Η Ηλιάνα Βολονάκη είναι συγγραφέας και αρθρογράφος, παραθέτει μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό «πατρινόραμα- hellenic» και τη δημοσιογράφο Ευτυχία Λαμπροπούλου. Οι αναγνώστες της, την γνώρισαν μέσα από το βιβλίο της: «Η μελαγχολία της νύχτας» και έπειτα ήρθαν πιο συγκινητικές στιγμές! Στιγμές που έζησε και ζει, μαζί με το αναγνωστικό της κοινό, δημιουργώντας αληθινές σχέσεις ζωής.Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μετακόμισε στο Μεσολόγγι. Σπούδασε στέλεχος τραπεζικών εργασιών και οργάνωση γραφείου, χωρίς ποτέ να ασκήσει τα συγκεκριμένα επαγγέλματα. Στην πορεία όμως, θεώρησε ελλιπή την εκπαίδευσή της με αποτέλεσμα να σπουδάσει φιλοσοφία της γλωσσικής κατανόησης και πιστοποίησή από την θεολογική ανάλυση της εβραϊκής βίβλου. Το ραδιόφωνο ήταν και είναι η μεγάλη της αγάπη, εξάλλου, κατά τη διάρκεια της εκπομπής της : «Ψιθυρίσματα» οι ακροατές της είχαν τον πρώτο λόγο.
Πότε νιώσατε για πρώτη φορά την ανάγκη να εκφραστείτε μέσα από την συγγραφή;
Καταρχήν, να σας ευχαριστήσω για τη τιμή να εκφράσω τη ζωή των βιβλίων μου! Μια ανάγκη που γεννήθηκε από τη κοιλιά της μητέρας μου, αφού από ενός χρόνου, έκανα μιμήσεις σε ότι έβλεπα και άκουγα. Ξεκίνησα λοιπόν με ένα τέτοιο συγγραφικό ρόλο, όπου στη πορεία μεταφέρθηκε σε χαρτί, ύστερα από το θεατρικό έργο της Άννα Καρένινα. Για εμένα η γραφή ήταν πάντα το μυστικό παράθυρό μου, όπου μπορώ να πετάξω και να επιστρέψω σπίτι ότι ώρα θέλω και να γνωρίσω αμέτρητους συνδυασμούς χρωμάτων και ανθρώπων. Αυτούς τους ανθρώπους, όπου μου κάνουν δέκα χρόνια τώρα, τη τιμή να βρίσκονται στο πλευρό μου! Ένας φόρος τιμής στους αναγνώστες μου λοιπόν!
Μιλήστε μας για την πορεία σας;
Δεν ήταν εύκολη πρόσβαση στο εκδοτικό κομμάτι. Έχω μιλήσει και στο παρελθόν, έχω δεχθεί απορρίψεις από εκδοτικούς οίκους, δεν το έβαλα κάτω. Εκδόθηκε η μελαγχολία της νύχτας και από εκεί και πέρα η ζωή, ο Θεός, έφερε τη Δημιουργία Του. Βραβεύτηκα για το βιβλίο μου: Λευκά Περιστέρια, το οποίο έγινε και ντοκιμαντέρ και απογειώθηκα με το ιστορικό μυθιστόρημα. Θεωρώ ότι ο κόσμος εν μέρει θέλει μαγεία, αλλά βασισμένη σε αλήθειες.
Δόξα τω θεώ, βίωσα ζεστά συναισθήματα όλα αυτά τα χρόνια, χρόνια δύσκολα για εμένα, αλλά με το στήριγμα όλων των ανθρώπων που ήρθαν στη ζωή μου. Αναφορικά, η Βαλβειος Βιβλιοθήκη, οι βραβεύσεις, η αρθρογραφία… Είναι το δικαίωμα μου αλλά και το δικαίωμα όλων όσων θέλουν κάτι να πουν και δεν τολμούν. Στους αληθινούς ήρωες!
Αν θέλατε να δώσετε έναν τίτλο στην πορεία σας ποιός θα ήταν αυτός;
Δεν συνηθίζω να δίνω τίτλους στη ζωή, όπως και να κουνάω το χέρι μου στους άλλους. Αυτό το κομμάτι, ή μάλλον αυτή την ερώτηση πρέπει να την απαντήσουν οι αναγνώστες μου.
Μιλήστε μας για τα βιβλία σας, ποιό είναι εκείνο το στοιχείο που έλκει τον αναγνώστη και σχεδόν απνευστί διαβάζει το πόνημά σας;
Τα βιβλία μου είναι τα παιδιά μου. Ο τρόπος που αναπνέω. Η λύση στα προβλήματά μου. Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεται ο καθένας όταν διαβάζει τα παιδιά μου, βλέπετε η ψυχή είναι μοναδικό εργαλείο και έχει λαμπρότητα για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Αυτό που μπορώ να σχολιάσω μόνο, από τα βλέμματα των αναγνωστών μου, είναι η λύτρωση και η δύναμη που εκλαμβάνω σε κάθε επικοινωνία μαζί τους. Είναι υπέροχο να παίρνει μια γυναίκα δύναμη να προχωρήσει τη ζωή της, ή ένας άνθρωπος με πρόβλημα υγείας να κοιτάζει το μέλλον θετικά.
Από όλα τα βήματα που έχετε, έως τώρα, κάνει και έχετε δοκιμαστεί θεωρείτε τη συγγραφή βιβλίων το πιο ουσιαστικό;
Φυσικά! Ακόμα και μια παράγραφο να γράψει κάποιος, καταθέτει απλά τη ψυχή του! Άλλωστε, χωρίς τα βιβλία, δεν έχουμε μόρφωση και χωρίς μόρφωση, δεν έχουμε ισορροπία σε μία κοινωνία.
Τέλος, υπάρχει η άποψη, πως το καλοκαίρι ο κόσμος διαβάζει περισσότερο αυτό ισχύει;
Ναι, ισχύει, με την έννοια των καλοκαιρινών διακοπών, αλλά θα το θεωρήσω ως μύθο, επειδή οι άνθρωποι πια, διαβάζουν περισσότερο από ότι παλιά. Η τηλεόραση έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, όπως και τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά το βιβλίο δίνει στο μυαλό το νεύμα να μην χαλαρώνει.
