Ο Σπύρος Καπράλος παλαίμαχος Έλληνας διεθνής αθλητής της υδατοσφαίρισης. Είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και διευθύνων σύμβουλος της ναυτιλιακής εταιρείας Star Bulk Carriers.ο δέκατος τρίτος Έλληνας Αθάνατος της ΔΟΕ μιλά στο περιοδικό «π» και στην δημοσιογράφο Ευτυχία Λαμπροπούλου για την πορεία του, το «επιχειρείν», το έργο του, το Ολυμπιακό ιδεώδες την μακραίωνη ιστορία της Αρχαίας Ολυμπίας και την σύνδεση μέσω αυτής τους χθες με το σήμερα.
Πως καταφέρατε να συνδυάσετε τον αθλητισμό με την ακαδημαϊκή σας πορεία;
«Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι εάν αγαπάς κάτι, βρίσκεις τον τρόπο να ασχοληθείς με αυτό, ακόμα κι όταν υπάρχει έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Ο αθλητισμός ήταν και είναι η μεγάλη αγάπη και πάντοτε στη ζωή μου ήμουν διατεθειμένος να κάνω θυσίες προκειμένου να προπονούμαι και να αγωνίζομαι. Το ίδιο ίσχυσε και μετά το τέλος της αθλητικής μου πορείας, συνεχίζοντας την ενασχόληση με τον αθλητισμό. Και πέρα από όλα αυτά, παραμένω ένας φανατικός φίλαθλος που παρακολουθώ με μεγάλη θέρμη τους αγώνες όλων σχεδόν των αθλημάτων, κάτι που θα συνεχίσω να κάνω ακόμα κι όταν τα χρόνια περάσουν!»
Ο αθλητισμός φαντάζομαι μπήκε στη ζωή σας από μικρή ηλικία καθώς ο πατέρας σας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλαθοσφαιριστές και πετοσφαιριστές πως αντιμετώπισε την επιλογή σας να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό σε υψηλό επίπεδο και σε ένα άλλο άθλημα;
«Πιστεύω ότι εάν αγαπάς τον αθλητισμό δεν κάνεις διακρίσεις σε αθλήματα. Αυτό πιστεύω ότι ίσχυε και για τον πατέρα μου, ο οποίος μου μετέδωσε το «μικρόβιο» του αθλητισμού. Από τη στιγμή που έβλεπε ότι ήμουν χαρούμενος και συνεχώς βελτιωνόμουν στην κολύμβηση με την οποία ξεκίνησα την καριέρα μου, όχι μόνο δεν μου έφερε καμία αντίρρηση αλλά και με κάθε τρόπο στήριζε τις προσπάθειές μου σαν αθλητή.»
Αναλάβατε την Προεδρία της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής σε μία δύσκολη καμπή για την χώρα τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
«Ανέλαβα τα καθήκοντα του Προέδρου στην αρχή του 2009 όταν η οικονομική κρίση φαινόταν στον ορίζοντα και μετά από λίγο χτύπησε την πόρτα του ελληνικού αθλητισμού και όχι μόνο. Από το 2010 και μετά η Πολιτεία κατάργησε το κονδύλι που διέθετε στην ΕΟΕ για την Ολυμπιακή Προετοιμασία των αθλητών μας. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν περιορισμένοι κρατικοί πόροι για τους αθλητές, που θα τους βοηθούσαν για την προετοιμασία τους, άρα και τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αγώνες, προκειμένου να αποκτήσουν εμπειρίες, αλλά και να πάρουν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επιπλέον, τα χρήματα που έδινε η Πολιτεία στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, κάθε χρόνο μειώνονταν. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι για την Ολυμπιακή περίοδο 2005-2008 η ΕΟΕ πήρε από το κράτος λίγο περισσότερα από 20 εκατομμύρια ευρώ για τις δικές της ανάγκες και επιπλέον 30 εκατομμύρια για Ολυμπιακή Προετοιμασία των Αθλητών. Στον επόμενο Ολυμπιακό κύκλο, όταν ανέλαβα την Προεδρία της ΕΟΕ από το 2009 ως το 2012, πέσαμε στα 10 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή μείωση κατά 50% και επιπλέον 8 οκτώ εκατομμύρια για Ολυμπιακή Προετοιμασία! Αργότερα, την τετραετία 2013 –2016 το ποσό της κρατικής επιχορήγησης δεν έφτασε ούτε τα πέντε εκατομμύρια ευρώ, ένα σενάριο εφιαλτικό που μας ώθησε να βρούμε άλλες πηγές χρηματοδότησης προκειμένου να συνεχίσουμε να υπηρετούμε το βασικό μας στόχο που δεν είναι άλλος από τη στήριξη των αθλητών υψηλού επιπέδου.»
