*Συνέντευξη στον Νίκο Ελευθερίου
Τον Τάκη τον γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν σε μια κοινή μας έξοδο με φίλους, η παρέα του ζήτησε να κάνει μιμήσεις. Χωρίς να το προσπαθήσει ήταν η ψυχή της παρέας.
Αρχές του ’90 κάνω ήδη μια πολύ πετυχημένη καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή στο «Ράδιο Γάμμα»! Μέσα από τους πολλούς ακροατές μας είναι και η μητέρα του Χαρίκλεια, η οποία σε καθημερινή βάση μου τηλεφωνεί, με καλημερίζει, κάνει αφιερώσεις, ζητάει τραγούδια κ.ά. Σε μια από αυτές τις εκπομπές είναι να βγει τηλεφωνικά η Ρένα Βλαχοπούλου, που εκείνη την ημέρα δεν ήταν και τόσο στα καλά της και μου ανέβαλλε να βγει, παρ’ όλο που το είχαμε συμφωνήσει μέρες και το είχαμε προδιαφημίσει. Όπως είμαι στεναχωρημένος χτυπά το τηλέφωνο και είναι η μαμά του Τάκη, με ακούει ότι είμαι κάπως, ρωτά και της λέω και μου απαντά «Και για αυτό στεναχωριέσαι, θα βγει ο Τάκης να κάνει τη Ρένα», όπερ και εγένετο και είχε πολύ μεγάλη απήχηση. Έτσι και τον γνώρισα πιο πολύ και πιο καλά, από τότε γίναμε φίλοι, με κούρευε, με παρακολουθούσε στα πράγματα που έκανα και στα πολύ καλά δικά του που άρχισαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο, καθώς και στους δύσκολους αποχαιρετισμούς. Δίσκοι, εμφανίσεις, μιμήσεις, σχόλια, εντάσεις, αρκετοί προσπάθησαν να μπουν ανάμεσά μας, αλλά ο ανεμοστρόβιλος Τάκης Ζαχαράτος τα παρέσυρε όλα με τη θετική του ενέργεια, τις σωστές επιλογές, τις αξεπέραστες συνεργασίες και δεν άργησε να βρεθεί πρώτος των πρώτων μετά από πολλή δουλειά και αξιοζήλευτες προσπάθειες.
Ο μοναδικός Σταμάτης Κραουνάκης γράφει για εκείνον το «Ποιά παίζει τώρα»… ποιά να κάνω τώρα κι εκείνος δεν είχε ποτέ πρόβλημα να κάνει τον οποιονδήποτε και εξαιρετικά.
Ένα άλλο τραγούδι του Σταμάτη και της Λίνας λέει: «Το πλήρωσες το πρόστιμο Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ιστορία φύσηξε καινούργιο αεράκι», πόσο προφητικό. Φαίνεται οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες να έχουν παντρευτεί τη δουλειά τους και να πληρώνουν το ανάλογο τίμημα φυσικά κι από την άλλη ο Τάκης φέρνει αυτό το καινούργιο αεράκι που όλοι χρειαζόμαστε.
Ο πολυσχιδής, γλυκός, τρυφερός, δοτικός, αστείρευτος και μοναδικός Τάκης Ζαχαράτος σε μια κουβέντα από καρδιάς πιο αποκαλυπτική από ποτέ.
-Να ξεκινήσουμε με το Sweet Dreams και να πάμε μετά προς τα πίσω. Πες μου πώς προετοιμάζεις μια τέτοια παράσταση που είναι 100% εσύ.
Πρώτα από όλα δεν ξέρω να σου πω πως. Γίνεται με ένα τρόπο μαγικό, όταν ολοκληρώνεται η προηγούμενη δουλειά. Παίρνω μια απόσταση και σκέφτομαι τι θα με ιντρίγκαρε, τι θα είμαι έβαζε στην πρίζα, τι θα με ενθουσίαζε, τι θα μου έδινε κίνητρο, ώστε να λαχταράω να πάω στο θέατρο και να θέλω πάρα πολύ, να χαρώ και εγώ και ο κόσμος.
-Επειδή αυτό το έχεις κατακτήσει και έχεις ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη, κάθε φορά προσπαθείς να ανανεωθείς, να βελτιωθείς ή κάτι ακόμα;
Κοίτα, κάθε φορά θέλω σα να πρωτοεπιλέγουμε μιας και βαριέμαι πάρα πολύ εύκολα. Βαριέμαι την επανάληψη και ακόμα και κάποια πρόσωπα, που είναι κλασικά εκείνα στο ρεπερτόριό μου, θέλω να γίνουν μ΄έναν άλλο τρόπο.
