Του Γιώργου Καρβουνιάρη
Σήμερα έκλεισε το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ στη Νότια Πάτρα, βάζοντας τέλος σε δεκαετίες παρουσίας του δημόσιου ταχυδρομείου σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή που εξυπηρετεί χιλιάδες πολίτες, ηλικιωμένους, επαγγελματίες και οικογένειες. Κανένα σχέδιο αντικατάστασης, καμία πρόβλεψη για εξυπηρέτηση, καμία ουσιαστική ενημέρωση. Μόνο ένα κατεβασμένο ρολό και ένα ερώτημα που πλανάται: ποιος μένει πίσω και ποιος “μετράει” για το κράτος;
Το κατάστημα, που εξυπηρετούσε καθημερινά εκατοντάδες πολίτες, κυρίως ηλικιωμένους, Ρομά και άτομα με κινητικά προβλήματα, ανέστειλε τη λειτουργία του ξαφνικά, προκαλώντας έντονη αναστάτωση στην τοπική κοινωνία.
Το Νότιο Διαμέρισμα έχει 40.000 κατοίκους από λαϊκά στρώματα, είναι το μεγαλύτερο και πιο πυκνοκατοικημένο του Δήμου Πατρών. Υπάρχουν επτά συγκροτήματα Εργατικών Κατοικιών και 55 σχολεία.
Την ίδια ώρα, στην ορεινή Αχαΐα, η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει «στάχτη στα μάτια» με μια τρίμηνη αναστολή του κλεισίματος για τα καταστήματα σε Κλειτορία και Δάφνη Καλαβρύτων. Τρεις μήνες διορίας, μετά τους οποίους κανείς δεν δεσμεύεται για το τι έρχεται. Μια προσωρινή πατέντα για να “παγώσει” η οργή και όχι μια απόφαση που εγγυάται συνέχιση υπηρεσιών.
Στρατηγική συρρίκνωσης με δημόσιο χρήμα
Από το 2020 τα ΕΛΤΑ υποτίθεται πως “εξυγιαίνονται”. Πάνω από 280 εκατ. ευρώ από τον Έλληνα φορολογούμενο, χιλιάδες αποχωρήσεις εργαζομένων, βίαιη συρρίκνωση του δικτύου και παράλληλη είσοδος ιδιωτών σε καίριες λειτουργίες. Το αφήγημα περί “εκσυγχρονισμού” δεν στέκει, όταν η δημόσια υπηρεσία που εξυπηρετούσε την πιο απομακρυσμένη γωνιά της χώρας εξαφανίζεται από γειτονιές και χωριά.
Κι όλα αυτά ενώ τα ΕΛΤΑ διατηρούν μέχρι το 2028 τον ρόλο του Καθολικού Παρόχου Υπηρεσιών, μια δικτυακή υπεροχή που ιδιώτες μόνο να ονειρεύονται μπορούν.
Το ερώτημα που “καίει”
Αν τα ΕΛΤΑ δεν έχουν χρήματα να κρατήσουν ένα κατάστημα στην Πάτρα ή έναν ταχυδρόμο στα Καλάβρυτα,
πώς είχαν για ακριβοπληρωμένες συμβάσεις σε “ημέτερους”, για εξωτερικές αναθέσεις εκατομμυρίων και για «ειδικευμένες επικοινωνιακές υπηρεσίες»;
Με απλά λόγια:
λεφτά υπήρχαν — απλώς όχι για τους πολίτες.
Το σχέδιο είναι ορατό
Οι γνωρίζοντες μιλούν ξεκάθαρα για μοντέλο «πρώτα το κάνουμε μη λειτουργικό, μετά το παραδίδουμε». Θυμίζει κάτι; Ναι. Ολυμπιακή. Όταν στραγγαλίζεις έναν δημόσιο οργανισμό και ύστερα παρουσιάζεις την ιδιωτικοποίηση ως “μονόδρομο”, δεν μιλάμε για “εξυγίανση” αλλά για προμελετημένη αποδόμηση.
Κι όσο το Μαξίμου επιχειρεί να βρει αντιπερισπασμούς, αποδίδοντας ευθύνες στο παρελθόν, η πραγματικότητα παραμένει αμείλικτη:
η σημερινή κυβέρνηση κυβερνά έξι χρόνια και η ευθύνη για τις αποφάσεις είναι αποκλειστικά δική της.
Το διακύβευμα
Το ταχυδρομείο δεν είναι “μία ακόμη υπηρεσία”. Σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά, είναι:
- Σύνταξη για τον παππού
- Δουλειά για τον μικροεπιχειρηματία
- Ανάγκη για τον πολίτη χωρίς αυτοκίνητο ή πρόσβαση σε e-banking
- Κοινωνική συνοχή
Και τώρα;
Ένας κόσμος εγκαταλείπεται να τα βγάλει πέρα μόνος του.
Σε τρεις μήνες, η Κλειτορία και η Δάφνη θα ξαναζήσουν το ίδιο άγχος.
Στην Πάτρα, το “σήμερα” έγινε ιστορία χωρίς επιστροφή…