ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΈΩΝ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΠΑΡΑΧΏΡΗΣΕ Ο ΓΙΑΤΡΌΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΏΝ ΑΥΞΈΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΌΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟ ΑΧΙΛΛΈΑ ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΊΟΥ
To «Πατρινόραμα» φιλοξενεί τον Αυξέντιο Καλαγκό γνωστό ως γιατρό των φτωχών ο οποίος είναι εφευρέτης του δακτυλίου «Kalangos
Βιοαποικοδομήσιμη δακτυλιοπλαστική», συσκευή που χρησιμοποιείται για την επισκευή της μιτροειδούς και της τριγλώχινας βαλβίδας ειδικά στα παιδιά. Έχει σώσει πολλά παιδιά ανά τον κόσμο.
- Καθηγητά, σας καλωσορίζουμε. Θεωρούμε εξαιρετική τιμή, έστω ότι μετά από 11 χρόνια που αγωνίζομαι για αυτή την συνέντευξη, τελικά επιτυγχάνεται και σας ευχαριστώ πολύ. Θα θέλαμε κα- ταρχήν να μας μιλήσετε λίγο για τον τόπο καταγωγής σας, τα παιδικά σας χρόνια και τους γονείς σας.
Γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη, στον Άγιο Στέφανο. Ο πατέρας μου ήταν παθολόγος γιατρός, διευθυντής του Ελληνικού Νοσοκομείου του Μπαλουκλί. Η μητέρα μου, γένος Σισμανόγλου, μεγάλη οικογένεια, είχαν χτίσει στην Αθήνα, το Σισμανόγλειο. Δυστυχώς χάσαμε πάρα πολύ νωρίς την μητέρα μου, ήταν μόλις 38 ετών. Ο πατέρας μου, Διευθυντής στο Μπαλουκλί και πριν στο Ιταλικό Νοσοκομείο, είχε εγκαταλείψει αυτή την θέση, για να μπορέσει να μεγαλώσει τα δυο παιδιά του, εμένα και την αδελφή μου τη Σοφία. Εκείνη την εποχή, είχε αποφασίσει και άνοιξε το ιατρείο του, στην μονοκατοικία που είχαμε στον Άγιο Στέφανο. Τώρα, ο πατέρας του ήταν από την Καππαδοκία, από την Σινασό, ιερέας. Είχε αποφοιτήσει την Θεολογική Σχολή της Καισαρείας. Ο προπάππους του ήταν ο Αλέξανδρος Καραθεοδωρή Πασά, για να έχετε μια ιδέα, ποιοι ήταν οι προ γονείς, ο οποίος ήταν Υπουργός Εξωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όταν τα ρωσικά στρατεύματα φτάσανε στον Άγιο Στέφανο, το 1877, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχε υπογράψει στην Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Μετά Ηγεμόνας της Σάμου, Κυβερνήτης της Κρήτης και πέθανε το 1906, στην Κρήτη. Είχε τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή ως αδελφό, ο οποίος ήταν γιατρός. Βλέπετε, στην οικογένεια μέσα…
- Γενικά μπορεί να πει κανείς πως είστε οικογένεια γιατρών …
Έχουμε γιατρούς, έχουμε πολιτικούς, έχουμε και κληρικούς.
- Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που πήρατε από τους γονείς σας και σας ακολουθεί έως σήμερα;
Από τους γονείς, τώρα, όταν πέθανε η μητέρα μου ήμουν 10 ετών. Ξέρετε, έχω μια σκιά πάνω της, από αυτά τα παιδικά χρόνια μόνο. Και σε αυτή την πρώτη δεκαετία της ζωής μου, ως μητέρα, μας είχε προσφέρει πάρα πολλά πράγματα. Την αγάπη της πρώτα από όλα. Τώρα, ήταν ο πατέρας μου, με επηρέασε πάρα πολύ στην μελλοντική μου ζωή. Γιατί τον έβλεπα συνεχώς, 3-4 μέρες την εβδομάδα, να έχει φτωχούς ασθενείς στον κήπο. Τους έβλεπα να κατεβαίνουν από το ιατρείο, εκείνος να τρέχει μετά πίσω τους για να τους δώσει χρήματα, ώστε να μπορέσουν αυτοί οι ασθενείς να αγοράσουν φάρμακα για την θεραπεία τους. Είδα έναν πατέρα να προσφέρει συνεχώς δωρεάν αυτές τις ιατρικές υπηρεσίες στους φτωχούς, γιατί είχε αυτή την φιλανθρωπική ευαισθησία, την οποία, είναι σπάνιοι οι άνθρωποι που την διαθέτουν. Ως γιατρός με φιλανθρωπία, ο πατέρας μου, μου έδωσε το κίνητρο να μπω στον τομέα της ανθρωπιστικής ιατρικής και να δημιουργήσω έργο, το οποίο μέσω του ιδρύματος μου, Καλαγκός, έχω δημιουργήσει.
