απελευθερώνει.
Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά η συναυλία για την Ειρήνη και ποιο μήνυμα θα θέλατε να φτάσει στους θεατές μέσα από τις παιδικές φωνές;
Η συναυλία για την Ειρήνη είναι για μένα κάτι πολύ βαθύτερο από μια μουσική εκδήλωση. Είναι μια πράξη ψυχής. Σε μια εποχή που ο κόσμος διψά για αγάπη, κατανόηση και ενότητα, τα παιδιά μας θυμίζουν μέσα από τις αγνές φωνές τους πως η ειρήνη δεν είναι μια μακρινή έννοια αλλά μια καθημερινή στάση ζωής. Μέσα από αυτή τη συναυλία θέλω να φτάσει ένα μήνυμα ελπίδας και ανθρωπιάς· πως όταν τα παιδιά τραγουδούν για την ειρήνη, ο κόσμος ολόκληρος έχει ακόμα μια ευκαιρία να ξαναβρεί το φως του.
Ποιος είναι για εσάς ο ρόλος της μουσικής στην παιδική ψυχή; Πώς μπορεί να επηρεάσει έναν νέο άνθρωπο και τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο;
Η μουσική είναι για μένα ένα από τα πιο ισχυρά μέσα που αγγίζουν την παιδική ψυχή. Έχει τη δύναμη να καλλιεργεί συναισθήματα, να απαλύνει φόβους, να ενώνει και να εμπνέει. Όταν ένα παιδί εκφράζεται μέσα από τη μουσική, μαθαίνει να ακούει, να σέβεται, να συνεργάζεται—μα πάνω απ’ όλα μαθαίνει να νιώθει.
Στην πορεία σας συναντήσατε δυσκολίες ή προκαταλήψεις λόγω της πολυδιάστατης σας ιδιότητας (μητέρα, δασκάλα, καλλιτέχνιδα); Πώς τις ξεπεράσατε;
Φυσικά και υπήρξαν δυσκολίες. Όταν προσπαθείς να συνδυάσεις πολλούς ρόλους, συχνά ακούς ότι «δεν γίνεται να τα κάνεις όλα». Όμως εγώ πίστεψα βαθιά πως κάθε ρόλος τρέφει τον άλλον. Η μητρότητα με γέμισε ευαισθησία και δύναμη, η διδασκαλία μου έμαθε υπομονή και πίστη στους ανθρώπους και η τέχνη έγινε ο τρόπος να τα εκφράσω όλα αυτά. Τις προκαταλήψεις τις ξεπέρασα με συνέπεια, αγάπη για αυτό που κάνω και τη βεβαιότητα πως η γυναίκα μπορεί να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα και να τα υπηρετεί όλα με αγάπη και ψυχή.
Τι θεωρείτε ότι κάνει ένα παιδί να αγαπήσει πραγματικά τη μουσική και τον κόσμο του πιάνου;
Για να αγαπήσει ένα παιδί τη μουσική και το πιάνο, είναι σημαντικό να γίνει το μάθημα διασκεδαστικό και ευχάριστο. Το πιάνο είναι ένας τρόπος να εκφραστεί το κάθε παιδί, άρα δημιουργούμε κίνητρα, ενθαρρύνουμε τα παιδιά να καταλάβουν ότι αυτό το υπέροχο μουσικό όργανο είναι σύντροφος στις στιγμές έμπνευσης, μια εμπειρία ζωής που διαμορφώνει τον χαρακτήρα και τη δημιουργικότητά τους.
Ποιο είναι το όνειρό σας για το μέλλον, τόσο για εσάς όσο και για τα παιδιά–μαθητές σας που ανεβαίνουν σήμερα στη σκηνή;
Στόχος μου για το μέλλον είναι οι δημιουργικές συνεργασίες με ανθρώπους φωτεινούς, χαρισματικούς. Θα ήθελα επίσης να συμβάλλω έμπρακτα μέσα από τη μουσική στην ανακούφιση και την ενδυνάμωση ανθρώπων που βιώνουν πόνο ή δυσκολία. Όσο για τους μαθητές μου, εύχομαι να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια, να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες τους και να έχουν πάντα έμπνευση για δημιουργία.