Δηλαδή πάντα αισθάνομαι σα να είμαι σε ένα εστιατόριο, που ανανεώνω τα πιάτα και προσθέτω καινούργια, κρα- τώντας τα κλασικά, με έναν άλλο τρόπο σερβιρισμένα. Και πάντα θεωρώ ότι δεν έχω κατακτήσει αρχικά τίποτα. Δεν θεωρώ ό,τι δεν έχω να αποδείξω τίποτα, το αντίθετο πιστεύω, έχω να αποδείξω πρώτα-πρώτα στον εαυτό μου ό,τι συνεχίζω να αγαπώ αυτό που κάνω, έχω να αποδείξω στον κόσμο ότι είμαι εκεί για αυτούς και έχω να αποδείξω καθημερινά πόσο έντιμα αντιμετωπίζω τη θέση μου. Αυτό που έχω επιλέξει. Αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη, για αυτό που μου συμβαίνει, που ο κόσμος το αγαπάει και κάθε βράδυ έρχομαι στο θέατρο και λέω, δόξα τω Θεώ, δεν έχω καταλάβει, όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει από την Πάτρα δεν έχω σταματήσει να σκεφτώ. Ούτε έχω μετρήσει πόσα είναι, ούτε τα έχω αφήσει να με βαραίνουν.
-Έχεις πρωτοστατήσει σε πολλά πράγματα και μάλιστα, θα σου πω πράγματα που σκέφτηκα αυτές τις μέρες και που ίσως δεν έχουν γίνει συνειδητά. Θα αρ- χίσω από την Αλίκη πρώτον, που κάθε φορά που πηγαίναμε να τη δούμε, μας έλεγε, ο δικός σας με κάνει ακόμα; τι ετοιμάζει αυτήν τη φορά, είναι πολύ έξυπνος, έχει ιδέες πολύ καλές και ίσως συνεργαστούμε.
Αλήθεια έλεγε έτσι, πρώτη φορά το ακούω αυτό .
-Βέβαια, πάντα το έλεγε και μάλιστα σκεφτόμουνα τώρα, γιατί φέτος δεν κάνεις την Αλίκη, που μάλιστα τελευ- ταία όλοι προσπαθούν να βρουν κάτι, να αναφερθούν σε εκείνη, από το γάμο της, από το παιδί της, από τις ταινίες της, από τόσα χρόνια μετά.
Μα η ίδια το θέλει, ίδια το ήθελε αυτό.
-Θυμάμαι μάλιστα, ότι μου είχες πει, ότι θέλει να συνεργαστείτε και η ίδια το ήθελε και από Εσένα εμπνεύστηκε και έκανε το επεισόδιο αν θυμάσαι με την Νόρα Βαλσάμη.
Αλήθεια που το ξέρεις αυτό;
-Η ίδια το είχε πει. Και μάλιστα… Και ο Λάκης Λαζόπουλος εμπνεύστηκε από εσένα σε στιγμές που μας το έχει παραδεχτεί και μετά το αρνήθηκε.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ (γέλιο Τάκη)
-Πρωτοστάτησες σε όλα και συνέχισες έτσι, δηλαδή αυτό που κάνεις αυτήν τη στιγμή δεν είναι μόνο θέατρο. Πηγαίνοντας κανείς έξω στο Λονδίνο, στις μεγάλες πρωτεύουσες θα δει αποκλειστικά σε πολύ μεγάλες σκηνές αυτό που κάνεις εσύ, από τους τοπ περφόμερς. Μάλιστα έχεις τολμήσει να κάνεις πράγματα. Δεν ξέρω αν έχει γίνει συνειδητά αυτό. Εσύ θέλω να μου το πεις; Και πώς επιλέγεις ένα χαρακτήρα να τον κάνεις, να τον σατιρίσεις, να τον κάνεις δικό σου και να τον παρουσιάσεις;
Πρώτα από όλα τα πάρουμε ένα- ένα, η Αλίκη είναι μεγάλη μου λατρεία. Θεωρώ ότι είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο πολύ μπροστά από την εποχή της και πιστεύω ότι η δυσκολία της Αλίκης είναι ότι δεν την καταλαβαίνανε όσο χρειαζόταν, όπως και τη Μέρυλιν. Πιστεύω ότι αυτά τα πλάσματα ήταν αγγελικά σταλμένα για να προσφέρουν χαρά και αισιοδοξία μια συγκεκριμένη στιγμή που η Ελλάδα ή η Αμερική ο πλανήτης για τη Μέρυλιν και η Αλίκη θα μπορούσε να κάνει παγκόσμια καριέρα γιατί είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Δεν υπάρχει καμία στον πλανήτη που 45 χρόνια να είναι πρώτη συνεχώς, καμία. Όλες κάνανε σινεμά, η Αλίκη δούλευε σαν σκυλί, θέατρο – σινεμά, τηλεόραση, τραγούδια, δεν σταμάτησε και ήταν πάντα top.