- Πως φτάσατε να επιλέξετε την ιατρική και ειδικότερα την καρδιοαγγειοχειρουργική;
Ήμουν 7 ετών και είχα κάθε πρωί την συνήθεια, να πηγαίνω να παίρνω της εφημερίδες από τον κήπο, και να δια- βάζω τα πρωτοσέλιδα. Και μια μέρα, 7 Δεκεμβρίου του ΄67, βλέπω την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, στην οποία την είχε εφαρμόσει ο Κριστιάν Μπάρναρντ, στην Νότιο Αφρική. Τρέχω, μπαίνω στο σπίτι, παίρνω την εφημερίδα και ζητάω από τον πατέρα μου να μου διαβάσει όλο το άρθρο. Ο καημένος, γιατί εκείνη την στιγμή ήταν απασχολημένος, έκανε άλλα πράγμα- τα, τα σταμάτησε, διάβασε το άρθρο και μου λέει, εντάξει, βλέπω ότι βρήκες το κίνητρο της ζωής σου. Είναι ένα ολόκληρο μονοπάτι στο οποίο θα μπεις, χωρίς τέλος. Θα αφοσιώσεις τη ζωή σου στην ιατρική, στην καρδιοχειρουργική. Εκείνη την εποχή, η καρδιοαγγειοχειρουργική, έκανε τα πρώτα βήματα της. Δεν είχαμε όλες αυτές τις εξελίξεις, τις καινοτομίες τις τεχνολογικές, με τις οποίες βελτιώθηκε η καρδιοχειρουργική, μειώθηκε ο κίνδυνος θανάτου. Σπούδασα, την ιατρική, για να μπορέσω να μπω στην ειδικότητα της καρδιοχειρουργικής. Μετά, με το φιλανθρωπικό έργο του πατέρα μου, ο οποίος μου έδωσε ένα ξεκάθαρο παράδειγμα προσπάθησα να συνδέσω και την ιατρική με την φιλανθρωπία μαζί.
- Θα ήθελα να μας πείτε, δυο λόγια για τους δασκάλους σας, τον Γιακούμπ και τον Καρπαντιέ και τι πήρατε από αυτούς;:
Όταν αποφοίτησα από την Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ξεκίνησα την ειδικότητα μου στην καρδιοαγγειοχειρουργική, σε ένα μεγάλο κέντρο στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Έπειτα έβλεπα ότι είναι ορισμένες επεμβάσεις, προπαντός στις βαλβίδες, γιατί ο Αλαίν Καρπαντιέ εκείνη την εποχή ήταν ο Διευθυντής του Καρδιοχειρουργικού Κέντρου των Παρισίων, Hôpital Broussais. Καθηγητής μεγάλης φήμης, ήταν αυτός ο οποίος είχε περιγράψει όλες τις τεχνικές της επιδιόρθωσης βαλβίδων. Και εγώ έβλεπα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης μου ότι εμείς πάμε και αλλάζουμε αυτές τις άρρωστες βαλβίδες. Το πλεονέκτημα ήταν ότι μίλαγα και τις δυο γλώσσες, αγγλικά και γαλλικά, οπότε μπορούσα να παρακολουθώ τις εξελίξεις στην καρδιοχειρουργική.
Έβλεπα ότι με μεγάλη επιτυχία, ο καθηγητής, ο Αλαίν Καρπαντιέ, μπορούσε να επιδιορθώσει αυτές τις παθολογικές βαλβίδες. Τότε είπα, εντάξει, πρέπει να πάω, να κάνω αυτή την εξειδίκευση στον Καρμπαντιέ, για να μπορέσω να αποκτήσω αυτές τις τεχνικές, για να προσφέρουμε καλύτερα αποτελέσματα στους ασθενείς. Του είχα στείλει ένα γράμμα, με είχε αποδεχτεί μόνο, δυστυχώς δεν είχε την κατάλληλη θέση σε εκείνη την ημερομηνία που επιθυμούσα να ξεκινήσω δίπλα του. Και για αυτό πρώτα ήρθα σε επαφή με το Μαγκντί Γιακούμπ στο Λονδίνο. Γιατί και ο Μαγκντί Γιακούμπ είχε μια τεράστια εμπειρία εκείνη την εποχή, πάνω στις βαλβίδες και στην μεταμόσχευση καρδιάς και σε ορισμένες επεμβάσεις που αφορούν την παιδοκαρδιοχειρουργική.
