Ο εικαστικός Alessandro DeMartino δεν χρειάζεται φανφάρες για να συστηθεί. Τα έργα του μιλούν με τα μάτια και δακρύζουν με χρώματα. Σε μία εκ βαθέων συνέντευξη στη δημοσιογράφο του «π» Ευτυχία Λαμπροπούλου, ξεδιπλώνει όχι απλώς την πορεία ενός ζωγράφου, αλλά τον ψυχισμό ενός ανθρώπου που ζωγραφίζει για να αντέξει, να θυμηθεί και να αγαπήσει. Μεγαλωμένος μέσα στην τέχνη, ανάμεσα σε καμβάδες και γκαλερί με φιλότεχνους γονείς που λάτρευαν την τέχνη, ειδικότερα την ζωγραφική, εικαστικοί και οι ίδιοι. ο Alessandro δεν κάνει τέχνη , ζει μέσα της. Μιλά για την καθοριστική επιρροή της οικογένειάς του, για το μυστήριο της δημιουργίας, για την μοναξιά του εργαστηρίου, την ψυχοθεραπευτική φύση της ζωγραφικής, αλλά και για την πράξη προσφοράς μέσω των εικαστικών εργαστηρίων του. Ένας σύγχρονος δημιουργός, με ρίζες στην Ελλάδα και την Ιταλία, που συνεχίζει να αναζητά το ανείπωτο και να μας υπενθυμίζει πως η τέχνη είναι πάντα ο καθρέφτης της εποχής και της ψυχής.
Ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο που σας έδωσε το έναυσμα να ασχοληθείτε με την τέχνη;
Από 3 χρονών ζωγραφίζω ακατάπαυστα και πιστεύω πως με επηρέασε το περιβάλλον που μεγάλωσα, με έναν πατέρα και μια μητέρα ζωγράφους. Ειδικά όταν άνοιξαν στην Πάτρα την πρώτη Γκαλερί στη Μαιζώνος, σε ένα νεοκλασικό κτίριο, εκεί γνώρισα από κοντά πολλούς ζωγράφους και βίωσα πολλές εκθέσεις.
Η οικογένειά σας πόσο υποστηρικτική είναι στο έργο σας όλα αυτά τα χρόνια;
Με υποστήριξε πάρα πολύ, κυρίως με την αγάπη τους αλλά και τη γνώση που μου χάρισαν απλόχερα. Με θεωρούσαν σημαντικό ζωγράφο, χωρίς βέβαια να το πιστεύω εγώ, αλλά αυτό μου έδινε μεγάλη δύναμη να προχωρήσω.
Η ζωγραφική σας χαρακτηρίζεται από έντονη συναισθηματική δύναμη και βαθύ συμβολισμό. Τι είναι αυτό που σας ωθεί κάθε φορά να πιάσετε το πινέλο;
Είναι μια μυστική δύναμη, αυτό με ωθεί να ζωγραφίσω. Όπως λέει και ο σπουδαίος Μόραλης: «Η ζωγραφική είναι ένα άχραντο μυστήριο όπως ο έρωτας. Όπως δεν γνωρίζεις τι είναι αυτό που σε κάνει να παραδοθείς σε έναν άνθρωπο, έτσι και το χέρι οδηγείται από μια μυστική δύναμη επάνω στον καμβά».
Ποιοι καλλιτέχνες είτε από το παρελθόν είτε από το παρόν θεωρείτε ότι έχουν χαράξει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην τέχνη σας;
Είναι πάρα πολλοί. Θαυμάζω σχεδόν όλους τους καλλιτέχνες και ενδεικτικά θα αναφέρω τον Ντα Βίντσι, Ματίς, Πικάσο, Σαγκάλ, Μαγκρίτ, Μυταρά.
Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία κυριαρχεί, ποια είναι η θέση της παραδοσιακής ζωγραφικής; Μπορεί η ζωγραφική να επιβιώσει σε έναν κόσμο ταχύτητας και ψηφιακής εικόνας;
Η ζωγραφική και γενικά η τέχνη δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Πάντα θα υπάρχει, ίσως με διαφορετικές μορφές έκφρασης, γιατί η τέχνη είναι ο καθρέφτης της κάθε εποχής.
Τα έργα σας συχνά μοιάζουν να αφηγούνται ιστορίες χωρίς λέξεις. Θεωρείτε τον εαυτό σας και αφηγητή, εκτός από εικαστικό δημιουργό;
Δεν το είχα προσέξει αυτό, να σας πω την αλήθεια. Απλά αποτυπώνω ιστορίες, σύμβολα, συναισθήματα και λέξεις με τον δικό μου τρόπο κάθε φορά.
Πώς βιώνετε τη μοναξιά του εργαστηρίου; Είναι δημιουργική ή μερικές φορές σας βαραίνει;
Είναι θαυμάσια και μου αρέσει πολύ αυτή η μοναξιά, γιατί η ζωγραφική δυστυχώς είναι τέχνη μοναχική. Δεν είναι όπως για παράδειγμα η μουσική, που συνεργάζονται πολλοί μαζί καλλιτέχνες.
Έχετε πει ποτέ «αυτός ο πίνακας με ξεπέρασε»; Υπήρξε έργο που αισθανθήκατε ότι είχε δική του βούληση;
Όταν ξεκινώ ένα έργο δεν ξέρω καν πώς θα τελειώσει. Με οδηγεί αυτό, εγώ απλά αφήνομαι επάνω στον καμβά και στα χρώματα.