Το ένα κομμάτι είναι αυτό. Τη λατρεύω, μου είχε πει ότι εγώ θα σε βγάλω στο θέατρο, αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που μετά από τόσα χρόνια μου λες αυτά τα λόγια γιατί δεν το ήξερα.
-Πάντα παρακολουθούσε τι έκανες σε εμένα αρκετές φορές μου είπε, δεν σε έλεγε ο Τάκης, δεν σε είχε πει ο Τάκης… Έλεγε ο δικός σας, ο δικός σας. Σε εμένα και στην υπόλοιπη παρέα έλεγε αυτό.
Εγώ πάντα ενώ δεν την ήξερα από κοντά, είχα μια τεράστια αγωνία και προσευχόμουνα πριν τις πρεμιέρες της, στην Πάτρα που ήμουν και έλεγα Αχ Παναγία μου να πάει καλά, να έχει κόσμο, το οποίο πως να σου πω τώρα που το σκέφτομαι είναι μια σύνδεση ιδιαίτερη. Γιατί τώρα να είσαι στην Πάτρα, να μην την ξέρεις και να έχω αγωνία αν πήγε καλά η πρεμιέρα σαν να είναι το παιδί μου, σα να ειναι ένας πολύ δικός μου άνθρωπος, κάτι γίνεται. Πιστεύω ότι είχαμε μια σχέση καρμική και πολύ αγαπησιάρη και προς το τέλος που συναντηθήκαμε θεωρώ ότι η ευλογία της είναι από πάνω μου, την έχω νιώσει και της δίνει χαρά να μιλάμε για την ίδια, το νιώθω… αν την έχεις γνωρίσει λίγο καταλαβαίνω ότι και δεν είναι τυχαίο που μετά από τόσα χρόνια είναι πρώτη και ενδιαφέρει η ζωή της και λένε και λένε και το είχε προβλέψει και η ίδια. Στο κομμάτι ότι εγώ είμαι πηγή έμπνευσης όπως λες είναι πάρα πολύ τιμητικό δεν το έχω καταλάβει και δεν έχω συνειδητοποιήσει για ποιο λόγο γιατί εγώ είμαι τόσο ερωτευμένος με αυτό που κάνω και από τώρα σχεδιάζω το επόμενο και που δεν έχω προλάβει να σκεφτώ τι γίνεται δεξιά ή αριστερά δηλαδή είμαι…νιώθω σαν ένας μαραθωνοδρόμος που τρέχει, που τρέχει, που τρέχει και ξαποσταίνει λίγο…
-Κάνεις πρωταθλητισμό παρόλα αυτά; Πάντα το είχες όμως είτε ήσουν στο κομμωτήριο, είτε ήσουν αθλητής, είτε στην πορεία αυτό.
Ναι κι όπως ξαποσταίνω τώρα να πιω λίγο νερό μαθαίνω τα μαντάτα πόσα χρόνια έχουν περάσει, τι έχουν πει για μένα δηλαδή είμαι πάρα πολύ δοσμένος σε αυτό που κάνω. Ξέρεις γιατί, θεωρώ ότι το έχω μάθει από τον πατέρα μου όπως ήταν θυμάσαι, σιδηρουργός καλλιτέχναρος και η μαμά μου, ό,τι κάνανε το κάνανε πολύ καλά. Δε μπορώ να δεχτώ ας πούμε δεν θα προσέξω και θα χάσουν εξήντα οκτώ άνθρωποι το μεροκάματό τους, δεν θέλω ποτέ να συμβεί να χάσει κάποιος το μεροκάματό του, ή το κοινό να χαλάσει τη βραδιά του επειδή εγώ είμαι απρόσεκτος. Με γοητεύει η αυθεντικότητα, η μοναδικότητα, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που δεν είναι superstar όπως ήταν τότε που είναι πιο καθημερινοί, πιο τηλεοπτικοί όμως είναι γιουνίκ δηλαδή η Ματίνα Παγώνη είναι μια προσωπικότητα η οποία είναι έτοιμη πως να σου πω, είναι Καρακτερ, όπως η Έλλη Στάη είναι ολοκληρωτική είναι μοναδική δεν μοιάζει με καμία άλλη όταν έχεις να κάνεις με τέτοιες προσωπικότητες νομίζω ότι υπάρχει ένας ερωτισμός που με ελκύει.
