*Συνέντευξη στην Ευτυχία Λαμπροπούλου
Στέφανος Οικονόμου !
Ο άνθρωπος που άλλαξε ριζικά τις πατρινές νύχτες από τα 80s στα 90s σε χώρους έχοντας το ένστικτο του επιχειρηματία που βλέπει , ποιος και τι κάνει γκελ στον κόσμο και έγραψε ιστορία στη νυχτερινή διασκέδαση.
Γνωστός από την γεμάτη επαγγελματική του δραστηριότητα δημιούργησε πολλούς χώρους με πρώτο το ιστορικό «Χάραμα» για να επεκταθεί στη συνέχεια σε τουλάχιστον άλλα τέσσερα και πλέον μαγαζιά στην παραλιακή ζώνη της αχαϊκής πρωτεύουσας για την ψυχαγωγία και την εστίαση. ‘Ένας ισχυρός επιχειρηματίας που κράταγε και κρατά ακόμα στα χέρια του τα ηνία της ψυχαγωγία των συμπολιτών του , και ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέδειξε δύο μεγάλη συγκροτήματα, όπως «Τα παιδιά από την Πάτρα» , τους «Ζιγκ Ζαγκ», πολλούς τραγουδιστές και συνέβαλε τα μάλα στις εκδηλώσεις του Πατρινού Καρναβαλιού, όταν μικροί και μεγάλοι έμπαιναν αυθόρμητα στους ρυθμούς του για να ξεχάσουν τα βάσανα της ζωής.
Ο Στέφανος Οικονόμου ήταν καινοτόμος, είχε επιχειρηματικό σχέδιο, στο οποίο καταγράφονταν οι στόχοι του, το όραμα της επιχείρησης, και το τι θέλει να πετύχει.
Σπάνια ξεκουραζόταν, αφού εκείνα τα χρόνια τα μαγαζιά του δούλευαν έξι ή εφτά ημέρες την εβδομάδα.
Είχε ,όμως, συμπαραστάτη την αδελφό του.
Καλωσορίζουμε, λοιπόν, τον Στέφανο Οικονόμου , οποίος μέσα από τις απαντήσεις, που έδωσε στις ερωτήσεις μας , ξετυλίγει τη δική του ξεχωριστή ιστορία, που σίγουρα πολλά θα έχει να διδάξει στα παιδιά του, που τελευταία ανέλαβαν τις επιχειρήσεις του και σε όσα παιδιά σκέφτονται να ακολουθήσουν τον δρόμο του.
Πώς το «Χάραμα» είναι συνυφασμένο με την Πάτρα, με το καρναβάλι και με τη νυχτερινή ζωή της αχαϊκής πρωτεύουσας;
Το 1979-1980 όταν πρωτοξεκίνησε ήταν κυρίως αμιγώς φοιτητικό μαγαζί . Τα επόμενα χρόνια το αγκαλιάσανε και οι Πατρινοί, ειδικότερα μετά την επιτυχία των «Παιδιών από την Πάτρα». Από εκεί και πέρα έγινε στέκι της πόλης και για τους Πατρινούς και το Πατρινό Καρναβάλι. Γινόντουσαν διάφορα events εκεί κατά τη διάρκεια των καρναβαλικών εκδηλώσεων.
Μπορείτε να θυμηθείτε κάποιες δράσεις; Καθώς τη δεκαετία του ’80 η ΕΡΤ, όταν έκανε θέμα για τη νυχτερινή ζωή της Πάτρας μιλώντας για το Καρναβάλι έπαιρνε πλάνα από το «Χάραμα».
Γινόταν ξέφρενο γλέντι στο μαγαζί το Καρναβάλι . Aμέτρητες σερπαντίνες, σοκολάτες στρώμα , τα κέρινα αβγά και βέβαια η διασκέδαση κρατούσε μέχρι τις εννέα το πρωί και ο κόσμος έβγαινε και διασκέδαζε επτά ημέρες την εβδομάδα. Κι αν είχε οκτώ μέρες η εβδομάδα πάλι θα διασκέδαζε.
Τί είναι εκείνο που με νοσταλγία έχετε κρατήσει από εκείνη την εποχή;
Ήταν το ανέμελο κέφι και η χωρίς παρεξήγηση διασκέδαση μεταξύ των παρεών. Δηλαδή υπήρχε έντονο φλερτ, αλλά χωρίς διαφωνίες. Η μία παρέα πέταγε αυγά, σερπαντίνες και σοκολάτες στην άλλη, μπορούσε να σηκώσει μια κυρία να χορέψει χωρίς να υπάρχουν μεταξύ τους συγκρούσεις. Έτσι διασκέδαζε ο κόσμος στο Καρναβάλι και το ζούσε σε έντονο βαθμό, ενώ τώρα είναι πιο αποστεωμένα τα πράγματα.