Πήγα δίπλα του. Είχα μάθει να κάνω την επέμβαση του Ρος, η οποία είναι μια από τις πιο δύσκολες επεμβάσεις της καρδιοχειρουργικής. Μεγάλη διαδικασία αυτή η επέμβαση, και οφείλω να τον ευχαριστήσω γιατί έως σήμερα, είμαι ο μοναδικός που κάνει αυτές τις επεμβάσεις στην Ελλάδα. Μετά τελειώνω την εκπαίδευση στον Καρπαντιέ, περνάω στο Παρίσι. Συνεργάστηκα με τον καθηγητή Καρπαντιέ, επί 5 χρόνια. Εκείνη την εποχή, άδειασε μια θέση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, με βοήθησε, ο Καρπαντιέ, να αποκτήσω αυτή την θέση επιμελητού, στην Καρδιοχειρουργική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Γενεύης. Μετά ξέρετε την πορεία μου, το 2001, με διορίσανε Διευθυντή της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής. Το 2006 Τακτικός Καθηγητής του Πανεπιστημίου Γενεύης. Ήμουν πρώτα αναπληρωτής καθηγητής και μετά το 2006 διορίστηκα τακτικός καθηγητής. Μέχρι το 2016. Tο 2016 αποφάσισα να πάρω τη σύνταξη μου, για να μπορέσω σε μια νεαρή ηλικία να προσφέρω αυτές τις γνωστές υπηρεσίες στον τομέα της παιδοκαρδιολογικής, για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε την παιδοκαρδιοχειρουργική στην χώρα μας.
- Πότε ξεκινήσατε την έρευνα σας; Πού περιστρεφόταν και ποια είναι τα μέχρι τώρα τα αποτελέσματα;
Όταν ήμουν Διευθυντής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, είχα μια ομάδα, η οποία ασχολείτο και με την έρευνα, ανακαλύψαμε με ορισμένα υλικά τον δακτύλιο του Καλαγκού. Για τον οποίο είχα την πατέντα. Είναι ορισμένες χημικές ουσίες, οι οποίες όταν έρχονται σε επαφή με τον οργανισμό, ο οργανισμός τις απορροφάει, δημιουργεί μια ινωτική αντίδραση, η οποία ανάλογα με την γενική ανάπτυξη του παιδιού μεγαλώνει. Για- τί δυστυχώς, τους πρώτους δακτυλίους, τους είχε περιγράψει και ανακαλύψει ο κύριος Καρπανιέ, ήταν από σκληρό και μεταλλικό υλικό, το οποίο δεν επιτρέπει να μεγαλώσει η βαλβίδα ανάλογα με την γενική ανάπτυξη του παιδιού. Αυτό το κενό, καλύψαμε με αυτούς τους δακτυλίους, τους οποίους τους απορροφάει ο οργανισμός. Αυτές οι έρευνες ήταν αρχικά στα ποντίκια, την κοιλιακή αορτή των ποντικιών, για να μπορέσουμε σε περίπτωση αγγειακής λοίμωξης και ανευρύσματος, να έχουμε εναλλακτικές λύσεις με τέτοια υλικά.
- Ποια είναι τα συναισθήματά σας, που έχετε κατορθώσει να σώσετε τις ζωές τόσο μικρών παιδιών, σε όλο τον κόσμο;
Ξέρετε την οργανωμένη φιλανθρωπία, αυτή την ανθρωπιστική ιατρική, την ξεκίνησα το Η πρώτη χώρα ήταν η Ερυθραία. Μετά το 1999, ξεκίνησα την παιδοκαρδιοχειρουργική, στην Μοζαμβίκη. Τώρα, είμαστε σε 25 αναπτυσσόμενες χώρες του τρίτου κόσμου. Είναι το χαμόγελο όλων των παιδιών που έχουμε σώσει σε αυτές τις χώρες.
