Η μουσική του γεννήθηκε από τις κακουχίες της ζωής και ανδρώθηκε στις μπουάτ στα θέατρα και τις μουσικές σκηνές της Γαλλίας.Στην χώρα αυτή γνώρισε όλες τις τέχνες αγάπησε την ποίηση με πάθος και την έντυσε με νότες. Στίχοι του Διονυσίου Σολωμού του Διονύση Καρατζά του Παπάζογλου και τόσων άλλων καλλιτεχνών στολίστηκαν με την μουσική του χαρίζοντας έτσι στο κοινό αξέχαστες εμπειρίες. Ο πολυβραβευμένος μουσικοσυνθέτης Πάρις Παρασχοπουλος σε μια αποκλειστική συνέντευξη στην δημοσιογράφο Βίκυ Μπαϊρακτάρη
Ό,τι είναι για το σώμα η γυμναστική, είναι για την ψυχή η μουσική», αναφέρει o Πλάτων στην Πολιτεία. Ως μουσικοσυνθέτης με μια μακροχρόνια καριέρα τόσο στο εξωτερικό όσο και στην χώρα μας, πόσο εύκολο είναι πιστεύετε για τον σύγχρονο Έλληνα να γυμνάζει την ψυχή του, αλλά και για έναν καλλιτέχνη να παράγει έργο , όταν η εποχή μας γενικότερα διακατέχεται από μια πνευματική πενία τόσο στο χώρο της τέχνης όσο και των γραμμάτων συγκριτικά με άλλες εποχές που μεσουρανούσε ο Χατζιδάκις Θεοδωράκης κτλ;
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα,σε ολόκληρο το κόσμο υπάρχει μια οπισθοδρόμηση και ένας συντηρητισμός. Η μετάλλαξη του καπιταλισμού έχει σαν αποτέλεσμα να μετατραπεί ο κόσμος μας με ευθύνη των κυβερνήσεων αλλά και εν μέρη και των λαών σε μία υλικο-τεχνική άμορφη και απρόσωπη μάζα, έτσι ο Μύθος, αυτό το ισχυρό εργαλείο που καθόρισε και βοήθησε στην εξέλιξη του ανθρώπου και των πολιτιστικών επιτευγμάτων του, κινδυνευει να καταργηθεί. Η Τέχνη σήμερα περιορίζεται στο να εκφράζει το παλιό,την τεχνη δηλαδή που έγινε μια άλλη εποχή και εκφράσει την εποχή της, έτσι το καινούργιο δεν βρίσκει χώρο για να μιλήσει στον κόσμο,αλλωστε και ο κόσμος βολεύεται με το παλιό, αφού του είναι κάτι γνώριμο και ότι γνωρίζουμε μας καθησυχάζει, μας ηρεμεί, ενώ το καινούργιο δημιουργεί ανασφάλεια και ανησυχία, προτιμά λοιπόν το παλιό.
Όμως χωρίς το καινούργιο και το διαφορετικό ο κόσμος δεν μπορεί να πάει μπροστά, δεν υπάρχει έρωτας χωρίς το καινούργιο, δεν υπάρχει όνειρο,δεν υπάρχει ελπίδα τίποτα δεν υπάρχει.
Η Τέχνη ήταν πάντα πρωτοπόρος άνοιγε καινούργιους δρόμους ίσως αυτό δεν εξυπηρετεί το σύστημα που είναι όλο και πιό επιθετικό απέναντι στον άνθρωπο.
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι η αφαίρεση της Τέχνης από τις ανάγκες του ανθρώπου μέσω της Τεχνολογίας (βλέπε τηλεόραση, υπολογιστες, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κοινωνικά δίκτυα κλπ) έχει σαν στόχο να μετατρέψει τον άνθρωπο σε εργαλείο, δημιουργώντας μια κοινωνία συγχρονης δουλείας. Ευτυχώς όμως, ακόμα οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να δημιουργούν,μόνοι και τις περισσότερες φορές αβοήθητοι, νομίζοντας ότι έστω και την τελευταία στιγμή μπορούμε να ξαναβρούμε μέσα μας τις ανθρώπινες αξίες που χάνονται στη «Νέα Τάξη» που ετοιμάζει τον “ homo-roboticus.
Οι καλλιτέχνες είναι αυτοί που με την Τέχνη τους δημιουργούν τις συνθήκες για να γεννηθεί ένας καλύτερος κόσμος.Μου δίνετε λοιπόν την ευκαιρία, με την δύσκολη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ερώτηση που μου κάνατε, να απευθυνθώ στους αναγνώστες μας και να τους πώ να μην χάσουν ούτε ένα λεπτό και να ξεκινήσουν σήμερα να ξανα ανακαλύπτουν τον κόσμο μέσα απο ένα καινούργιο ποίημα,έναν συγχρονο πίνακα, μια καινοτόμο θεατρική παράσταση, μία χορογραφία, ή ένα νέο τραγούδι.
