Ο Πάνος Παπαδόπουλος- Σερέτης πρόεδρος του συλλόγου “Κωστής Παλαμάς” της Νέας Υόρκης, μιλάει σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Ευτυχία Λαμπροπούλου και στο περιοδικό ¨πατρινόραμα-hellenic”, για την δημιουργία του συλλόγου ¨Κωστής Παλαμάς” της Νέας Υόρκης από Πατρινούς τη δεκαετία του ’70, τις δράσεις του συλλόγου, πως η Πάτρα και το πατρινό καρναβάλι είναι ο συνδετικός κρίκος της νεότερης γενιάς ομογενών με την Ελλάδα. Οι ομορφιές και οι αναμνήσεις που καθορίζουν τους ομογενείς και τους φέρνουν σε επαφή με την χώρα μας. ακολουθεί η συνέντευξη που θα συζητηθεί.
Πως προέκυψε η σύσταση του συλλόγου “Κωστής Παλαμάς”, τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε να δημιουργήσετε τον σύλλογο αυτό;
Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συγκεκριμένα το 1978 όταν η ομογένεια ήταν σε πάρα πολύ μεγάλη έξαρση και δυναμικότητα, με το φοιτητικό, το κομματοπολιτικό κίνημα αλλά και γενικά το τοπικό. Δηλαδή άτομα με καταγωγή από το τα ίδια μέρη της Ελλάδος βρισκόμασταν στο κέντρο του ελληνισμού στην Αστόρια (Astoria) σε διάφορες εκδηλώσεις, σε κάποια από αυτές τις συναντήσεις προέκυψε η αντάμωση ορισμένων ατόμων από την Πάτρα, που οραματίστηκαν ότι θα έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα σύλλογο, να αντιπροσωπεύει, να εκπροσωπεί την καταγωγή μας και να συμμετάσχει στα δρώμενα της ομογένειας.
Μιλήστε μας λίγο για τις δράσεις που έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα
Ο σύλλογος μας με τα 46 χρόνια δραστηριότητας, έχει προσφέρει πάρα πολλά στην ομογένεια και στην Πάτρα μας κατά διαστήματα, σε δύσκολες στιγμές, σε οργανισμούς, σε ειδικές περιπτώσεις σε συμπατριώτες μας και όχι μόνο. Πολύ περισσότερο θα έλεγα όμως στην ίδια την ομογένεια. Η συμμετοχή του συλλόγου μας σε διεκδικήσεις εθνικών συμφερόντων της χώρας, σε παρελάσεις για τη διάδοση του πολιτισμού, της ιστορίας του έθνους μας και πολιτιστικές εκδηλώσεις στην ομογένεια της 4,5 περασμένες δεκαετίες είναι πολύ αξιόλογη και αξιέπαινη.
Το μεγαλύτερο όμως επίτευγμα από την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης μας ήταν και είναι η εισαγωγή, η παρουσίαση, η κουλτούρα το κέφι το ξεφάντωμα του τι σημαίνει «Πατρινό καρναβάλι». Την εποχή που τα σκήπτρα και την αποκλειστικότητα σε αυτό το πανελλήνιο γλέντι το είχε μόνο η Πάτρα.
Όλη η ομογένεια από το 1979 και έπειτα περίμενε το μεγαλύτερο γλέντι της χρονιάς. Το πάρτι του συλλόγου μας «Κωστής Παλαμάς» αναβιώνοντας το «Πατρινό Καρναβάλι» στο κέντρο του κόσμου στη Νέα Υόρκη.
Πως νιώσατε όταν είδατε το πατρινό καρναβάλι να έρχεται στην Αμερική;
Το Πάρτι που διοργανώνει η Generation Y (μια ιδιωτική εταιρία) πολιτιστικού χαρακτήρα από ότι γνωρίζω με την στήριξη της πατρινής εταιρείας αναψυκτικών «Λουξ» και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια γύρω στα τέλη Ιανουαρίου σε κλαμπ για ποτό με γνωστους dj από την πόλη μας.
Εμείς σαν σύλλογος που έχουμε αφήσει ένδοξη ιστορία και έχουμε ενσωματώσει το αποκριάτικο γλέντι στην ομογένεια το βλέπουμε σαν θετικό στοιχείο. Απλά αυτό το πάρτι γίνεται συνήθως τέλος Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου οπότε το βλέπουμε σαν έναρξη όπως γίνεται στην πόλη μας και του συλλόγου μας την τελευταία εβδομάδα των αποκριών όπως γίνεται επίσης στην πόλη μας. (Το μόνο που μας λείπει είναι το κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου). Πάντως υπάρχει και μια σημαντική διαφορά διότι στο πάρτι που διοργανώνει η Generation X είναι μόνο για άτομα πάνω των 21 ετών βάση της νομοθεσίας για τα νυχτερινά κέντρα, ενώ ο ετήσιος χορός του συλλόγου μας είναι για όλη την οικογένεια. Για μικρούς και μεγάλους. Σε αυτό πιστεύω ότι οφείλεται και η μαζική συμμετοχή, επιτυχία και δημοτικότητα στο αποκριάτικο γλέντι μας.