- Πόσα παιδιά έχετε θεραπεύσει περίπου έως σήμερα;
Έχουμε θεραπεύσει πάνω από 18.000 παιδιά, με συγγενή καρδιοπάθεια. Έχουμε στήσει κέντρα παιδοκαρδιοχειρουργικής σε 5 χώρες και το μεγαλύτερο κέντρο είναι στο Μαυρίκιο. Το οποίο καλύπτει όλες τις παιδοκαρδιοχειρουργικές ανάγκες εκείνης της περιοχής μεταξύ νησιά Κομόρο, Μαδαγασκάρη και Σεϋχέλλες. Ο στόχος, το 1998 ξεκίνησα με το Ίδρυμα Καρδιάς για Όλους. Μετά, το 2002, ιδρύσαμε το φιλανθρωπικό ίδρυμα Kalangos Foundation, με το οποίο ήθελα να δίνω και υποτροφίες στις ιατρικές και παραϊατρικές ομάδες αυτών των χωρών, γιατί με την εκπαίδευση μπορούμε να λύσουμε αυτό το τεράστιο πρόβλημα των παιδιών που πάσχουν από συγγενή καρδιοπάθεια. Είναι περίπου 8.000.000 παιδιά, τα οποία είναι σε μια λίστα αναμονής για καρδιακές επεμβάσεις. Δυστυχώς, οι συνθήκες σε αυτές τις χώρες, δεν είναι οι πιο κατάλληλες για να μπορέσουν αυτά τα παιδιά, να έχουν μια άμεση πρόσβαση σε μια χειρουργική επέμβαση, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τους. Κάθε χρόνο, δυστυχώς γεννιούνται μεταξύ 500.000 και 1.500.000 παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια, το οποίο προστίθεται το σε αυτόν τον τεράστιο αριθμό των 8.000.000 παιδιών, με τις καινούργιες γεννήσεις. Δυστυχώς, από αυτά τα παιδιά, τα μισά θα τα χάσουμε κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής, από έλλειψη κατάλληλης θεραπείας. Και νομίζω, σε μια ή δυο δεκαετίες, αυτός ο αριθμός, αυτά τα 8.000.000, θα έχουν ξεπεράσει στα 10.000.000. Για αυτό, προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον εξοπλισμό την υποδομή των νοσοκομείων, των δημόσιων νοσοκομείων αυτών των χωρών. Προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τις ιατρικές, παραϊατρικές ομάδες αυτών των φτωχών χωρών, και προσπαθούμε να θεραπεύσουμε, με τη βοήθεια των τοπικών ομάδων αυτά τα παιδιά που πάσχουν από συγγενή καρδιοπάθεια.
- Έχετε αναλογιστεί ποτέ το ρόλο σας;
Ο ρόλος του καρδιοχειρουργού, σε αυτές τις συγγενείς καρδιοπάθειες είναι καθοριστικός, καθώς η μοναδική λύση θεραπείας, είναι η χειρουργική επέμβαση. Τώρα, η παιδοκαρδιοχειρουργική, είναι ένας δύσκολος κλάδος της ιατρικής. Όπως σας είπα, αυτό είναι το μονοπάτι μέχρι το τέλος της ζωής και ελπίζω, όλοι αυτοί οι γιατροί που έχουμε εκπαιδεύσει μέσω του ιδρύματος μου, με τις υποτροφίες που δίνουμε, να εξακολουθήσουν να προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες, στις χώρες τους. Γιατί είναι ορισμένοι, που στην πορεία αλλάζουν γνώμη και θέλουν να φύγουν, να αλλάξουν χώρα, καταλαβαίνω, όταν ένας γιατρός και προπαντός ένας χειρουργός φτάνει σε ένα ορισμένο σημείο, αλλάζουν και οι στόχοι, αλλάζει η στρατηγική και προσπαθούν να πάνε σε μια καλύτερη χώρα, με καλύτερες συνθήκες. Το πρόβλημα είναι τεράστιο σε αυτές τις χώρες. Θέλω να πιστεύω ότι θα διατηρήσουν αυτή την ευαισθησία και θα συνεχίσουν αυτή την προσφορά. Για αυτό τον λόγο προσπαθούμε να τους εκπαιδεύσουμε.
- Μια σωματική ασθένεια δημιουργεί και ένα τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα. Υπάρχει ιατρική συνείδηση, και αν ναι πώς πρέπει να είναι;
Η ιατρική συνείδηση. Θα έλεγα πρώτα ο γιατρός πρέπει να έχει ήθος. Η ιατρική δεν είναι εμπόριο πρώτα. Ο καθένας πρέπει να κερδίζει τη ζωή του, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την καθημερινή ζωή του, της οικογένειας, των παιδιών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό το ηθικό κομμάτι. Μετά δεν πρέπει να ξεχάσουμε την φιλανθρωπία, το ανθρωπιστικό κομμάτι της ιατρικής, το οποίο το έχει περιγράψει πάρα πολύ καλά ο Ιπποκράτης εκείνη την εποχή. Πρέπει να εξακολουθούμε με αυτό τον τρόπο. Μετά, υπάρχουν και ορισμένοι δεοντολογικοί κανόνες, μεταξύ συναδέλφων, και αυτό έχει μεγάλη σημασία, οι οποίοι ρυθμίζουν την συμπεριφορά και τις κανονικές σχέσεις μεταξύ γιατρών και ιατρικών ομάδων.