Πώς το «Χάραμα» λειτούργησε στην ανέλιξη και στην ανάδειξη του συγκροτήματος «Τα παιδιά από την Πάτρα»;
Είναι γνωστό ότι ξεκίνησαν από το «Χάραμα» κυρίως. Έχουν παίξει και σε άλλους χώρους σαν μονάδες, αλλά συγκροτήθηκαν και δημιουργήθηκαν στο «Χάραμα». Ήταν ευτυχής συγκυρία, ενώ ψάχναμε για μουσικούς με τον αδελφό μου να φτιάξουμε το πρόγραμμα βρήκαμε τον Παπαδόπουλο, τον Παπαγεωργίου και μετά μπήκε στο παιχνίδι ο Καρελάς και ο Δεληκούρας. Αυτό ήταν το αρχικό σχήμα που ξεκίνησε στο «Χάραμα» το 1979- 1980. Αυτοί σαν συνδυασμός ήταν καταπληκτικός κι αυτό αποδείχτηκε στη συνέχεια . Η μεγάλη τους αγάπη για το λαϊκό τραγούδι και ειδικότερα για τα αδικημένα τραγούδια, τα οποία δεν είχανε κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά ήταν καταπληκτικά τραγούδια, αυτοί είχαν τον τρόπο να τα πλασάρουν στον κόσμο, τα ξεθάψανε και τα παρουσιάσανε στο Πατρινό κοινό και ειδικότερα στους φοιτητές. Έτσι δημιουργήθηκε αυτός ο θρύλος για μένα, που είναι «Τα παιδιά από την Πάτρα».
Εσείς είστε αυτός που φέρατε «Τα Παιδιά από την Πάτρα σε όσμωση με την δισκογραφία;
Ήταν η ανάγκη που δημιουργήθηκε μέσα από την επιτυχία των παιδιών στο μαγαζί, καθώς γινόταν χαμός και παιζόντουσαν τραγούδια, που δεν ακούγονταν πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Ήταν τότε και ο Μπάμπης Γκολές, που εμφανιζόταν εκεί κάποιο καιρό, ως εκ τούτου ήταν επιτακτική η ανάγκη, ότι όλο αυτό έπρεπε να αποτυπωθεί στο βινύλιο τότε . Αποφασίσαμε όλο αυτό που συνέβαινε να το κάνουμε δίσκο. «Πώς να το κάνουμε δίσκο»; Ψαχτήκαμε λοιπόν, αναρωτηθήκαμε, ποια είναι η καλύτερη εταιρία εκείνης της εποχή και πήγα στο στούντιο Sierra . Επιλέξαμε τα τραγούδια, Εγώ ήμουν παραγωγός μαζί με τον αδελφό μου και ηχογραφήθηκε ο δίσκος «Αφιερωμένος εξαιρετικά», που ήταν ίσως το Νο 2 σε πωλήσεις στην Ελλάδα. Έχει αγγίξει τις 450.000 σε πωλήσεις. Τρομακτικό νούμερο και για εκείνη την εποχή, αλλά ακόμη και σήμερα, που ξέρουμε ότι οι χρυσοί δίσκοι γίνονται με 20 έως 30.000 αντίτυπα. Υπήρχε ένα μυστικό. Αντί να μου επιστρέψουν τα χρήματα , που είχα δώσει για την παραγωγή του δίσκου, τα πήρα σε αντίγραφα. Συγκεκριμένα 1500 αντίτυπα. Ήταν τότε παραμονές Πάσχα και τα μοίρασα στους φοιτητές και στους θαμώνες και ο δίσκος έγινε ευρέως γνωστός και άρχισαν να έρχονται παραγγελίες στα δισκοπωλεία της Πάτρας από όλη την Ελλάδα. Σε λίγο καιρό βέβαια, περνούσες από την Ομόνοια και δεν άκουγες τίποτα άλλο από τον «Αλήτη», τη «Συμπόνια», «δεν έχει δρόμο να διαβώ». Ήταν μία τρομαχτική επιτυχία. Βέβαια μετά το «Χάραμα», αφού φύγανε «Τα παιδιά από την Πάτρα», δημιούργησα ένα άλλο συγκρότημα, τους «Ζιγκ Ζαγκ», που έκανε μεγάλη επιτυχία. Τους κάναμε και την πρώτη παραγωγή με τον τίτλο «Ζιγκ Ζαγκ από το Πέραμα της Πάτρας αφιερωμένο εξαιρετικά». Τότε συμμετείχε στο πρόγραμμα κι ένας καταπληκτικός τραγουδιστής ο Χρίστος Στυλιανέας , που διέπρεψε και μετέπειτα συνέπραττε με το Νταλάρα. Στο «Χάραμα» εκείνη την εποχή αναδείχτηκαν και «Τα κακά κορίτσια», που συμμετείχαν στο πρόγραμμα με παραγωγό τον Στέλιο Φωτιάδη, τον άντρα της Γλυκερίας.