-Μπορεί να υπήρχαν κάποιοι που έκαναν μιμήσεις όχι όμως στο στυλ το δικό σου, δηλαδή ολοκληρωμένα, με τα κοστούμια τα ακριβά, με τα πολύ προσεγμένα μακιγιάζ με όλα αυτό που παρουσιάζεις ολοκληρωμένα…
Εγώ Νίκο μου δεν το κατάλαβα αυτό δηλαδή δεν κοίταζα ποτέ αυτό.
-Εγώ μόνο στο εξωτερικό το είδα αυτό που κάνεις, στην Ελλάδα δεν υπήρχε κανείς εκτός από σένα.
Την τελειομανία μου την ξέρεις και σαν αθλητής και σαν κομμωτής και σαν αυτό. Όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε καμία σχολή γι› αυτό το είδος και εγώ έχω δώσει πάρα πολύ πως να σου πω, έχω εκπαιδευτεί στο εξωτερικό κάνοντας σεμινάρια βλέποντας ταινίες, θεατρικά στο (Broadwaytheatre) να είναι καλά η καλή μου φίλη η Καλλιόπη που όταν ήμουν σε μια κατάσταση που δεν ήξερα τι μου γίνεται μου λέει παιδάκι μου είσαι καλλιτέχνης έλα στην Νέα Υόρκη να ανοίξει το μάτι σου, να πας στο «Broadway». Και πήγα εκεί και κατάλαβα ότι αυτό που είχα στο κεφάλι μου που εδώ μου λέγαν είσαι τρελός, ψώνιο και τι βλακείες είναι αυτές που λες ότι κάπου γίνεται, δηλαδή όταν πήγα και είδα το πρώτο musical το θυμάμαι το «Victor Victoria» με τη Τζούλι Άντριους, και θυμάμαι ότι μπήκα στο θέατρο και άρχισα να κλαίω πότε όμως πριν ξεκινήσει η παράσταση, είναι μια ορχηστράρα συμφωνική από κάτω με τα πνευστά που γυαλίζουν αστράφτει το χρυσό και ζεσταίνουν οι μουσικοί τα όργανά τους και τι βλέπω με τι αγάπη συνεννοείται ο ένας με τον άλλο. Πιστεύω ότι σίγουρα βλέποντας τεράστιους καλλιτέχνες στο «Broadway» και παίρνοντας μαθήματα και συνεχίζοντας να κάνω τα μαθήματα μου και τη φωνητική μου και τη γυμναστική μου, με έκανε καλύτερο στη δουλειά μου οπότε θέλω να σου πω ότι έτρεξα έξω να βρω κάτι που δεν υπήρχε εδώ τώρα υπάρχουν σχολές που κάνεις και χορό, και φωνητική και χίλια- δύο. Επένδυσα σε αυτό και πιστεύω ό,τι επειδή αδειάζεις δίνοντας, πρέπει να ξαναγεμίζεις τον εαυτό σου με νέα πληροφορία, με νέα πράγματα και πάντα με ενθουσιάζει η επικαιρότητα.
-Συμφωνώ, στο εξωτερικό είδα ότι οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα τολμηροί και σε πολύ μεγάλες περσόνες δεν έχουν πρόβλημα να τους καυτηριάσουν, ισχύει το αντίστοιχο σε σένα ή υπάρχει ένας σεβασμός σε εισαγωγικά για κάποιους;
Εξαρτάται έχουμε φάει πάρα πολύ ξύλο σα λαός και συνεχίζουμε να τρώμε ξύλο σκεφτόμουν πριν γράψω αυτήν την παράσταση που θέλω να το πάω, τι θα ήθελα, έχοντας από την τηλεόραση και από τα social υπερπληροφόρηση, ήθελα αυτό να είναι ένα χάδι αυτή η παράσταση ήθελα λίγο να φύγουμε από όλα αυτά, με αιχμές εκεί που χρειάζεται, αλλά κάπου να ξαναγίνουμε μια παρέα να βρεθούμε από κοντά και να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε, να χαρούμε, να σκεφτούμε φυσικά, αλλά κάπου ώπα μην χάσουμε το από κοντά.