Πως είναι να προέρχεται μία χώρα από μία περίοδο διοργάνωσης Ολυμπιακών αγώνων και στην πορεία να βρίσκεται μετέωρη σε ότι αφορά την χρηματοδότηση, τις υποδομές και άλλα ζητήματα που είχατε να διαχειριστείτε;
«Είναι σα να κάνεις ένα βήμα στο κενό. Όλα λειτουργούσαν καλά έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 με μεγάλη χρηματοδότηση και δημιουργία αγωνιστικών εγκαταστάσεων. Και την επόμενη ημέρα δεν υπήρξε καμία συνέχεια. Το μεγαλύτερο λάθος είναι ότι δεν σχηματίστηκε μια ομάδα που θα σχεδίαζε τι θα γίνονταν οι εγκαταστάσεις μετά τους Αγώνες. Και έτσι φτάσαμε στην απόλυτη ερήμωση αθλητικών χώρων που είχαν κατασκευαστεί με πολλά χρήματα αλλά κανείς δεν είχε σκεφτεί τι θα απογίνουν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήρθε και η οικονομική κρίση και έτσι ο ελληνικός αθλητισμός επλήγη σε τεράστιο βαθμό. Το μοναδικό που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν να δουλέψουμε ακόμα πιο σκληρά προκειμένου να βρούμε λύσεις για τους αθλητές και τις αθλήτριες μας. Και τώρα που πέρασαν 20 χρόνια πιά – και χωρίς να έχω διάθεση να ευλογήσω τα γένια μου – θεωρώ ότι αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία που είχαμε στη διάθεση μας και αναζητώντας νέες πηγές και τρόπους χρηματοδότησης, καταφέραμε και σταθήκαμε όρθιοι.»

Τί είναι πιο δύσκολο να κυβερνά κανείς μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρίες του κόσμου ή να είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής;
«Διαφορετικοί ρόλοι, διαφορετικές ευθύνες και διαφορετικοί χειρισμοί. Και οι δύο είναι θέσεις ευθύνης με τις αποφάσεις σου να αντανακλούν σε πολλούς ανθρώπους. Από τη μία είναι οι εργαζόμενοι στη Ναυτιλιακή που μέσω της εργασίας τους στηρίζουν τις οικογένειες τους αλλά και οι μέτοχοι της εταιρείας και από την άλλη οι αθλητές και οι αθλήτριες μας που εκπροσωπούν την Ελλάδα στις κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις. Και οι δύο ρόλοι είναι εξαιρετικά απαιτητικοί και δύσκολοι.»
Ναυτιλία και Ολυμπισμός είναι λέξεις και έννοιες με τεράστια αξία και σημασία διεθνώς και συνυφασμένες στο θυμικό όλου του πλανήτη με την Ελλάδα, Θεωρείτε πως παρά τις όποιες αντιξοότητες στο μέλλον θα οδηγήσουν την χώρα μας σε ένα ασφαλές λιμάνι ανάπτυξης;
«Όσον αφορά στη Ναυτιλία, εδώ και χρόνια αποτελεί έναν από́ τους πιο παραγωγικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας μέσω της οικονομικής, κοινωνικής και στρατηγικής συμβολής της. Η συνολική συνεισφορά της στην ελληνική οικονομία αγγίζει το 7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), δημιουργεί άμεσα και έμμεσα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στη χώρα ενώ παρέχει μεγάλες χρηματορροές στην ελληνική οικονομία. Από την άλλη η προσφορά του ελληνικού αθλητισμού δεν είναι το ίδιο μετρήσιμη αλλά τα οφέλη του, ειδικά στον τομέα της υγείας και της σωστής σωματικής, πνευματικής και ψυχολογικής ανάπτυξης της νεολαίας είναι τεράστια. Πρέπει, όμως, να βοηθήσουμε τον αθλητισμό και ιδίως όσους ασχολούνται με αυτόν γιατί πιστεύω πως μέχρι τώρα οι περισσότερες – να μην πω όλες – οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης δεν δίνουν την απαραίτητη σημασία, παρότι αποτελεί έναν από τους καλύτερους «πρεσβευτές» της χώρας μας στο εξωτερικό.»
Κάποτε το απόφθεγμα “νους υγιής εν σώματι υγιεί” είχε πρακτική εφαρμογή ειδικότερα στα νέα παιδιά ισχύει και σήμερα αυτό ή με την πάροδο του χρόνου αμβλύνεται ;
«Καθόλου δεν αμβλύνεται. Θα έλεγα πως σήμερα έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς τα περισσότερα νέα παιδιά περνούν πολλές ώρες μπροστά από μια οθόνη. Όλοι γνωρίζουμε τις ευεργετικές επιδράσεις του αθλητισμού στην υγεία των νέων. Πέρα όμως από τα προφανή σωματικά οφέλη της άσκησης υπάρχουν και πλεονεκτήματα λιγότερο εμφανή αλλά εξίσου σημαντικά που αφορούν την πνευματική και ψυχική ανάπτυξη ενός παιδιού. Επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την αξία της άσκησης και κυρίως των ομαδικών αθλημάτων στο τρόπο σκέψης και της κοινωνικής ανάπτυξης του παιδιού. Τέλος, η ενασχόληση με τον αθλητισμό κρατά τα παιδιά μακριά από εξαρτήσεις και άλλες επιβλαβείς δραστηριότητες.»