Ποιες διαφορές βλέπετε στο καρναβάλι του τότε και στο καρναβάλι του σήμερα;
Ήταν ο αυθορμητισμός, το γλέντι χωρίς σχέδιο και βέβαια όχι η επιτηδευμένη μεταμφίεση. Ήταν η απλοϊκή μεταμφίεση. Ο καθένας ντυνόταν όπως ήθελε. Δεν ήταν ενταγμένοι σε ένα γκρουπ όπου 100 άτομα φορούσαν την ίδια στολή. Καθένας έβαζε τη φαντασία του να δουλέψει. Μασκαρεύονταν κωμικά και γινόντουσαν και διάφορες φάρσες. Έχω να σας πω μία. Λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος του συγκροτήματος «Τα Παιδιά από την Πάτρα» υπήρχε μια παρέα, που ερχόταν καθημερινά σχεδόν στο «Χάραμα» και είχαν σκεφθεί να τους αντικαταστήσουν χωρίς τα παιδιά να το γνωρίζουν. Είχαν αντιγράψει τις κινήσεις τους, ντυθήκαν ακριβώς. Είχαν φορέσεις περούκες, μούσια, γενειάδες , γιλέκα χαϊμαλιά, που φορούσαν τα παιδιά κι είχαμε συνεννοηθεί να κλείσουμε τα φώτα. Είπαμε , ότι έγινε διακοπή από τη ΔΕΗ και τα παιδιά άλλο που δεν ήθελαν, κατέβηκαν κάτω για να λουφάρουν. Ξαφνικά ανεβαίνουν αυτοί στη θέση τους ,ακριβώς οι ίδιοι, και εγώ έβαλα play back τη «Συμπόνια» που την τραγουδήσανε και το μαγαζί έπεσε κάτω από τα γέλια. Ήταν μια πολύ έξυπνη φάρσα που κάναμε στα παιδιά και σε όλους τους θαμώνες. Υπάρχει και φωτογραφία από αυτή την φάρσα.
Είσθε ένας άνθρωπος καθαρά αυτοδημιούργητος , ασχολείστε με πάρα πολλά πράγματα και μέσα στο πέρασμα του χρόνου δεν μείνατε στάσιμος. Εξελιχθήκατε κι εξελίχθηκαν και τα μαγαζιά μαζί σας. Πάντα με καινοτόμες ιδέες, πάντα με άλλη σκέψη κοντά στην κοινωνία, κοντά στον παλμό αφουγκραζόμενος τις ανάγκες των πελατών . Πώς είναι όλο αυτό;
Αυτό πηγάζει από την αγάπη που έχεις στο να προσφέρεις πάνω στη δουλειά σου. Από εκεί ξεκινάει όλο και έχει να κάνει με πόσο χρόνο θα διαθέσεις γι΄ αυτό και τι ανοίγματα μπορείς να κάνεις. Βέβαια αυτό επισύρει και πολλά πράγματα, γιατί έχει τα πάνω και τα κάτω, αλλά πάντα με την αγάπη βρίσκαμε τον τρόπο να ανταπεξέλθουμε στα διάφορα εμπόδια και μέσα από την τριβή με τον κόσμο και την αγάπη για προσφορά δημιουργήθηκαν διάφοροι χώροι όμορφοι.
Μιλήστε μας λίγο γι΄αυτούς τους χώρους.