-Είχες δύο ανθρώπους πολύ κοντά σου, στους γονείς σου αναφέρομαι, οι οποίοι ήταν εκτός από γονείς και στηρίγματα κάτι που συμβαίνει σπάνια, εγώ προσωπικά τους έχω ζήσει πολύ και ξέρω πόσο πολύ κοντά σου ήταν. Όταν έφυγαν τα στηρίγματα αυτά αντικαταστάθηκαν, ή ήσουν τόσο δυνατός που δεν τα χρειαζόσουν;
Πρώτα από όλα θα σου πω πήρα αρχές και αγάπη και από τους δύο που δεν είχα συνειδητοποιήσει. Στη μαμά μου το κατάλαβα, τον μπαμπά λίγο αργότερα, πόσο κάβα αγάπης και αξιών είχα, οπότε κοίταξε είμαι πολύ τυχερός που τους είχα γονείς, τους βγάζω το καπέλο και φυσικά μου λείπουν και φυσικά είναι πολλές φορές πολύ δύσκολο το να έχεις πάρει άριστα και να μην έχεις τους γονείς σου να το μοιραστείς…
-Σε μία ανάποδη σε μία στραβή λες κυρία Χαρίκλεια τι θα κάνουμε τώρα;
Την αναφέρω κάθε μέρα, ξέρω τι θα με συμβούλευαν και πιστεύω ότι είμαι πολύ τυχερός γιατί και πιστεύω ότι η μαμά μου το έχει κάνει αυτό πρώτα και ο μπαμπάς μετά ήρθαν στη ζωή μου άνθρωποι που με κομματάκια άλλος μεγαλύτερα, άλλος λιγότερα πήραν το ρόλο τους φίλοι μου. Η Μαρινέλα πρώτα απ’ όλα που είναι η μαμά μου και ο μπαμπάς μου, ένα παράδειγμα σου λέω και άλλοι άνθρωποι που δεν θέλω να πω τα ονόματά τους είναι δίπλα μου και νιώθω ότι μπορώ να στηρίζομαι. Απλά οι γονείς αυτό που μου λείπει που σου λέω είναι ένα κυριακάτικο τραπέζι ένας διπλός ελληνικός της μαμάς και να κάτσουμε να τα πούμε, αλλά με ένα τρόπο νιώθω ότι είναι εδώ πάντα το Χαρικλάκι, τους αισθάνομαι πάντα και νομίζω ότι μου αφήσανε πολύ ωραία δώρα.
-Εισέπραξες αχαριστία από ανθρώπους που βοήθησες και μάλιστα ξέρω πως τους βοήθησες και πολύ και εμπράκτως και οικονομικώς;
Απλά πίστευα όπως κάθε αφελής άνθρωπος ότι δεν θα μου συμβεί ή ότι επειδή εγώ φέρομαι καλά θα μου φερθούν καλά. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το έχει πάθει, θεωρώ ότι είναι ένα μάθημα που πρέπει που χρειάζεται να σε μάθει, εγώ απλά και συγχωρώ και συνειδητοποιώ ότι δεν προδίδουν εμένα ή την πράξη μου. Πιστεύω ότι κάποιος που σε προ- δίδει, ή σε εξαπατά, εξαπατά τον εαυτό του και δεν μπορεί να δεχθεί ότι αξίζει να πάρει αγάπη δεν μπορεί να αντέξει ότι κάποιος είναι γενναιόδωρος μαζί του. Δε νομίζω ότι υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να νιώσει την προδοσία σε οποιοδήποτε λέβελ είτε ερωτικό, επαγγελματικό, είτε φιλικό είναι ένα τεράστιο μάθημα που έχει τύχει σε κά-θε άνθρωπο και χρειάζεται κι αυτό να το περάσουμε.
-Έχουν υπάρξει άνθρωποι που σατιρίστηκαν από σένα που ενοχλήθηκαν ιδιαιτέρως;
Πολλοί και τους ξέρεις, αλλά μετά ήταν γιατί δεν με βάζεις.