Πολλοί συγχέουν τον αθλητισμό με τον πρωταθλητισμό ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές;
Ο αθλητισμός είναι ένας χώρος ανοιχτός για όλους, όπου οι συμμετέχοντες επιδιώκουν τη βελτίωση της σωματικής, ψυχικής και πνευματικής τους κατάστασης μέσω της φυσικής δραστηριότητας. Ο αθλητισμός εστιάζει στην ανάπτυξη του ατόμου, στη συνεργασία με τους άλλους και στη διατήρηση της υγείας. Ο πρωταθλητισμός, από την άλλη, συνδέεται με την επιδίωξη της νίκης σε υψηλότερο επίπεδο. Ο πρωταθλητής δεν αρκείται στη συμμετοχή, αλλά αγωνίζεται για την κορυφή. Στον πρωταθλητισμό, οι στόχοι είναι συνήθως ποσοτικοί: διακρίσεις, θέσεις, μετάλλια και τίτλοι. Η ομοιότητα τους είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει φυσική δραστηριότητα, αλλά διαφέρει η ένταση της. Από εκεί και πέρα οι διαφορές είναι αρκετές. Ο αθλητισμός αποσκοπεί στην απόλαυση και στη βελτίωση του εαυτού, ενώ ο πρωταθλητισμός στοχεύει στην υπεροχή και τη νίκη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει απόλαυση στον πρωταθλητισμό, αλλά η πρωταρχική εστίαση είναι η απόδοση και το αποτέλεσμα.Στον αθλητισμό, η προπόνηση προσαρμόζεται σε ένα επίπεδο που μπορεί να διατηρήσει τη μακροχρόνια συμμετοχή και την ευημερία του αθλητή. Αντίθετα, στον πρωταθλητισμό, η προπόνηση είναι πολύ πιο εντατική, συχνά επίπονη, με συνεχή παρακολούθηση της προόδου και βελτιστοποίηση της απόδοσης σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα.Υπάρχει και ψυχολογικά διαφορά. Ο αθλητισμός επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία και λιγότερη ψυχολογική πίεση, καθώς η κύρια αίσθηση είναι η συμμετοχή και η χαρά της κίνησης. Στον πρωταθλητισμό, όμως, η συνεχής ανάγκη για νίκη, η διαχείριση των αποτυχιών και η πίεση της αναγνώρισης απαιτούν από τον αθλητή έναν ανθεκτικό ψυχισμό και ισχυρή συναισθηματική διαχείριση.
Τέλος, οι δύο αυτές μορφές αθλητικής δραστηριότητας επηρεάζουν διαφορετικά και την ευρύτερη ζωή του ατόμου. Ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει ένα δια βίου χόμπι, προσφέροντας οφέλη για την υγεία, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την ψυχική ισορροπία. Στον πρωταθλητισμό, η ζωή του ατόμου γίνεται κεντρικά οργανωμένη γύρω από την αθλητική του δραστηριότητα. Η προσωπική, επαγγελματική και κοινωνική ζωή του αθλητή προσαρμόζεται στο πρόγραμμα προπονήσεων, αγώνων και προετοιμασιών.
Μιλήστε μας λίγο για τα σχέδια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής σε ότι αφορά την ανάδειξη της Αρχαίας Ολυμπίας σε ένα άλλο επίπεδο πέρα από αυτό το τυπικό που όλοι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
«Η Αρχαία Ολυμπία είναι ένας τόπος μαγικός που κάθε Έλληνας πρέπει να επισκεφτεί για να νιώσει αυτή την απίστευτη ενέργεια που υπάρχει στην περιοχή. Εμείς ως Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή επιδιώκουμε την αξιοποίηση με κάθε τρόπο, πέρα από τις καθιερωμένες Τελετές Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Μέσω της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας εκμεταλλευόμαστε τις εγκαταστάσεις της Αρχαίας Ολυμπίας με εκδηλώσεις και δράσεις Ολυμπιακής Παιδείας που απευθύνονται κυρίως σε μαθητές. Επίσης έχω προτείνει η εκλογή του Προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να γίνεται στην Αρχαία Ολυμπία ώστε να ξεκινά συμβολικά τη θητεία του από τον τόπο που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Άλλωστε το Μάρτιο του 2025 θα διεξαχθεί στη χώρα μας η Σύνοδος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Όλα τα μέλη της ΔΟΕ θα έρθουν στην Αρχαία Ολυμπία όπου θα διεξαχθεί η Τελετή Έναρξης της Συνόδου.»
