«Σταύρωσον» τιτλοφορείται η εικαστική έκθεση της Μυκονιάτισσας ζωγράφου και συγγραφέως Μαρίνας Πετρή στην «ΓΚΑΛΕΡΙ ART PLACE» τού Κυριάκου Πεταλιδη επί της οδού Σκουφά 27- Κολωνάκι, από τις 5 έως 30 Απριλίου.
Η καλλιτέχνης παρουσιάζει το έργα της μόνο σε επιλεκτικές, κυρίως ατομικές, εκθέσεις όπου καταθέτει το ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του έργου της ποτισμένο από μια ενδελεχή φιλοσοφία με ετερόκλητες εικαστικές προσεγγίσεις τόσο στα υλικά όσο και στην γραφή και το ύφος. Ακολουθώντας τις φράσεις του Καζαντζάκη: «Αγάπα τον άνΰρωπο γιατί είσαι εσύ…» και «Το μεγαλύτερο ταξίδι μας το κάνουμε με την ψυχή μας» καταπιάστηκε από το 2014 με την θεματική που διαπραγματεύεται με ποικίλους τρόπους την σταύρωση των ανθρώπων και του Θεανθρώπου .. Πρόκειται για μια σειρά σχεδίων με μελάνι, μικτή τεχνική σε ξύλο, παστέλ σε χαρτί, ακρυλικών και λαδομπογιάς σε καμβά και digital art σε πλέξιγκλας.
Για όλα τα παραπάνω και για πολλά ακόμα η Μαρίνα Πετρή μιλά στο «π» και στην δημοσιογράφο Ευτυχία Λαμπροπούλου για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον , την τέχνη και την φιλοσοφία. Τον συγκερασμό της ζωής με την τέχνη και την συμπόρευσή τους.
Γνωρίζοντας την αγάπη σας για την τέχνη και τον πολιτισμό τι είναι εκείνο που σας εμπνέει, σε μία εποχή όπου το άτεχνο και το πρόχειρο ανακηρύσσεται τέχνη ;
Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δημιουργούν και συνεχίζουν την πορεία του έργου που προέρχεται από το Θείο σχέδιο και τον Νόμο της φύσης σε κάθε χρονική περίοδο . Οι αρχές και συμβολισμός της τέχνης μεταφέρει πάντα τις ίδιες αξίες το μόνο που αλλάζει είναι το ύφος της εποχής . Δυστυχώς η προχειρότητα και επιβολή του άτεχνου βασιλεύει μόνο στην χώρα μας όπου και κάθε άλλη αξία έχει καταρρεύσει, αφού αυτό επιτρέψαμε με την αδιαφορία, το πρόσκαιρο βόλεμα και σωρεία εγκλημάτων χωρίς τιμωρία . Για αυτό ο μέγιστος Χατζιδάκης έχει πει περιφραστικά « η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.» Δεν είναι τυχαίο ότι αντιδήμαρχοι πολιτισμού είναι κατά κόρον αστυνόμοι, εργολάβοι, δικηγόροι και στις διευθυντικές θέσεις πολιτισμού τοποθετούνται άτομα που χρησιμοποιούν κάθε είδους κατάχρησης εξουσίας ακόμα και την παραχάραξη της εθνικής μας ιστορίας … Παρ όλα αυτά ακόμα και στην περίοδο του κάθε μεσαίωνα όπως και του δικού μας νεομεσαίωνα, θα λάμπουν οι εξαιρέσεις των φωτισμένων.