-Αντίθετα, υπήρξε άνθρωπος που σε πήρε και σου είπε κύριε Ζαχαράτο μήπως πρέπει να με κάνετε; γιατί δεν με έχεις πολύ φέτος, ή γιατί δεν με έχεις βάλει καθόλου;
Βεβαίως, γιατί δεν με έχει πολύ φέτος, γιατί δεν με έχεις βάλει; θεωρώ πάλι πολύ φυσιολογικό όταν ξεκίνησα επειδή δεν υπήρχε προηγούμενο σε αυτό τους φαινόταν κάπως περίεργο μετά όμως που κατάλαβαν τι γίνεται τα θυμάσαι με την Μιμή, με την Αλέξια με την Άντζελα είχαμε πολλά.
-Με την Άντζελα ήταν το καταπληκτικό που βγήκες στα «Αστέρια» πρώτος και έριξαν όλα τα λουλούδια σε σένα και φρίκαρε το θυμάσαι; Όλοι νόμιζαν ότι ήσουν εσύ και έφυγαν όλα τα λουλούδια.
Η Γιούλια Πέτα η πατρινή φίλη μου τρελή, η οποία μου είχε πει ντύσου Αντζελα Δημητρίου, τότε ήμουν στην Πάτρα, δεν ήμουν επαγγελματίας, δεν είναι δυνατό να το κάνω, μου λέει είναι μασκέ και μπαίνω εγώ στα «Αστέρια» με μίνι, «Εσύ τι λες» και μου λέει θέλει ο κύριος Λέων, ήταν ο χορός των ανθοπωλών και θέλει ο πρόεδρος να βγείτε να τραγουδήσετε. Δεν ήξερα ούτε νότες, τραγουδούσα για πλάκα δεν ήξερα μουσική, δεν είχα κάνει πρόβα ποτέ με ορχήστρα. Θα πείτε ένα τραγούδι θέλει κι η κυρία Δημητρίου να σας δει μπαίνω μέσα μου λέει πολύ καλός είσαι, έχεις χοντρά πόδια να αδυνατήσεις, τότε εγώ ήμουνα με ενόργανη και λέω εντάξει πίστευα πάντα ότι καταλαβαίνουν ότι είναι ένας άντρας δεν φανταζόμουν ότι είμαι ίδια εγώ, νόμιζα ότι ξέρουν. Και βγαίνω με το σουξέ της και γίνεται ο πανικός και μετά όπως είμαι με το μίνι λέω τώρα θα σας πω το «Υπάρχω», το δοκίμασα και τη Μοσχολιού και πάθανε αυτοί, γιατί βλέπουν την Άντζελα Δημητρίου να κάνει μιμήσεις ήταν απίθανη βραδιά.
-Πώς ξεκίνησε η ιδέα να κάνεις μιμήσεις;
Κοίταξε θυμάμαι ότι είχα δει μία φωτογραφία της Marlene Dietrich σε ηλικία 6-7 και θυμάμαι ότι πήγα στον καθρέφτη με ένα μολύβι που γράφουμε να κάνω τα φρύδια και δεν έβαφε και έλεγα δεν βάφει δεν βάφει κάπως.
Έπαιρνα τα ρούχα της μαμάς μου και ντυνόμουν κάτι σαν θεατρικό και κατέβαινα τις σκάλες ή τραγουδούσα στο μπαλκόνι το πρώτο μου τραγούδι ήταν «πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες» με ένα γκάζι και μια βέργα τώρα βγαίνω… ντάνντάνντάν, δεν μπορώ να σου πω, αλλά πιστεύω ότι επειδή είχα πει στη Χαρίκλεια στη μαμά μου, ευτυχώς Θεούλη μου, οι άνθρωποι να κάνουν τη δουλειά που τους ενθουσιάζει και που τους είναι κίνητρο να γίνουν καλύτεροι και δημιουργικοί όχι απλά να επιβιώνουν. Θα μου πεις γίνεται πάντα, όχι έχω κάνει δουλειές που δεν της ήθελα, για να μπορώ να πω τώρα κάνω αυτό αλλά θα κάνω μετά εκείνο που θέλω.
-Θυμάμαι να κάνεις συνεχώς διάφορα, ποιοι σε παρότρυναν για τις διάφορες εμφανίσεις πριν γίνεις γνωστός στο Πανελλήνιο.
