Σκηνές απόλυτης διοικητικής παράνοιας εκτυλίχθηκαν στην Πειραματική ΣΑΕΚ Πάτρας. Το ποσό των 127.000 ευρώ, που είχε εξασφαλίσει ο προηγούμενος διευθυντής μέσω του προγράμματος Erasmus+ για να ανοίξουν οι ορίζοντες σπουδαστών και εκπαιδευτών στο εξωτερικό, γύρισε πίσω στο Υπουργείο Παιδείας μέσω του διαχειριστικού φορέα ΙΚΥ. Και όλα αυτά, επειδή ο νέος διευθυντής , που ανέλαβε πριν από λίγες εβδομάδες, αποφάσισε ότι… «δεν υπάρχει το προσωπικό ούτε η τεχνογνωσία για να τρέξει το πρόγραμμα».
Με μια μονοκονδυλιά, το όνειρο δεκάδων νέων και εκπαιδευτικών να βρεθούν σε σύγχρονα ευρωπαϊκά ιδρύματα και να γυρίσουν με γνώσεις, εμπειρίες και δεξιότητες, θάφτηκε στα συρτάρια της γραφειοκρατίας. Το κονδύλι επέστρεψε, η Αχαΐα έμεινε με άδεια χέρια και οι Βρυξέλλες μάλλον τρίβουν τα μάτια τους για το πώς μια περιφέρεια με τόσες ανάγκες μπορεί να «διώχνει» λεφτά.
Το Erasmus+ δεν είναι ούτε «δώρο Χριστουγέννων» ούτε «φιλανθρωπία». Είναι στρατηγικό εργαλείο ανάπτυξης και διεθνοποίησης της εκπαίδευσης. Χρειάστηκαν μήνες δουλειάς για να εγκριθεί και να φτάσουν αυτά τα χρήματα στην Πάτρα. Κι όμως, μέσα σε λιγότερο από τριάντα ημέρες διοίκησης, το έργο ακυρώθηκε με το πιο απλοϊκό σκεπτικό… «Δεν μπορούμε».
Η φράση «χαμένη ευκαιρία» έχει καταντήσει καραμέλα στην Αχαΐα. Όμως εδώ δεν μιλάμε για μια ακόμα τυπική χαμένη επένδυση, αλλά για μια απροκάλυπτη αδυναμία ενός δημόσιου φορέα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η εικόνα που μένει είναι θλιβερή καθώς σπουδαστές που θα μπορούσαν να επιστρέψουν με εφόδια για την αγορά εργασίας, έμειναν με τις βαλίτσες στο χέρι, εκπαιδευτικοί που θα έπαιρναν τεχνογνωσία,σε σύγχρονα ευρωπαϊκά ιδρύματα και φορείς εργασίας με υψηλή τεχνογνωσία έμειναν εγκλωβισμένοι στη μιζέρια της έλλειψης οράματος.
Κι έτσι, 130.000 ευρώ… καπνός. Στην Αχαΐα, τελικά, περισσεύουν τα «όχι» και λείπουν τα «ναι» στην πρόοδο.