- Πώς πρέπει, να είναι η επικοινωνία γιατρού και ασθενή;
Πρέπει ο γιατρός να καταλαβαίνει απολύτως την ψυχολογία. Γιατί μια σωματική ασθένεια δημιουργεί και ένα τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα. Υπάρχουν ψυχολογικές συνέπειες. Όχι μόνο στον ασθενή. Εγώ βλέπω και σε παιδική ηλικία, αυτά τα παιδιά αισθάνονται την πάθηση και έχουν αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα. Μόνο οι συνέπειες είναι και στο επίπεδο των γονέων. Μερικές φορές και στην ευρύτερη οικογένεια. Για αυτό πρώτα, ο γιατρός οφείλει να λειτουργεί και σαν ψυχολόγος. Πρέπει να έχει μια πάρα πολύ καλή επικοινωνία, να λέει τα πράγματα όπως είναι και να προσφέρει το καλύτερο που μπορεί. Νομίζω εκεί το ήθος έχει μεγάλη σημασία. Χωρίς πίστη, ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει με ακρίβεια το νόημα της ύπαρξης του.
- Θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για αυτή σας την πίστη και πώς σας έχει βοηθήσει στο φιλανθρωπικό σας έργο ;
Ξέρετε, η πίστη για μένα είναι ο βασικός και σημαντικός μηχανισμός, ο οποίος δίνει μια κατεύθυνση στη ζωή και στην ύπαρξη σας σε αυτόν τον κόσμο. Χωρίς πίστη, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει με ακρίβεια γιατί είναι εδώ, γιατί όλοι μας είμαστε για μια ορισμένη αποστολή. Έχω κάνει την επιλογή, για να είμαι καρδιοχειρουργός, έβαλα την προσφορά, το φιλανθρωπικό έργο, για να μπορέσω να βρω το νόημα της ύπαρξης μου. Χωρίς πίστη, ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει με ακρίβεια το νόημα της ύπαρξης του, και της αποστολής του σε αυτό τον κόσμο. Η πίστη βοηθάει. Κάθε άνθρωπος, έχει και μια θεϊκή παρουσία μέσα του. Πρέπει να βρει τους τρόπους να εκφραστεί αυτή η θεϊκή παρουσία, η φύση. Δυστυχώς, χωρίς πίστη οι άνθρωποι, είναι ανίκανοι να ανακαλύψουν αυτή την θεϊκή φύση του ανθρώπου, ούτε είναι ικανοί να δώσουν το δικαίωμα έκφρασης σε αυτή την θεϊκή φύση. Δεν υπάρχουν εύκολες ζωές.
- Έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες, στην πορεία σας; Και αν ναι, ποιες;
Αυτό το μονοπάτι είναι γεμάτο με αγκάθια. Όπως είχε ο Χριστός στην πορεία του. Είναι ένα κομμάτι της ζωής. Νομίζω δεν υπάρχουν εύκολες ζωές. Οι δυσκολίες ήταν ψυχολογικές, γιατί μερικές φορές, όταν έκανα αυτές τις φιλανθρωπικές αποστολές σε αυτές τις χώρες, έβλεπα καθυστερημένα περιστατικά, τα οποία έχουν ένα τεράστιο κίνδυνο θανάτου. Ήμουν η τελευταία ελπίδα για αυτά τα παιδιά, για αυτούς τους γονείς, που είναι σε έναν συνεχή πόνο.
- Θα θέλαμε να μας πείτε, λίγα λόγια για το φιλανθρωπικό έργο του πατέρα σας.
Όπως σας είπα, είχα την μεγάλη ευλογία του θεού, να έχω αυτόν τον πατέρα. Προσπαθούσε να εξασφαλίσει τους οικονομικούς πόρους της οικογένειας, για να μπορέσει να διατηρήσει ένα χαμηλό επίπεδο επιβίωσης. Τα υπόλοιπα ήταν άνθρωπος, ο οποίος τα έδινε με ζεστό χέρι. Μου έλεγε πολλές φορές, «πρέπει να τα δίνεις όταν στη ζωή, τα χέρια σου είναι ζεστά. Γιατί τα κρύα χέρια, έρχονται και σου τα παίρνουν μετά, δεν αξίζει. Γιατί δεν έχεις την χαρά της προσφοράς. Δεν το αισθάνεσαι αυτό.» Όταν είχα αποφοιτήσει από την Ιατρική Σχολή, με είχε καλέσει στο γραφείο για να μπορέσει να περάσει ένα μισάωρο με εμένα, και μου λέει: «Αυξέντιε, τελείωσες με άριστα αποτελέσματα την ιατρική, σε βλέπω, σε λατρεύω. Όχι μόνο γιατί είσαι ο γιός μου, γιατί έχεις σοβαρότητα, έχεις αυτό το φιλανθρωπικό κομμάτι. Να ξέρεις, θα σου πω κάτι, το οποίο θα είναι ο βασικός τρόπος, ο πιο σημαντικός τρόπος της ζωής σου. Θα δεις, η κοινωνία θα σου προσφέρει πάρα πολλά πράγματα, γιατί είσαι έξυπνος, θα έχεις επιτυχίες, Θα σου προσφέρει τίτλους, μια οικονομική άνεση. Μόνο μη ξεχνάς, θα έρθει μια κατάλληλη ώρα στη ζωή σου και δεν πρέπει να την χάσεις αυτή την ώρα. Η ώρα της επιστροφής αυτών όλων των πραγμάτων που θα σου έχει χαρίσει η κοινωνία, πίσω ξανά στην κοινωνία και στα μέλη της.»… Συγγνώμη, συγκινήθηκα ξανά. Κάθε φορά που αναφέρομαι σε αυτά. Εκείνη την στιγμή, δεν είχα συνειδητοποιήσει το νόημα αυτής της κουβέντας. Στην πορεία της ζωής μου, συνειδητοποίησα πως ήταν μια βαθιά κουβέντα…
- Υπάρχουν στιγμές, που ζητάτε να ξεφύγετε, να ξεκουραστείτε ή να χαρείτε κάτι άλλο;
Αναγκαστικά, είμαι και εγώ άνθρωπος, προσπαθώ μερικές φορές να χαλαρώσω. Αυτή η χαλάρωση έχει τα όρια της. Από την ώρα που ξανά, μια ζωή με έχει ανάγκη, είμαι ξανά παρών, ο σοβαρός στρατιώτης της ζωής, για τον οποίο ο Θεός, η θεϊκή βούληση, μου είχε την χάρη να μου χαρίσει αυτή την αποστολή στην ύπαρξη μου.