Ο Στέλιος, η Σούλα, η Μάγδα η Σούλα, η Τζόρτζια, επέμεναν πάντα, με ξεσήκωναν και για να μην χαλάσω χατίρια το έκανα και λειτούργησε θετικά.
Πρώτα -πρώτα είμαι πολύ περήφανος για την πόλη μου γιατί είναι πολύ σημαντικό για ένα καλλιτέχνη που κάνει αυτό που κάνω, να υπάρχει το καλύτερο καρναβάλι στην πόλη γιατί αυτό σου δίνει μία ελευθερία. Δηλαδή όταν βλέπεις ότι όλοι είναι τρελοί, έκφραση, ελευθερία χαρά, κέφι χαιρόμαστε και δεν είναι απαραίτητο να έχουμε τη στολή με ότι βρούμε αυτό είναι ένας αυτοσχεδιασμός. Όλα αυτά για μένα ήταν μια δοκιμή, μια εξερεύνηση και ήταν για μένα δραματική σχολή και στο σχολείο που με βάζει κυρία Ντονάτου, η μαμά της Ηρώς της τραγουδίστριας, με έβαζε και την έκανα, με εκπαίδευσαν… Οπότε έχω μεγάλη υποχρέωση στην πόλη μου, την αγαπώ γιατί πιστεύω ότι έχουμε μια τρέλα που δεν υπάρχει πουθενά. Επίσης να πω ότι το είδωλό μου είναι ο Σπύρος Γρίβας η μεγάλη μου αγάπη και το αντι-αγχολυτικό μου τον λατρεύω μορφή.
-Tα τελευταία χρόνια κάνεις αυτό το συγκεκριμένο είδος, αν προκύψει να κάνεις ένα καθαρά θεατρικό είδος σαν αυτό που είχες κάνει με την «Χαρτοπαίχτρα» θα το έκανες ;
Έχω κάποια θεατρικά έργα, θα σου δώσω και μία αποκλειστικότητα ετοιμάζω του χρόνου, πρώτα ο Θεός μία παράσταση που έχω γράψει για τον Θεό, Γιώργο Μαρίνο.
Αυτό λοιπόν είναι ένα όνειρο που θέλω να γίνει πραγματικότητα γιατί αυτές οι σπουδαίες ιστορίες με αυτούς τους πρωτοπόρους ανθρώπους πρέπει να υπενθυμίζονται. Είμαι λοιπόν πολύ χαρούμενος, θα βάλω τον καλύτερό μου εαυτό. Νομίζω πως έχω γράψει κάτι πολύ όμορφο και πολύ συγκινητικό. Πως γνωριστήκαμε, οι κουβέντες που κάναμε κι έχει πολύ συγκίνηση, χαρά, εξωστρέφεια, χαρά και τρέλα, Οπότε αυτό είναι κάτι καινούργιο κάτι άλλο και φυσικά είμαι ανοιχτός στο να κάνω θέατρο και έχω βρει και άλλα έργα και ξανά σε αυτό που κάνω. Νομίζω ότι είναι ωραίο να πηγαίνεις από το ένα στο άλλο.
-Θα σε ρωτήσω δύο τελευταία πράγματα. Δισκογραφία πόσο σε ενδιαφέρει να κάνεις σε μία περίοδο που οι δίσκοι δεν πουλάνε;
Δεν με ενδιαφέρει καθώς ότι έχω κάνει το έχω κάνει γιατί γούσταρα δεν επένδυσα ποτέ και ούτε το σκέφτομαι ιδιαίτερα.
-Παρότι εμένα με βρίσκει αντίθετο σε αυτό, γιατί αυτά που κάνεις είναι πρόταση
Κοίταξε δεν είναι στρατηγική το «Ραντεβού» ας πούμε με τον Χαριτοδιπλωμένο, ήθελα ένα ντίσκο τραγούδι και παίρνω τον Μίτσικα τηλέφωνο που έκανε όλα τα σουξέ και του λέω θα μου γράψετε ένα τραγούδι και μου λέει αμέσως ναι.
-Έτσι και αλλιώς ο Μίτσικας σου έχει γράψει ωραία τραγούδια στον πρώτο σου δίσκο.