Τι σημαίνει για την ομογένεια των Πατρινών αυτή η ώσμωση με την πατρογονική γη μέσα από δράσεις;
Πιστεύω ότι αυτό ισχύει για όλους τους ομογενείς άσχετα από ποιο μέρος της Ελλάδος προέρχονται. Συγκεκριμένα όμως για μας από την Πάτρα αυτό που μας κάνει να έχουμε τη δίψα για την ώσμωση με την πατρογονική γη είναι η ιστορία μας. Ο πολιτισμός μας, το δέσιμο με τα παιδικά μας χρόνια, στις αλάνες, στις γειτονιές που μεγαλώσαμε οι φιλίες και οι σχέσεις που έχουμε με τους ανθρώπους που αφήσαμε πίσω μας.
Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι είναι η δίψα για να περάσουμε στους μεταγενέστερους τα συναισθήματα που έχουμε από τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες από τα παιδικά μας χρόνια, από τις ανέμελες στιγμές που ζήσαμε και να μεταφέρουμε ένα μέρος της κουλτούρας μας στη νεότερη γενιά.
Γνωρίζω πως έρχεστε συχνά στην Ελλάδα και ειδικότερα στην γενέθλια γη, τι είναι εκείνο το στοιχείο που αγαπάτε στην Πάτρα και τι θα θέλατε να αλλάξει;
Τόσο τα στοιχεία που αγαπάω περισσότερο, όσο και το τι θα ήθελα να αλλάξει στη πόλη μας είναι ολόκληρο κεφάλαιο που θέλει πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση.
Θα προσπαθήσω όμως να τα πω συνοπτικά.
Οι φυσικές ομορφιές της Πάτρας θα έλεγα ότι είναι από τις μοναδικές που έχω δει στον κόσμο.
Έχω γυρίσει σχεδόν όλη την υφήλιο, από την Ασία, την Ευρώπη Νότια και Βόρεια Αμερική το μόνο μέρος που δεν έχω πάει είναι η Αφρική.
Αυτά που συνδυάζει η πόλη μας η θάλασσα, με τις πανέμορφες παραλίες, τα βουνά, το κλίμα, η ομορφιά της φύσης όταν βρίσκεσαι σε κάποιο γραφικό χωριουδάκι, το νεοκλασικό κομμάτι που έχει μείνει ακόμα στο κέντρο της πόλης με τους πεζόδρομους, τις καφετέριες, τις πλατείες, τα παιχνίδια των παιδιών στις γειτονιές είναι πολύ δύσκολο να το δεις και να το βρεις σε άλλες χώρες αν όχι και σε άλλες πόλεις.
Το τι θα ήθελα να αλλάξει στην πόλη μας είναι μία πολύ πονεμένη ιστορία.
Αν θα μπορούσα να του βάλω έναν τίτλο είναι ότι «Η Πάτρα αξίζει πολύ περισσότερα».
Είναι πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν στην πόλη μας αλλά δυστυχώς δεν αφήνουν οι συντεχνίες.
Πάντως πιστεύω ότι η Πάτρα μπορεί να ελπίζει στην πρόοδο. Μπορεί να ελπίζει στην εξέλιξη. Ο λαός της Πάτρας έχει ιδέες. Έχει εμπειρία και έχει εμπλουτιστεί με ιδέες από ταξίδια σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Αρκεί να το θέλει και να πιστέψει ότι το αξίζει αυτός και η πόλη μας με την τόσο ένδοξη ιστορία της.
Τα παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμερική, κρατούν επαφή με την Πάτρα;
Θα ήθελα να σας πω ότι αυτό εξαρτάται από την άποψη, την ιδεολογία και την παιδαγωγική νοοτροπία των γονέων. Επίσης έχει να κάνει και με την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας. Διότι το να φέρνουν συχνά τα παιδιά τους στην Ελλάδα για να γνωρίζουν από πρώτο χέρι τον τόπο της καταγωγής, να κάνουν φιλίες, να παραβρεθούν σε πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις κτλ είναι μεγάλο έξοδο και δυστυχώς πολλές οικογένειες δεν έχουν την δυνατότητα.
Τέλος, μιλήστε μας λίγο για τα σχέδια σας.
Θα ήθελα να σας τονίσω ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η επιβίωση του συλλόγου μας ,διότι έχει σχεδόν εξαλειφθεί η μετανάστευση και πρέπει να δημιουργήσουμε ελκυστικές εκδηλώσεις για τα 2ης και 3ης γενεάς ελληνόπουλα. Αυτό έχουμε σαν σκοπό με διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, με εκδηλώσεις για νέους επαγγελματίες, με το καθιερωμένο αποκριάτικο γλέντι μας και ίσως κάποια στιγμή να είμαστε σε θέση για ομαδικές εκδρομές πολιτιστικού, κοινωνικού, αθλητικού, ίσως και εκπαιδευτικού χαρακτήρα με διάφορους φορείς από την πόλη μας και την Περιφέρεια.
Πάντως είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι παιδιά 2ης και 3ης γενεάς που έχουν επαγγελματική αποκατάσταση ή οικονομική ευχέρεια νοιώθουν μεγάλη υπερηφάνεια για την καταγωγή τους και με δική τους πρωτοβουλία βρίσκουν τρόπους επαφής με την γενέτειρα.