- Αλήθεια έχετε σκεφτεί ποτέ την εξέλιξη του ανθρώπου; Και αν ναι πως θα ήταν ;
Η εξέλιξη του ανθρώπου, δυστυχώς, γιατί ο άνθρωπος είναι σε μια κοινωνία μέσα. Το πρόβλημα που έχω είναι με την τωρινή κοινωνία, η οποία δυστυχώς, και αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση, θα μπούμε σε φιλοσοφικά θέματα, χάνει δυστυχώς έχει χάσει όλες αυτές τις αρχές, οι οποίες στήνουν την βάση του ανθρώπου. Βλέπω τα παιδιά μας, τα οποία μπήκανε σε ένα οικονομικό σύστημα κατανάλωσης, έχουν την εντύπωση πως κάθε πράγμα έχει ένα κόστος, μια τιμή, το πληρώνεις και το αποκτάς. Οι σχέσεις είναι απλές, μεταξύ ανθρώπων. Έχεις την ικανότητα να αγοράσεις. Βλέπω τώρα, μια νεολαία, η οποία τρέχει πίσω από μια οικονομική άνεση, χωρίς να έχουν την κατάλληλη εμπειρία, τις κατάλληλες γνώσεις, προσπαθούν να έχουν τεράστια ευκολία ορισμένους τίτλους για να μπορέσουν να αποκτήσουν και μια ορισμένη θέση στην κοινωνία, για να μπορέσει η κοινωνία να τους προσφέρει άλλα χαρίσματα. Νομίζω πρέπει να μα- ζευτούμε. Πρώτα, οι πολιτικοί πρέπει να μαζευτούν. Μετά πρέπει και η Εκκλησία να μπορέσει να είναι δίπλα στους νέους. Να καταλαβαίνει καλύτερα τα προβλήματα, χωρίς να βάζει περιορισμούς στις σχέσεις με την νεολαία. Πρέπει ανάλογα με αυτές τις ανάγκες της κοινωνίας, να διαμορφώνεται και η Εκκλησία.
- Έχετε κάποιους κανόνες γενικά, στην επιστημονική σας ζωή; Και αν ναι, ποιοι είναι;
Κανόνες έχω. Πρώτα έχω μια τεράστια πειθαρχεία, πειθαρχεία ζωής. Γιατί στο επίκεντρο της ζωής μου βάζω τον άνθρωπο, γιατί κάθε ζωή που χειρουργώ μετράει για μένα, όπως είναι το παιδί μου, όπως είναι τα μέλη της οικογένειας μου, μετράει. Από την ώρα που μετράει η ζωή, πρέπει να έχετε και την κατάλληλη πειθαρχεία. Όλα αυτά τα πράγματα που μου έχει διδάξει ο πατέρας μου, η οικογένεια, είναι μια τεράστια περιουσία κληρονομία. Όχι περιουσία οικονομική, αλλά ανθρωπιστική. Αυτή έχει σημασία, αυτή μένει. Την οποία προσπαθώ να μεταβιβάσω και στα παιδιά μου, η παιδεία μετράει πάρα πολύ. Για αυτό είμαι πάρα πολύ παρών, στην εκπαίδευση και στην παιδεία των παιδιών μου.