Ναι. Τώρα θα ήθελα πολύ να κάνω κάτι με τον Κραουνάκη και αγαπιόμαστε πολύ και νομίζω θα γίνει αυτό. Μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια, μου αρέσουν αυτά που έχουν μία εξωστρέφεια αλλά μου αρέσουν και εκείνα τα πιο θεατράλε. Η πιο Αλέκα Κανελίδου ας πούμε της Γαλλικής σχολής τα τραγούδια που είναι ένα φιλμ ολόκληρο. Σαν να βλέπεις ολόκληρη ταινία. Δεν είναι το κουπλερεφρεν. Αυτό.
-Έχεις σκεφτεί ας πούμε ότι ο Γιώργος Μαρίνος, είχε συγκεκριμένους συνεργάτες όπως τον Δανίκα, να έχεις κάτι αντίστοιχο σε συνεργάτες;
Ξέρεις τι με θλίβει σε αυτή την εποχή Νίκο μου, αυτοί οι άνθρωποι ήταν δοσμένοι σε αυτό, ο Δανίκας ήταν του Μαρίνου και ο Μαρίνος του Δανίκα. Ο κόσμος έχει αλλάξει με την ακρίβεια δεν μπορείς να έχεις έναν συνεργάτη αφοσιωμένο. Κάνει τριάντα δουλειές ο καθένας για να τα βγάλει πέρα, κόβεται σε κομματάκια και η σύνδεση και η επαφή, οπότε δίνει ο καθένας κομματάκια από τον εαυτό του, δε δίνει το όλο του. Γι’ αυτό τότε υπήρχαν αυτά τα θηρία και στην ποίηση, και στην μουσική και στο θέατρο. Γι’ αυτό ήταν οι καλύτεροι στο είδος τους…
Θα πρέπει να είσαι Superman τώρα. Εγώ επειδή είμαι Δίδυμος με ωροσκόπο Ταύρο μου αρέσει πάρα πολύ να αφιερώνομαι κάπου, μου αρέσει και οι συνεργάτες μου να είναι αφιερωμένοι σε αυτό που κάνουν. Μόνο έτσι βγαίνει κάτι που αγγίζει τον άλλον και έχει συναίσθημα γιατί αυτό που δίνεις είναι συναίσθημα. Βλέπω κατά καιρούς στο Tiktok κάτι παραστάσεις πόσο βαριούνται στην υπόκλιση, Λέω βρε πόσο καταπιέζονται αυτοί οι άνθρωποι που παίζουν. Πόσο βαριούνται, στενοχωρήθηκα πιο πολύ γι αυτούς. Εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι σε μία παράσταση που βαριέμαι θα προ- τιμούσα να πάω να ανοίξω το κομμωτήριό μου, να κάνω κάτι άλλο. Θεωρώ ότι το θέατρο και η καλλιτεχνία είναι ένα λειτούργημα που πρέπει να δίνεις το όλο σου. Τώρα θα μου πεις βιοπορίζεσαι από αυτό αλλά… φυσικά, αλλά πρέπει να δώσεις το καλύτερό σου για να πάρεις, δεν γίνεται να δίνεις το λιγότερό σου. Θα πάρεις το ανάλογο.
-Σκέφτεσαι να το κάνεις περιοδεία ;
Το θέλω πολύ το συζητάω τώρα αρκεί να βρω σωστές ημερομηνίες θέλω πάρα πολύ να το πάω περιοδεία.
-Καλή συνέχεια και κάθε καλό.
Με συγκινεί πάρα πολύ που συναντιόμαστε γιατί εμείς γνωριζόμαστε από το κομμωτήριο σε κούρευα πολλές φορές και θα πρέπει να σε ξανακουρέψω νομίζω και πάλι.
-Με χαρά.
Και χαίρομαι πάρα πολύ γιατί με συνδέεις με πολύ ωραίες αναμνήσεις και εκτιμώ πάρα πολύ την ευαισθησία σου, το ήθος σου, την ποιότητά σου, που εύχομαι να είναι έμπνευση γιατί και εσύ έχεις κάνει πρωτοποριακά πράγματα στο δικό σου κομμάτι και μακάρι να έχουν εμπνευστεί και άνθρωποι από εσένα.
-Μου το λένε.
Έχουμε καταπιεί και εμείς το γλυκό πουλί της νιότης. Σε αγαπώ πολύ αγάπη μου !
-Ευτυχώς !
Εγώ σε ευχαριστώ Νίκο, φιλιά πολλά!
*Διαβάστε στο Αποκριάτικο “πατρινόραμα” plus που κυκλοφορεί :