Η εσωτερική αναζήτηση αντανακλάται συχνά στο έργο σας. Είναι η ζωγραφική για εσάς τρόπος ψυχοθεραπείας ή πράξη αντίστασης;
Θα έλεγα και τα δύο. Ζωγραφίζω ό,τι με πληγώνει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ό,τι με ενθουσιάζει, ό,τι αγαπώ αλλά και ό,τι φοβάμαι.
Ζώντας ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς, Ιταλικό και Ελληνικό, ποιο στοιχείο από τον καθένα νιώθετε να κυλά πιο έντονα στις δημιουργίες σας;
Σαφέστατα ο ιταλικός πολιτισμός με επηρέασε περισσότερο. Τα χρόνια σπουδών στη Φλωρεντία ήταν καταλυτικά για την τέχνη και τη ζωή μου και γι’ αυτό είμαι για πάντα ευγνώμων στους γονείς μου. Όμως είναι πολλά τα στοιχεία από την Ελλάδα που βάζω στα έργα μου, αφού εδώ ζω. Αγαπώ και τις δύο χώρες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν σύγχρονο ζωγράφο σήμερα;
Να πει πράγματα που δεν έχουν πει άλλοι, να παραμείνει αυθεντικός, σεμνός, χωρίς έπαρση.
Αν μπορούσατε να στείλετε ένα μήνυμα μέσα από την τέχνη σας σε κάποιον που δεν έχει καμία επαφή με την τέχνη, τι θα του λέγατε;
Ότι η τέχνη δημιουργείται από το απόσταγμα της ψυχής. Μπορούμε μόνο να την νιώσουμε γιατί μας μιλά με συναισθήματα ενώ μας αποπροσανατολίζει με τη λογική. Είναι το άρωμα της σκέψης, η νοσταλγία του εφήμερου και η απουσία της αντικειμενικότητας. Δεν υποκλίνεται σε οικονομικά τερτίπια, φλερτάρει με την αθανασία και ανήκει στην αιωνιότητα. Είναι αέναη σαν την ψυχή – δεν τελειώνει ποτέ και είναι άγνωστο πότε ξεκίνησε.
Πέρα από τη δική σας καλλιτεχνική δημιουργία, έχετε ενεργή παρουσία και μέσα από τα εικαστικά εργαστήρια που διοργανώνετε. Τι είναι αυτό που σας κινητοποιεί να μεταδίδετε τη γνώση και την τέχνη σε άλλους, και πώς σας επηρεάζει αυτό ως δημιουργό;
Είναι θαυμάσιο να μεταδίδεις γνώση να μη διδάσκεις, αλλά να δείχνεις το παράθυρο προς την ελευθερία, να βλέπεις τους μαθητές σου να πετούν με τα δικά τους φτερά και να περιμένεις να γίνουν καλύτεροι από εσένα. Είναι πολύ όμορφο να μοιράζεσαι στιγμές τέχνης, όπως για παράδειγμα οι δράσεις που οργανώνουμε. Αυτό το καλοκαίρι, με την αμέριστη βοήθεια της Μαίρης Ζαχαράκη, ζωγραφίσαμε όλοι μαζί 15 μεγάλους κάδους και σύγχρονα έργα τέχνης που τοποθετήθηκαν στην παραλία του Ελαιώνα για να την διατηρήσουμε καθαρή.
Τέλος, σε ποιόν ή σε ποιους νιώθετε πως θέλετε να εκφράσετε ένα ευχαριστώ για την πορεία σας;
Σε πολλούς θα ήθελα ένα μεγάλο ευχαριστώ: πρώτα στον πατέρα μου Λίνο και στη μητέρα μου Ρεγγίνα, στη σύζυγό μου Μαίρη, στον γιο μου Λίνο, στον αδελφό μου Αντόνιο, στον πρόεδρο Πολιτισμού Γαλατσίου Μάνο Ελευθερίου, σε όλους τους μαθητές μου για την αγάπη τους και σε όσους με στήριξαν αποκτώντας ένα έργο μου.
Λίγα λόγια για τον σύγχρονο εικαστικό Ο Alessandro DeMartinoΟ Alessandro DeMartino είναι σύγχρονος εικαστικός καλλιτέχνης με καταγωγή από την Ιταλία και την Ελλάδα. Μεγαλωμένος σε ένα σπίτι γεμάτο χρώμα και δημιουργία, με γονείς ζωγράφους και έντονη καλλιτεχνική παρουσία, ήρθε σε επαφή με τη ζωγραφική από πολύ μικρή ηλικία. Σπούδασε τέχνη στη Φλωρεντία, μια εμπειρία που τον σημάδεψε βαθιά και καθόρισε το προσωπικό του εικαστικό ιδίωμα.
Τα έργα του ξεχωρίζουν για την έντονη συναισθηματική τους δύναμη, τον συμβολισμό και την εσωτερικότητα. Έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικές εκθέσεις και ξεχωρίζουν για την ικανότητά τους να αφηγούνται ιστορίες δίχως λόγια, με μοναδικό αφηγηματικό μέσο το χρώμα και τη σύνθεση.
Παράλληλα με το προσωπικό του έργο, ο Alessandro είναι βαθιά αφοσιωμένος στη διδασκαλία και στη μετάδοση της τέχνης, μέσα από εικαστικά εργαστήρια και δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Πιστεύει στην τέχνη ως πράξη ελευθερίας και εσωτερικής κάθαρσης. Ζει και δημιουργεί στην Ελλάδα, παραμένοντας πάντα πιστός στη διαρκή αναζήτηση της αλήθειας και της συγκίνησης μέσα από την τέχνη.