Ο Δημήτρης Γεωργαλάς μιλά στο περιοδικό Πατρινόραμα και στη δημοσιογράφο Ευτυχία Λαμπροπούλου
Το θεατρικό έργο του Ανδρέα Κεντζού«Άνθρωπος του Θεού», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά, μετά την περσινή επιτυχία του στην Αθήνα, στο Θέατρο 104, έρχεται για τρεις μόνον παραστάσεις στην Πάτρα, στο θέατρο Επίκεντρο+, στις 10, 11 και 12 Οκτωβρίου 2025.
Μια ιστορία όπου πίστη και αμφιβολία, λύτρωση και εκδίκηση συγκρούονται αμετάκλητα. Με έντονους διαλόγους, καθηλωτικές ερμηνείες και μια σκηνοθετική προσέγγιση που εντείνει την ατμόσφαιρα, η παράσταση προσκαλεί το κοινό να αναμετρηθεί με βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα όπως : Τι σημαίνει να πιστεύεις; Πόσο εύθραυστη είναι η ηθική μας όταν δοκιμάζεται; Και ποια είναι, τελικά, η σχέση του ανθρώπου με το θείο;
Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε αρχικά στο έργο του Ανδρέα Κεντζού και σας έκανε να θελήσετε να το σκηνοθετήσετε;
Ο αντρεας κεντζος γράφει έναν ζωντανό σύγχρονο αναγνωρίσιμο λόγο που επικοινωνεί άμεσα με τον σημερινό θεατή ! Εχει ένα ταλέντο να σε κάνει να νοιωθεις ότι ακούς μια οικεία συνομιλία και να ταυτίζεσαι άμεσα με αυτό που βλέπεις . Επίσης η θεματική αυτού του έργου είναι κάτι που με αφορά προσωπικά! Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για το αν υπάρχει κάποιο θεϊκό σχέδιο ή ζούμε μια τυχαιοτητα !
Πώς θα περιγράφατε με λίγες λέξεις τον πυρήνα της ιστορίας, τι είναι αυτό που δοκιμάζεται περισσότερο, η πίστη ή ο άνθρωπος;
Ή αδυναμία του ανθρώπου να διαχειριστεί πράγματα που τον ξεπερνούν , που είναι άδικα , που τον σημαδεύουν ανεπανόρθωτα. Είναι οι στιγμές που ο άνθρωπος σηκώνει τα μάτια ψηλά και φωνάζει « πού είσαι θεέ μου» . Πολύ μικρή κραυγή για την απεραντοσύνη που μας περιβάλλει!
Στο κείμενο υπάρχει μια έντονη σύγκρουση ανάμεσα στην πίστη και την αμφιβολία. Πώς δουλέψατε πάνω σε αυτό το λεπτό όριο;
Είναι κάτι που το συζητήσαμε , ο καθένας από την ομάδα κατέθεσε την άποψη του , τον προβληματισμό του , τις αγωνίες του πριν ξεκινήσουμε να παίζουμε και να σκηνοθετούμε . Είναι από τα έργα που πρέπει να μαζέψεις πρώτα ένα προσωπικό υλικό πριν προχωρήσεις στην πρακτική της παράστασης ! Κι αυτό ήταν πολύ γόνιμο και μας έφερε πιο κοντά !
Πόσο δύσκολο είναι να μιλήσει κανείς για τη μεταφυσική μέσα από ένα ρεαλιστικό σκηνικό ;
Ή Μεταφυσική είναι μέρος της ζωής μας . Υπάρχει πάντα γύρω μας μέσα μας. Δεν απαιτείται ένα ιδιαίτερο περιβάλλον για τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα . Είναι μέρος της καθημερινότητας είτε αυτό συμβαίνει συνειδητά είτε κάποιες φορές ασυνείδητα. Αυτό ειναι το θέατρο ! Φέρνει τα μεγάλα θέματα δίπλα μας , στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη διαδικασία των προβών, είτε σκηνοθετικά είτε συναισθηματικά;
Ή μεγαλύτερη πρόκληση στο θέατρο είναι πάντα μια . Να καταφέρεις να πεις την αλήθεια . Να είναι η αλήθεια που αναγνωρίζει ο ερμηνευτής πρώτα και κατά συνέπεια ο θεατής . Η αλήθεια που τον εκφράζει , που τον εκπροσωπεί .
Υπάρχει κάποιο σημείο του έργου που σας συγκίνησε ιδιαίτερα ή σας έκανε να δείτε αλλιώς το ίδιο το θέμα της πίστης;
Ναι ! Το θέμα της απώλειας ! Είναι για μένα ίσως το πιο ευαίσθητο σημείο μου , η προσωπική μου ρωγμή .
Ο «Άνθρωπος του Θεού» ισορροπεί ανάμεσα στο θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα. Πώς κρατήσατε αυτή την ισορροπία χωρίς να χαθεί η ένταση;
Αυτό είναι ζητούμενο στη σκηνοθεσία , για να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον . Εχει να κάνει με τεχνικές του σύγχρονου θεάτρου και με την ικανότητα των ηθοποιών που είναι σπουδαίοι σ αυτό που κάνουν γιατί το αγαπούν πολύ . Το έργο μας συνεπήρε , μας ενέπνευσε και μας απελευθέρωσε !
Έχετε αναφέρει πως η ψυχοθεραπεία ήταν ένα δώρο στον εαυτό σας. Πιστεύετε ότι αυτή η προσωπική διεργασία επηρεάζει τον τρόπο που βλέπετε τους ρόλους και τους ανθρώπους στη σκηνή;
Φυσικά ! Το εσωτερικό αυτό ταξίδι είχε σαν αποτέλεσμα μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό μου με τους συνανθρώπους μου και με τη δουλειά μου . Η τέχνη πρέπει να είναι προϊόν χαράς και απενοχοποίησης! Πρέπει να είναι αγνή σαν το παιχνίδι ενός παιδιού που δεν έχει όρια αλλά δεν χάνει ποτέ τις αγνές του προθέσεις ! Η ψυχική διερεύνηση μ έκανε να αγαπήσω ουσιαστικά την δουλειά μου , να την κάνω συνειδητά και να βρίσκω χαρά μέσα σ αυτήν . Το λέω γιατί συνήθως οι άνθρωποι που κάνουν θέατρο ψάχνουν μια επιβεβαίωση που δεν πήραν κάποτε . Αυτό είναι λάθος κίνητρο !
Ζητάτε συνήθως από τους ηθοποιούς σας, τεχνική ακρίβεια ή συναισθηματική έκθεση;
Ή υποκριτική είναι συνδυασμός όλων αυτών . Και μιλάω ως ηθοποιός , όχι ως σκηνοθέτης.