Είναι πάρα πολλοί . Εγώ και ο αδελφός δημιουργήσαμε πολλά πράγματα, πέρα από την ταβέρνα «Άμφια» που ήταν των γονιών μας. Μετά ήρθε το «Χάραμα», το άλλο «Χάραμα» στην Εγλυκάδα το «Τραμ», την «Ουτόπια» μαζί με τον Γιάννη Κόντη , που το κάναμε live . Μετά δημιουργήθηκε το «Παρανόϊα» στο στενό Βλασσοπούλου, , που κτίσαμε πετραδάκι- πετραδάκι, όταν πήραμε το οικόπεδο . Αυτό το μαγαζί δεν είχε ηλεκτρικό. Φωτιζόταν μόνο με δάδες. Αυτή ήταν η Καινοτομία του Τάσου Τσαϊλάκη . Βέβαια, ο μεγάλος σταθμός ήταν η «Υψικάμινος», η σημερινή «Verso Mare», η οποία ανακαινίστηκε εκ βάθρων και οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας θα θυμούνται, ότι ήταν ένας χώρος πολιτισμού και δημιουργίας με ταυτόχρονη λειτουργία. Υπήρξε επίσης ένας καταπληκτικός χώρος για τους λάτρεις του ρεμπέτικου στην Πάτρα και δημιουργήθηκε η «Μαρκίζα» απέναντι από τα δικαστήρια. Ήταν ναός του ρεμπέτικου. Έτσι το ονομάζουν ακόμη και σήμερα άνθρωποι που είχαν περάσει από εκεί. Ήταν ένας μυσταγωγικός χώρος με ρεμπέτικο τραγούδι και από εκεί πέρασαν γνώστες εξπέρ του ρεμπέτικου τραγουδιού. Μετά από αυτό ήρθε το καλοκαιρινό «Χάραμα» στο Θεριανό. Στη συνέχεια έγινε το «Μικρό Χάραμα», ένας χώρος με έντεχνο και ψαγμένη μουσική . Ακολούθησε το «Πριν το χάραμα» με ρεμπέτικα τραγούδια, με μουσική και φαγητό. Κάποια στιγμή αυτά τα δύο μαγαζιά ενοποιήθηκαν και δημιουργήθηκε το «Μεγάλο Χάραμα» στην Μαιζώνος , η μεγάλη μουσική σκηνή, η οποία φιλοξένησε από τον Βοσκόπουλο, τον Πανούση μέχρι το Βασίλη Παπακωνσταντίνου , τον Μάλαμα κλπ. Όλη μουσική σκηνή της Ελλάδας παρέλασε από εκεί με μόνιμη συμμετοχή της Λίτσας Διαμάντη, του Στέλιου Ρόκκου, του Μακεδόνα κλπ. Μετά δημιουργήθηκε η «Ακτή Δημαίων». Το παλιό Φτωχοκομείο, το πήραμε, το αναπαλαιώσαμε και αυτό. Έχουμε αναπαλαιώσει πολλά κτίρια στην πόλη μας.
Μιλήστε μας για το σήμερα και τις δραστηριότητές σας.
Πέρα από τους χώρους υπήρξαν και πάρα πολλές αντιγραφές του προγράμματος, όπως με «Τα Παιδιά από την Πάτρα», τους «Ζιγκ Ζαγκ», που κι αυτοί εκεί δημιουργήθηκαν. Μείναμε στο Φτωχοκομείο, λοιπόν, και μετά δημιουργήσαμε το Beer ΙQ στην Ρήγα Φεραίου. Μετά για κάποιους λόγους , καλούς θα έλεγα, μετακόμισε το «Καλοκαιρινό Χάραμα» στα Βραχνέϊκα, σε ένα απόμερο σημείο, που έχει γίνει πολύ βατό , πέρα από τις κάποιες δυσκολίες του δρόμου, γι΄ αυτούς που προτιμούν την χαραματική διασκέδαση. Κι έχουμε μείνει σε αυτά.
Τι μελλοντικά σχέδια έχετε; γιατί ξέρω, ότι είστε αεικίνητος.
Δεν μπορώ να μιλήσω για σχέδια στο μέλλον, γιατί την επιχείρηση την έχουν αναλάβει τα παιδιά μου. Έχουμε ασχοληθεί με την δημιουργία του «Χριστουγεννιάτικου χωριού», μαζί με τον Γιάννη Ροδόπουλο και φιλοξενούμαστε στο χώρο της «Πέντε Ύψιλον», υπάρχουν σκέψεις για την δημιουργία του «street Food» στο χώρο.
Κάτι για το Φεστιβάλ Μπύρας έχετε να πείτε;
Είναι στις προθέσεις μας να οργανώσουμε ένα Φεστιβάλ Μπύρας εν καιρώ κι διάφορα άλλα event.
Άρα θα περιμένουμε πολλά από εσάς.
«Εντάξει. Ό, τι προλαβαίνουμε ακόμα.
*Διαβάστε στο Αποκριάτικο “πατρινόραμα” plus που κυκλοφορεί :