- Με τι ασχολούνται τα παιδιά σας, θέλει κάποιο από αυτά να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα;
ΚΑΛΑΓΚΟΣ: Ο Κωνσταντίνος, ο πρώτος γιός μου, τελείωσε Νομική στο Παρίσι, Πολιτικές Επιστήμες στο Λονδίνο. Εξακολουθεί να είναι στα βήματα του Καραθεοδωρή Πασά. Ο δεύτερος θέλει να σπουδάσει ιατρική. Δεν προσπαθώ στα παιδιά μου να τους επιβάλλω την ιατρική. Τους δίνω όλη την αυτονομία, την ελευθερία, για να μπορέσουν να διαλέξουν. Να είναι ευτυχισμένοι σε αυτό που αισθάνονται ως αποστολή της ζωής. Γιατί σας είπα, η θεϊκή φύση, τα βάζει σε ένα μονοπάτι μέσα για να μπορέσουν να είναι καλύτεροι σε αυτή την επιλογή που κάνουν, όσον αφορά το επάγγελμα. Γιατί αυτό το επάγγελμα, θα είναι η αποστολή της ζωής τους.
- Πώς είναι η ιατρική στην Ελβετία και πώς εδώ στην χώρα μας;
Εντάξει τώρα, και αυτό είναι μεγάλο θέμα. Δυστυχώς, στην Ελβετία… Στην χώρα μας πρέπει να πούμε, έχουμε τους καλύτερους γιατρούς, τις καλύτερες παραϊατρικές ομάδες. Είναι αφοσιωμένοι άνθρωποι σε αυτό που κάνουν. Η ποιότητα είναι πάρα πολύ υψηλή. Το πρόβλημα είναι στα νοσοκομείο και στα δημόσια νοσοκομεία. Έχουμε δυστυχώς παλιά νοσοκομεία, τα οποία δεν μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε εξελιγμένα νοσοκομεία της εποχής. Το πλεονέκτημα στις πλούσιες χώρες είναι αυτό. Ανάλογα μάλιστα με τις εξελίξεις, με τις καινοτόμες τεχνολογίες, θα φέρουν τον καλύτερο εξοπλισμό. Κάθε 20-30 χρόνια, θα αλλάξουν και τα κτήρια του νοσοκομείου, ξέρετε και ο χώρος ο οποίος πρέπει να διατεθεί για αυτόν τον εξοπλισμό και για την υποδομή αλλάζει. Τώρα, τα αρχιτεκτονικά σχέδια πρέπει να αλλάξουν. Έχουν παλιά νοσοκομεία, τα οποία δεν μπορούν να απαντήσουν στις ιατρικές υπηρεσίες αυτής της τωρινής εποχής. Βλέπω αυτά τα παλιά κτήρια, βλέπω ξανά δωμάτια με 10 κρεβάτια. Νοσοκομεία, στα οποία μέσα υπάρχει ένα ποσοστό λοίμωξης το οποίο είναι τεράστιο, είναι τι να σας πω, φρικτά πράγμα- τα. Εντάξει, αυτά πάνε με την οικονομική άνεση της χώρας. Έχει άλλα προβλήματα, κυρίως οικονομικά, να λύσει η χώρα μας πάρα να επενδύσουν στην κατασκευή νέων νοσοκομείων. Αυτές οι εξελιγμένες χώρες, χτίζουν ιατρικές πόλεις, όχι μόνο νοσοκομεία με καινούργιες τεχνολογίες. Μπήκανε σε μια άλλη διάσταση στην κατασκευή των νέων νοσοκομείων. Πρέπει σιγά-σιγά στην Ελλάδα, να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Έχουμε ήδη χάσει πάρα πολύ χρόνο.
- Η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Καρδιάς Θώρακος και Αγγείων, σε συνεργασία με την Καρδιοχειρουργική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής μια τιμητική βραδιά για εσάς. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για αυτήν.
Ήταν μεγάλη τιμή που μου είχανε κάνει σε εκείνη την εποχή, θυμάμαι. Ήμουν με την θεία μου μαζί, δίπλα μου. Αισθάνθηκα την ευτυχία της, γιατί είχε ζήσει όλη αυτές όλες τις στιγμές. Το είχε οργανώσει το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, συγκινήθηκα πάρα πολύ, παρόντες ο σεβασμιότατος, ο Μητροπολίτης, ο Νικόλαος, ο συνάδελφος, Σωτήρης Πράπας, με τον οποίο είμαι στην Παγκόσμια Εταιρεία Καρδιοαγγειοχειρουργών η αίθουσα ήταν γεμάτη πια, δεν υπήρχε χώρος για τους ανθρώπους όλους που θέλανε να μπούνε στην αίθουσα μέσα. Όταν βλέπετε αυτή την παρουσία, αυτών των ανθρώπων, που θέλουν να εκφράσουν μια ευγνωμοσύνη είναι τιμή, τι να σας πω; Είναι η κορυφή μιας καριέρας. Είναι η αναγνώριση! Η επιβίωση της ελληνικής μειονότητας, εξαρτάται και από ένα εκπαιδευτικό έργο!
