Η συγγραφέας και ποιήτρια Μαρία Αλεξανδροπούλου μιλάει στο ¨π¨ για την παρουσίαση του βιβλίου της

Μιλήστε μας για εσάς Τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Πολλά είναι τα συστατικά μιας  “έμπνευσης” ιδίως όταν αυτή έρχεται έμμετρα στο μυαλό μας. 
Άραγε όμως, η έμπνευση πλημμυρίζει πραγματικά το μυαλό; 
Με την σκέψη μας γράφουμε ή με την καρδιά μας;
Σίγουρα η Ποίηση είναι συναίσθημα. Είναι εικόνες, εμπειρίες, βιώματα που πυροδοτούν όλα τα συναισθήματα μαζί με τα οποία έχουμε χτίσει τον εσωτερικό μας κόσμο, ή ακόμα, τα συναισθήματα που θέλουμε να εκφράσουμε, να μοιραστούμε με τους άλλους.
Εδώ, η έμπνευση ήταν όλα τα παραπάνω, αλλά και η γνώση της Ιστορίας, των γεγονότων και η περιέργεια του να “εισχωρίσω” στην σκέψη, στην ψυχή αυτών των ανθρώπων που έζησαν σε τόσο ακραίες καταστάσεις (όπως ήταν η υποδούλωση 400 χρόνια σε έναν τόσο σκληρό και βάναυσο κατακτητή, Δεσπότη Οθωμανό) αλλά που βρήκαν όμως τον τρόπο, είτε αυτό ήταν θάρρος, είτε αποκοτιά, είτε απόγνωση, αλληλο-παρότρυνση, ελπίδα, αγάπη για την πατρίδα και την Πίστη… Όλα όσα φέρνουν τους ανθρώπους να πάρουν τόσο σημαντικές αποφάσεις για τους ίδιους και για την Ιστορία. Κυρίως δε για την Ελευθερία. Και αυτοί οι Πρόγονοι έστρεψαν τις διαφωνίες τους σε μία κοινή απόφαση (λίγο με την πονηριά του Παπαφλέσσα, λίγο με την σοφία των παλιών τζακιών που “διαχειριζόντουσαν” τους Τούρκου επί γενεές και είχαν τον τρόπο και την γνώση των ελιγμών). Αλλά και άλλα πολλά ταλέντα είχαν όσοι συμμετείχαν εκείνες τις νύχτες του Ιανουαρίου του έτους 1821 στις Μυστικές Συνελεύσεις που έγιναν στην Βοστίτσα (Αίγιον). 
Το έχει αυτό ο τόπος: ταλαντούχους ανθρώπους, και τολμηρούς.
 Βλέπετε ομοιότητες και διαφορές του χθες με το σήμερα;
Όσο δεν έχουμε κατανοήσει επακριβώς ποιο ήταν στην πραγματική του διάσταση το “σχέδιο” των Φιλικών και όσων, σύγχρονων, ονειρεύτηκαν την Ελευθερία του Έθνους, δεν θα δούμε ποτέ την Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας υπό το πραγματικό της πρίσμα και διακύβευμα. 
Το κοινό στοιχείο του χθες με το σήμερα είναι ότι τότε είμασταν υπόδουλοι στον Οθωμανό, τώρα είμαστε υπήκοοι των Αγορών.
 Η συνέλευση της Βοστίτσας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επανάσταση του 1821, έχετε ζήσει στη Γαλλία και έχετε δραστηριοποιηθεί εκεί για πολλά χρόνια προάγγελος της Ελληνικής Επανάστασης υπήρξε η Γαλλική ποιές ομοιότητες και διαφορές των Γάλλων και των Ελλήνων;
Οι Γάλλοι είναι λαός κατά κύριο λόγο με λατινικές ρίζες. Υπό αυτή την έννοια είμαστε πιο κοντά στην νοοτροπία και τον χαρακτήρα, στο πνεύμα και την επαναστατικότητα, από ότι με τους αγγλοσάξονες ή με άλλους βοριότερους λαούς. Σχετικά με τις “γέφυρες” μεταξύ των δύο λαών, τουλάχιστον στον τόπο μας, την Βόρεια Πελοπόννησο, έχω αναφερθεί στο Βιβλίο μου “Οι Κυράδες του Μοριά από τις Εκδόσεις ΦΕΡΕΝΙΚΗ. Ωστόσο, η δική μου ανάλυση της Ιστορίας υπό το πρίσμα της Κοινωνικής διάστασης των δύο Επαναστατικών κινημάτων, με φέρνει να δηλώσω με βεβαιότητα ότι δεν επρόκειτο για συναφείς Επαναστάσεις. Οι λόγοι είναι πολλαπλοί, αλλά κατά κύριο λόγο, στην Γαλλία η Επανάσταση είχε ως στόχο την απελευθέρωση του ατόμου (φυσικά δεν υπήρχε η έννοια του “πολίτη”) από το παντοδύναμο Φεουδαρχικό σύστημα το οποίο ήταν ο τρόπος διακυβέρνησης όλον τον Μεσαίωνα (και θα μπορούσα να αναφερθώ και σε προηγούμενες περιόδους) όπου ο άνθρωπος ήταν δουλοπάροικος. Δεν είχε κανένα δικαίωμα, ούτε καν αυτό της ύπαρξης. Ανήκε στον Φεουδάρχη. Στην Γαλλία, το θαυμαστό της Γαλλικής Επανάστασης (και σε αυτό βοήθησε ο Διαφωτισμός) έγινε μία τεράστια μετάβαση από ένα Κοινωνικό σύστημα (με τις οικονομικές φυσικά, διαστάσεις όταν οι άνθρωποι έβρισκαν την ελευθερία του να εργάζονται, πλέον, από το να είναι σκλάβοι του Άρχοντα-φεουδάρχη) και μπήκαν οι βάσεις της αστικής Κοινωνίας (και άλλα πολλά). 