Έχετε θητεύσει δίπλα σε σημαντικούς δασκάλους με τεράστια πορεία όπου άφησαν την σφραγίδα τους στο πολιτισμό της χώρας μας και όχι μόνον… Τι είναι εκείνο που κρατάτε από αυτούς και πορεύεστε με αυτό;
Μεγάλοι δάσκαλοι όπως οι δικοί μου Μυταράς, Μαυροΐδης, Μόραλης και άλλοι, υπάρχουν σε όλες τις εποχές και δίνουν την σκυτάλη στις νεότερες . Αυτό που σίγουρα μαθαίνουμε από αυτούς είναι η σοφία της σιωπής κατά την διάρκεια της διαδικασίας της γένεσης μιας ιδέας ή έργου, την ηθική ακεραιότητα τον τρόπο της παρουσίασης τους στο κοινό και την αξίωση της αιδούς στο χάρισμα του ταλέντου μας. Θέλω να ελπίζω πως με αυτά θα φτάσω μέχρι το τέλος της ζωής μας. Το δυστύχημα είναι πως ενώ σε κάθε εποχή υπάρχουν προσωπικότητες και πρότυπα ανάλογα με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης όταν καλλιεργεί την αμάθεια σκοτίζει την θέαση τους και τα προβάλει ανελλιπώς όταν καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας. Μονό η ατομική προσέγγισή σε κάθε είδους πρότυπο και ενδελεχής παρατήρηση είναι αυτό που βοηθά την ανάπτυξη της ελεύθερης βούλησης και την συνέχιση από εμάς των ιδεών για το όφελος της ανθρωπότητας.
Μιλήστε μας για το καλλιτεχνικό και συγγραφικό σας έργο… Πως συνδυάζεται τα εικαστικά με την συγγραφή και την ιστοριογραφία;
Με κάνεις να ανατρέξω στο παρελθόν των νεανικών μου χρόνων, όπου διάφοροι φίλοι κυρίως γκαλερίστες με συμβούλευαν ότι θα πρέπει να αποφασίσω ποιο είδος τέχνης θα ακολουθούσα αλλιώς τίποτα δεν θα έκανα καλά… Εκεί γνώρισα τον νεοελληνικό δανδισμό της αμάθεια και εγωκεντρική αμπελοφιλοσοφία. Σύντομα κατανόησα πως δεν πρέπει να ακολουθείς ποτέ την γνώμη των άλλων, αλλά μόνο να αναγνωρίζεις την σωστή φωνή του εαυτού σου και να την ακολουθείς. Αν κάνεις αυτό που θα σου πουν οι άλλοι και πέσεις σε λάθος δεν θα ξέρεις γιατί να χτυπάς το κεφάλι σου, ενώ αν το λάθος που θα συμβεί είναι από προσωπική σου επιλογή θα είναι μάθημα και ενίσχυση της συνέχειας σου . Ακλούθησα όλα τα τάλαντα που μου χαρίστηκαν κάθε ένα είναι μια άλλη γλώσσα που η ιδιαιτερότητα της μπορεί να εκφράσει μοναδικά κάτι πχ ένα αφήγημα ή ένα παραμύθι δεν μπορεί να αποδοθεί με εικαστική γλώσσα, ή αντίθετα το βάθος της χρωματικής εκπομπής δεν μπορεί να μεταφερθεί με λογοτεχνική συγγραφή. Για το τρίτο ερώτημά σας την ιστοριογραφία, φταίει η ιστορική στιγμή που γεννήθηκα η δεκαετία του 60, που ορθά ή λανθασμένα ποτιστήκαμε από την μυθολογία , ιστορία , το θρησκευτικό στοιχείο , τα ήθη και τα έθιμα, την ιδιαιτερότητα της εθνικής συνείδησης . Μαζί με αυτά μεγάλο ρόλο έπαιξε η παιδεία μέσα από την οικογένειάς. Στην δική μου περίπτωση καραβοκύρηδες, έμποροι και μέτοικοι στην Ρωσία, από τον πλούτο στην καταστροφή, με οικίες και ιδιωτικές εκκλησίες που έχουν ανεγερθεί τον 16ο αιώνα της Μυκόνου, εξήραν την φαντασία και περιέργειά μου, με ερωτήσεις όπως «πες μου γιαγιά ή παππού , μαμά και μπαμπά ξανά αυτή την ιστορία;» . Κατέληξα να εθιστώ στη ρίζα του παρελθόντος και ελπίζω να υπηρετώ ιστοριογραφία το ίδιο καλά όσο και τα δύο άλλα.