- Ποια είναι η σχέση σας με την Αμερική; Καθώς έχετε αναπτύξει μια φιλανθρωπι- κή σχέση με την χώρα αυτή. Πείτε μας για αυτό.
Στην Αμερική έχω το φιλανθρωπικό ίδρυμα, από το Ντελεούαρ, το οποίο ονομάζεται Global Heart Network, γιατί στα σχέδια στην Κωνσταντινούπολη, εκτός του Μπαρουκλή και του βακουφιού του Μακροχωριού, έχω και το σχέδιο κατασκευής ενός ανθρωπιστικού ιατρικού κέντρου. Θα είναι humanitarian health city. Μεγάλο τεράστιο σχέδιο, για το οποίο έχουμε στη διάθεση μας τώρα, 141 στρέμματα στα Σιλιβιά, 30 λεπτά από το καινούργιο αεροδρόμιο. Για να μπορέσουμε να φέρουμε όλα αυτά τα φτωχά παιδιά, από τις άπορες χώρες του Τρίτου Κόσμου, από Αφρική, Ασία και δωρεάν να τα χειρουργούμε, να τα θεραπεύουμε εκεί. Να εκπαιδεύσουμε όλες αυτές τις ιατρικές και παραϊατρικές ομάδες αυτών των χωρών, οι οποίες θα είναι η συνέχεια του φιλανθρωπικού έργου, στον τομέα της καρδιολογίας και καρδιοχειρουργικής.
- Για την ομογένεια γενικά παντού, τι θα θέλατε να πείτε και κυρίως για την Κωνσταντινούπολη ;
Γενικά για την ομογένεια, να πω, γιατί ξέρω λιγάκι τα θέματα της ελληνικής ομογένειας στην Ελβετία, στην Γενεύη, ήμουν Πρόεδρος και της επιτροπής του Κέντρου Ορθοδοξίας. Τώρα, τα προβλήματα είναι στην Κωνσταντινούπολη, γιατί δυστυχώς έχει διαλυθεί η ομογένεια. Έχουμε όλα αυτά τα κειμήλια, πρέπει να τα προστατεύουμε και να τα προασπιζόμαστε με τον καλύτερο τρόπο. Ο καλύτερος τρόπος, είναι ο σχεδιασμός καινούργιων σχεδίων και θα έλεγα μιας αλλαγής νοοτροπίας. Πρέπει να εξασφαλίσουμε μια τεράστια διαφάνεια, τι κάνουμε με τους πόρους, με την καλύτερη χρήση των περιουσιών αυτών των βακουφιών προς όφελος των ομογενών.
- Πείτε μας για την ενασχόληση σας με την φιλοσοφία
Θα έλεγα μια προσωπική φιλοσοφία, πάνω στη ζωή στην οποία μέσα βάζω πάρα πολύ την θεϊκή θέληση και δύναμη. Γιατί στην καθημερινή μου ζωή, την αισθάνομαι.
- Τι είναι εκείνο που συμβουλεύετε τους φοιτητές σας;
Αυτό, να μην ξεχάσουν τους βασικούς κανόνες τις ιατρικής. Στους οποίους μέσα θα βάλω την προσφορά, το ήθος και την φιλανθρωπία. Θα βάλω αυτά τα συναισθήματα, με τα οποία θα είναι ικανοί να αισθανθούν και να διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο τον πόνο των ασθενών τους και των μελών των οικογενειακών της κοινωνίας.
- Κύριε Καθηγητά, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την εξαιρετική τιμή που μας κάνατε και αποδεχτήκατε την πρόσκλη- σή μας. Ευχόμαστε υγεία και επιτυχία σε όλα σας τα σχέδια, τα οποία είναι εκεί για το καλό της κοινωνίας.
Εγώ σας ευχαριστώ. Είναι μεγάλη τιμή που μου δώσατε αυτή την ευκαιρία να εκφραστώ όπως το αισθάνομαι και το ζω στην καθημερινή μου ζωή.
WHO IS WHO
Είναι Πρόεδρος και Ιδρυτής του ιδρύματος «Kalangos Foundation», Πρόεδρος και ιδρυτής του «Global Forum on Humanitarian Medicine in Cardiology and Cardiac Surgery» και Πρόεδρος και συνιδρυτής του «Global Heart Network». Ιδρυτής του ιδρύματος Καλαγκός έχει δημιουργήσει πλούσιο έργο συγκεράζοντας την ιατρική με την φιλανθρωπία.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό “πατρινόραμα” που κυκλοφορεί με διπλό εξώφυλλο από την 1η Ιανουαρίου 2025 στην Πάτρα και από 9 Ιανουαρίου 2025 σε όλη την Ελλάδα.