Στην Ελλάδα, αυτό δεν ήταν απαραίτητο, γιατί οι Έλληνες ουδέποτε ήσαν σκλάβοι. Άλλο υπόδουλοι (στον Οθωμανό) και άλλο δουλοπάροικοι. Οι Έλληνες ήσαν υποτελείς σε ξένο Δεσπότη, αλλά πάντοτε λειτουργούσαν και στοχάζονταν και ελεύθερα, και δημοκρατικά. Ούτε στο Βυζάντιο υπήρξαν ποτέ δουλοπάροικοι. Ο Αυτοκράτορας έμπαινε μέσα στον Ιππόδρομο και έλεγε: “ελάτε τώρα να διαπραγματευτούμε”. Αν δεν συμφωνούσαν γινόταν μία Στάση (όπως η Στάση του Νίκα). Αλλά η αντιμετώπιση δεν ήταν ποτέ ως προς δούλους. 
Επάνω σε αυτό το μοντέλο Κοινωνίας (και Διοίκησης) ήρθε και “πάτησε” η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήτοι σε επίπεδο “πόλης” (κοινών). Η Γαλλία ήταν διαιρεμένη σε Φέουδα, υπό τον ελέω Θεού, Βασιλέα.
Πολύ διαφορετικές συνθήκες, πραγματικά.
Συνεπώς, κατ’ εμέ, δεν υπάρχει καμμία συνάφεια μεταξύ των δύο Επαναστάσεων. 
Από την πρώτη αναδύθηκε η Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, μέσα σε ένα Κράτος με διακριτά σύνορα. 
Από την δεύτερη, δημιουργήθηκε ένα Κράτος, από ένα Επαναστατημένο Έθνος που προεχόταν από μία αυτοκρατορία. 
Τώρα, όταν πολεμάς για ένα ιδανικό (Ελευθερία) και βλέπεις ότι και οι τριγύρω λαοί έχουν πάρει τα όπλα και έχουν πετύχει όσα έχουν πετύχει, δημιουργείται μία εμψυχωτική κατάσταση. Αλλά όχι όμως αλληλεξάρτηση ή συγγένεια.
Σε αυτό, κατ’ εμέ συγκλίνουν και οι θέσεις και οι πράξεις του Μέτερνιχ και της Ιεράς Συμμαχίας. Γιατί μισούσε τόσο τους Έλληνες; Γιατί με τον Αγώνα τους έφεραν στην επιφάνεια απαιτήσεις με Εθνικό χαρακτήρα, σε μία περίοδο όπου άρχιζαν να εγείρονται ίδιες φωνές ανεξαρτησίας των Εθνών στην Ευρώπη. 
Σε κάθε περίπτωση, το κοινό μας χαρακτηριστικό με τους Γάλλους είναι ότι είμαστε και οι δύο, από ιδιοσυγκρασία, επαναστατικού ταπεραμέντου, λαοί.   
Διαφορές δεν έχουμε τόσες. Απλά, είναι πολύ πιο πειθαρχημένος λαός και αυτό τους επιτρέπει να συγκροτούνται και να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά.
Τέλος, μιλήστε μας για την παρουσίαση του βιβλίου σας, τι συμπεράσματα προσδοκάτε πως θα αποκομίσει ο αναγνώστης;
Προσδοκώ να επιτευχθεί ο στόχος της Έκδοσής του: να δώσει στους συμπολίτες μας και στους αναγνώστες μία διαφορετική αφήγηση από αυτή των συνήθως εξηστορούμενων γεγονότων. Να τους θυμίσει ότι ζούμε σε τόπο ισχυρό, παλαιό και ένδοξο. Γιατί η Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας και η δυνατότητα να ληφθούν αυτές οι αποφάσεις από τους συμμετέχοντες, έχουν την έδρα τους και την βάση τους πολύ πιο παλιά, και αυτό το φέρνουμε μέσα μας. Να μην ξεχνάμε ότι το Αίγιον υπήρξε η έδρα της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μιας ισχυρής αμφικτυονίας. Τί προϋποθέτει μία αμφικτυονία; Συναίνεση. Πώς αποκτάται αυτή; Με συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, συνάξεις και πολλά ακόμα ταλέντα που οι άνθρωποι αυτής εδώ της πόλης έχουν καταγεγραμμένα στα γονίδιά τους από πολύ παλιά. Καμμιά φορά οι συγκυρίες στην Ιστορική διαδρομή, τα φέρνουν στην επιφάνεια. Αυτό συνέβη τον Ιανουάριο του 1821 στο Αίγιον, και αυτό ήθελα να τιμήσω και να υπενθυμίσω στους νεότερους. 