Αν σας έλεγα να μου πείτε ένα στοιχείο της καλλιτεχνικής σας πορείας που έχει μείνει εγχάρακτο στην μνήμη της ψυχής σας ποιό θα ήταν αυτό;
Θυμάμαι στο ξεκίνημα μου από τα χρόνια των σπουδών μου στην Καλλών Τεχνών Αθηνών πως φεύγοντας από την σχολή όταν έκλεινε το μεσημέρι και πηγαίναμε στα προσωπικά μας εργαστήρια για να συνεχίσουμε την προσωπική μας εργασία, οι περισσότεροι συμφοιτητές μου γκρίνιαζαν για την απουσία της έμπνευσης . Την ίδια έλλειψη είχα συχνά και εγώ, αλλά φτάνοντας στο εργαστήριό μου έστηνα αμέσως μια μικρή νεκρή φύση , ένα βαζάκι με λουλούδια, κάποιο αντικείμενο ένα πανάκι και αρχίζοντας να δουλεύω με τα χρώματα και τα πινέλα άρχιζαν να έρχονται οι ιδέες. Η αλήθεια είναι πως οι μεγάλες ιδέες έρχονται κάθε μέρα στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά δεν χαρίζονται στους τεμπέληδες. Κάποτε που βρέθηκα αβοήθητη στο εξωτερικό χωρίς οικονομική βοήθεια σκέφτηκα «εσύ κατάγεσαι από τους ξυπόλυτους Μυκονιάτες» έτσι την ζωή μου την χάραξε η εργασία και την ψυχή μου η καθημερινή παρατήρηση η επιμέλεια και η επιμονή.
Μετά την έκθεσή σας που μπορεί ο κόσμος να απολαύσει έως τέλος Απριλίου τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;
Η έκθεση αυτή είναι όπως και όλες μου οι εργασίες προϊόν πολλών χρόνων αναζήτησης και φιλοσοφίας για αυτό θα ήμουν ευχαριστημένη να έχει την μέχρι σήμερα ς ροής της επισκεψιμότητάς της από ιδιαίτερους ανθρώπους. Θεωρώ για αυτή ότι έχει την μεγαλύτερη εμβαθή φιλοσοφική προσέγγιση αφού και το θέμα της σταύρωσης το προκαλεί. Μελλοντικά έχω διαφορά σχέδια και θέματα στα οποία εργάζομαι και ευελπιστώ να φιλοξενηθούν από κατάλληλους χώρους την σωστή στιγμή που δεν μπορώ να αποκαλύψω. Εύχομαι η χώρα μας να απεγκλωβιστεί σύντομα από την απαξίωση που επιβάλουν κατεστημένες μετριότητες.
Who is Who
Η Μαρίνα Πετρή είναι μία από τους σημαντικότερους συγχρόνους καλλιτέχνες της Μυκόνου. Γεννημένη στο Γκρατς της Αυστρίας και μεγαλωμένη στην Αθήνα και Μύκονο στιγματίστηκε από τους μεγάλους δασκάλους της Καλών Τεχνών Αθηνών όπου και σπούδασε, τους Δημήτρη Μυταρά, Γεώργιο Μαυροΐδη, Γιάννη Μόραλη και στην γλυπτική τον Γιώργο Νικολάίδη, Σημαντικές μορφές για την έρευνάτης στην λαογραφία υπήρξε
στη ζωή της ο Γιάννης Τσαρούχης, ο λεξικογράφος Σταυρός Μάνεσης, ο δημιουργός του λαογραφικού μουσείου Βασίλης Κυριαζόπουλος και η δημιουργός της Βιβλιοθήκης Μυκόνου Καλλιόπη Τριανταφύλλου. Έχει διακριθεί στην ποίηση σε διαγωνισμό της ΔΕΕΔΕ από τους Ρίτσο, Βρεττάκο και Σινόπουλο. Έχει πάνω από 70 ατομικές εκθέσεις στην Ευρώπη, Αμερική, Ρωσία και Ασία. Γράφει ποίηση, ιστορικές και λαογραφικές μελέτες και
παιδική λογοτεχνία. Πειραματίζεται με πολλά είδη τέχνης. Έργα της βρίσκονται στις συλλογές της ΑΣΚΓ, Υπουργείου Πολιτισμού, του Βορρέ, του Πιερίδη, διαφόρων Δήμων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το έργο και φιλανθρωπία της για τον πολιτισμό έχει τιμηθεί από την UNICEF την UNESKO και άλλους φορείς. Έχει υπάρξει μέλος του Λογοτεχνικού συλλόγου Γυναικών Βερολίνου, και της ‘Ένωσης Λογοτεχνών Λονδίνου, είναι μέλος του Εθνικού Συμβούλιου Ελληνίδων, των ΑΧΕΠΑ και της ‘Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.