Τέλος, είστε ικανοποιημένος από τα τείχη που “γκρεμίζει” το σύγχρονο ελληνικό κράτος για τους Ολυμπιονίκες του;
«Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση επειδή έρχεται σε μία εποχή που η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή έχει προτείνει στην Πολιτεία να επιστρέψουν τα προνόμια στους Ολυμπιονίκες, κυρίως σε όσους έχουν καταλάβει μία θέση από την 4η έως την 8η ώστε να εξασφαλίσουν και αυτοί οι αθλητές μία θέση στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Πρόκειται για αθλητές που έχουν δουλέψει πολύ σκληρά στη διάρκεια της τετραετίας, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, ανταγωνίστηκαν σε κορυφαίο επίπεδο και έχασαν το Ολυμπιακό μετάλλιο στις λεπτομέρειες, για ένα ή δύο εκατοστά του δευτερολέπτου ή για ελάχιστους πόντους.Στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι διαφορές μεταξύ των κορυφαίων αθλητών του κόσμου είναι απειροελάχιστες και πιστεύουμε ότι όποιοι έφτασαν έως την 8η θέση, δικαιούνται και αυτοί μία σημαντική επιβράβευση από τη χώρα που τίμησαν. Άλλωστε οι πρώτοι οκτώ αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες λαμβάνουν δίπλωμα διάκρισης από τη ΔΟΕ».
Who is Who
Ο Σπύρος Καπράλος γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Είναι γιος του Ιωάννη Καπράλου, που ήταν αθλητής καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης και αθλητικός παράγων.Σπούδασε Οικονομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και πήρε Μεταπτυχιακό Τίτλο Διοίκησης Επιχειρήσεων (MBA) στο Πανεπιστήμιο INSEAD της Γαλλίας.Ήταν αθλητής του Ολυμπιακού και της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης της Ελλάδας, με την οποία είχε πραγματοποιήσει αρκετές συμμετοχές. Μάλιστα, ήταν μέλος της εθνικής ομάδας που συμμετείχε στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 στη Μόσχα, και του 1984 στο Λος Άντζελες. Yπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στην κολύμβηση από το 1969 έως το 1975.Διετέλεσε Αρχηγός της Ελληνικής Αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Επιπλέον, διετέλεσε Διευθυντής Αθλητισμού της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», καθώς και Εντεταλμένος Σύμβουλος της Οργανωτικής Επιτροπής, ενώ κατείχε και τη θέση του Αναπληρωτή Επικεφαλής Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγώνων.Ο Σπύρος Καπράλος είναι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Επανεξελέγη στη θέση αυτή για τρίτη τετραετία στις 20 Οκτωβρίου 2017 (πρωτοεξελέγη στη θέση αυτή τον Φεβρουάριο του 2009).Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ολυμπιακής Επιτροπής.Υπήρξε Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής για τους 1ους Ευρωπαϊκούς Αγώνες «Μπακού 2015», ενώ κατέχει την ίδια θέση και για τους 2ους Ευρωπαϊκούς Αγώνες «Μινσκ 2019». Από τον Οκτώβριο του 2004 έως τον Οκτώβριο του 2010 ήταν πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών και διευθύνων σύμβουλος της ΕΧΑΕ (Ελληνικά Χρηματιστήρια – Χρηματιστήρια Αθηνών).Τον Φεβρουάριο του 2011 ο Σπύρος Καπράλος ανέλαβε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ναυτιλιακής εταιρείας Star Bulk Carriers. Σήμερα κατέχει τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας.Από τις 26 Ιουνίου 2019 είναι ο 13ος Έλληνας Αθάνατος της ΔΟΕ μετά τους Δημήτριο Βικέλα 1ο πρόεδρο της ΔΟΕ (1894-1899), και μέλη τους Αλ.Μερκάτη (1899-1925), Γιώργο Αβέρωφ (1926-1930), Νικ. Πολίτη (1930-1933), Αγγ. Βολάκη (1933-1963), Ιωάννη Κετσέα (1946-1965), Κωνσταντίνο Β΄ της Ελλάδας (1963-1974), Πύρρο Λάππα (1965-1980), Επ. Πετραλιά (1975-1977), Νικ. Νησιώτη (1978-1986), Νικ. Φιλάρετο (1981-2005) και Λ. Νικολάου (1986-2015).
Αναδημοσίευση από το περιοδικό “πατρινόραμα” που κυκλοφορεί με διπλό εξώφυλλο από την 1η Ιανουαρίου 2025 στην Πάτρα και από 5 Ιανουαρίου 2025 σε όλη την Ελλάδα.