Η ποιητική συλλογή της Μαρίας Αλεξανδροπούλου “Μυστικές Συνάξεις σε τόπο παλαιό και ένδοξο” παρουσιάζεται σε ειδική εκδήλωση, την απόψε Παρασκευή 24/1/25 , το βράδυ, στις 7, στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου “Αλέκος Μέγαρης”. Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο της επετειακών εορτασμών για την Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας, με πρωτοβουλία του Δήμου Αιγιαλείας.

Στο προσωπικό της μήνυμα, η κα Μαρία Αλεξανδροπούλου αναφέρει:

Έχω την τιμή να σας προσκαλέσω στην παρουσίαση της Ποιητικής μου Συλλογής
«Μυστικές Συνάξεις σε τόπο παλαιό και ένδοξο» (Εκδ. ΗΔΥΦΩΝΟ) την Παρασκευή
24-1-2025, στις 7 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου.

Η Εκδήλωση διεξάγεται στο πλαίσιο των Επετειακών Εορτασμών για την Μυστική
Συνέλευση της Βοστίτσας, υπό την αιγίδα του Δήμου Αιγιαλείας.

Θα απαγγελθούν τα Ποιήματά μου με μουσική συνοδεία πιάνου. Ομιλητής ο κ.
Κωνσταντίνος Ζαΐμης, Αντιπρόεδρος του Πατριωτικού Ομίλου Απογόνων Αγωνιστών
1821.

Η παρουσία σας στην βραδιά, θα με τιμήσει και θα με χαροποιήσει
ιδιαίτερα.

Με εκτίμηση,
Μαρία Αλεξανδροπούλου.