Η εικαστικός Μαρίνα Πετρή στην ατομική της έκθεση «Σταύρωσον» που πραγματοποιείται την «ΓΚΑΛΕΡΙ ART PLACE» τού Κυριάκου Πεταλιδη επί της οδού Σκουφά 27- Κολωνάκι, έως 30 Απριλίου, σαν γνώστης των μυστικιστικών σύμβολων, περνά μυσταγωγικά τον απόηχο της συμβολικής τού Μεσαίωνα και της Αναγέννησης της σταύρωσης του Θεανθρώπου μέχρι την σταύρωση του σύγχρονου ανθρώπου με έναν ανορθόδοξο, αλλά οικείο σε όλους, τρόπο. Η ίδια έχει ζήσει\ κοντά στον κόσμο της εκκλησίας τα παιδικά της χρόνια στην Μύκονο όπου όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής, η γιορτή, η γέννα, ο γάμος, η κηδεία και το μνημόσυνο είναι μέρος της καθημερινότητας. Ψέλνοντας στα δίπλα στον παππού της Νικόλαο, θα περάσει στη διάρκεια των σπουδών της τα ρηξικέλευθα χρόνια της μεταπολίτευσης και θα συνεχίσει σπουδές και ζωή στο Λονδίνο και Βερολίνο με την ροκ επανάσταση και τα επακόλουθα της περιόδου της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου. Συμμετέχοντας στις αλλαγές αυτών των χρόνων κατανοεί ότι η εικόνα αλλάζει, αλλά ποτέ το βαθύτερο σύμβολο.
Η αρχέγονη σημειολογία της σταύρωσης είναι εμφανής σε πολλά από τα έργα της όπως το μικρό ασπρόμαυρο σχέδιο Cross in boa, όπου η σύνθεση της φιγούρας του Χριστού που κουβαλά τον σταυρό του περικλείεται μέσα στο σχήμα μιας βάρκας, δηλαδή του ναού, αφού η λέξη προέρχεται από το νέω =ταξιδεύω και την ναός δηλαδή το πλεούμενο. Στο έργο της «θλίψη» όπου η Πανάγια Μαρία απομακρύνεται από το κατακερματισμένο κυβιστικό τοπίο που περιγράφει το τοπίο της Σταύρωσης μετά την Αποκαθήλωση, περικλειόμενη από ένα φαλλικό σχήμα που περνά σε ένα
χρυσωμένο άδειο επίπεδο το τοπίο, ο κατακερματισμός του οποίου γράφει το πρόσωπό της.
Στον digital pop art σταυρό «the secret» βρίσκεται η’Ειμι Γουάινχαους σε ένα κόσμο προσωπικών της θαυμάτων με τους στίχους «Love is a losing game / One I wished I never played» αποτυπωμένους στην σκοτεινή πίσω πλευρά του σταυρού της και κάπως έτσι ακολουθούν και τα υπόλοιπα άλλα έργα των σταυρών με πλέξιγκλάς.
Η ίδια γράφει σε ένα της ποίημα:
Σταυρώθηκα καί εγώ.
Τότε είδα στη σκίά μου ανάποδο σε ένα σταυρό
εκείνον που με ακολούθαγε τόσο καιρό
πιστός, με έπληττε, με έσπρωχνε
κάποτε ηθελημένα γινόμουν συνεργός του
σε ίδιους χρόνους εσταυρώνονταν μαζί μου,
μόνο που με αυτόν συνέπραττε η αντιστροφή
και στη δική του σταύρωση βοή
εσκέπαζε τα πάντα.
Άνοιγμα : Σάββατο 5 Απριλίου 11:00 – 15:00
Διάρκεια : 5 – 30 Απριλίου 2025
ωράριο: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 20:00/Τετάρτη, Σάββατο 11:00 – 15:00
Σκουφά 27 / Αθήνα – 10673 / Τηλέφωνα 2121072771- 6985085812