Όλα τα έργα Τέχνης έγιναν για τον άνθρωπο, για όλους εσάς, για όλους εμάς, με σκοπό να πάει ο κόσμος μπροστά, για να βρουν οι νέες γενιές τον δικό τους βηματισμό και να δημιουργήσουν, όταν έρθει η ώρα τους, την δική τους Τέχνη, που θα κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Ναι, «ότι είναι για το σώμα η γυμναστική είναι για την ψυχή η Μουσική»…στον κόσμο που ζούμε χάνουμε σιγά σιγά την ψυχή μας, γι αυτό και πρέπει επειγόντως να ξαναβρούμε την Μουσική.
Ο Κομφούκιος έλεγε, αν θέλετε να δείτε πότε καταρρέει μια κοινωνία ψάξτε να βρείτε τι Μουσική που ακούει
Βέβαια δεν είναι μόνο η πνευματική κρίση που ταλανίζει την ανθρωπότητα είναι και η οικονομική Πως επηρεάζεται η ζωή ενός μουσικού από αυτή;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει οικονομική κρίση,άν πράγματι υπήρχε, τότε οι πλούσιοι δεν θα γινόταν πλουσιότεροι, αλλά κάτι θα έχαναν και αυτοί,πράγμα που δεν συμβαίνει,το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, έχουν πολλαπλασιάσει τα κέρδη τους. Νομίζω ότι είναι ντροπή για το ανθρώπινο είδος να επιτρέπει σε τόσο λίγους, να κατέχουν όλο τον πλούτο της γής μας. Αυτοί οι λίγοι λοιπόν, με την δική μας ανοχή, έχουν πλέον στα χέρια τους όλα τα μέσα παραγωγής και της καλλιτεχνικής. Για να μπορέσει κάτι να περάσει στον κόσμο θα πρέπει να το εγκρίνουν οι πανίσχυρες εταιρίες τους.Η Μουσική δημιουργία είναι απαγορευμένη,εκτός και αν εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Ο Μουσικός λοιπόν και γενικότερα οι καλλιτέχνες ζούν στο περιθώριο, σε μία άτυπη εξορία,έχουν απαξιωθεί από την κοινωνία μας,έγιναν απλά οι διασκεδαστές μας και μάλιστα αυτοί που μας διασκεδάζουν δωρεάν. Κανείς δεν θέλει να πληρώσει τον Μουσικό, υπάρχει μια τέτοια νοοτροπία,ιδιαίτερα για την Μουσική.Οι καιροί είναι δύσκολοι για την ζωή ενός καλλιτέχνη, ιδιαίτερα όταν αυτός θέλει να προτείνει κάτι καινούργιο, πόσο μάλλον όταν αυτό είναι εκτός των κανόνων του συστήματος.
Τι όπλα έχει στην φαρέτρα του ενας δημιουργός;Τι σας εμπνέει και πως θα χαρακτηριζατε την μουσική σας;
Τα όπλα ενός συγχρονου δημιουργού είναι η ανάγκη του για δημιουργία,δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά,η Τέχνη, και ιδιαίτερα η Μουσική, είναι πρώτα απ’ όλα μια απο τις βασικές λειτουργίες του οργανισμού τους, προκειμένου αυτός να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Ο καλλιτέχνης αναπνέει μέσα απο το έργο Τέχνης. Έλεγα στους σπουδαστές μου μια ιστορία για την σχέση μου με την Τέχνη που την έζησα εγώ ο ίδιος προσωπικά. Η σχέση αυτή ολοκληρώνεται σε τρία διαφορετικά στάδια,στην αρχή παίζεις Μουσική για να γοητεύσεις,για να σε προσέξουν,χρησιμοποιείς την Μουσική για δικό σου όφελος, κάποια στιγμή αργότερα η σχέση αποκτά άλλα χαρακτηριστικά, καταλαβαίνεις ότι αξίζει να παίζεις και για την ίδια τη Μουσική, σε αυτή τη φάση,τη δευτερη υπάρχει το μοίρασμα,μια μορφή ισορροπίας καθώς περνούν τα χρόνια,μια μέρα, (στη δική μου περίπτωση ήταν άνοιξη και έβρεχε,ήμουν ακόμα στο Παρίσι,) καταλαβαίνεις ότι παίζεις Μουσική ή γράφεις, αποκλειστικά για τη Μουσική, εσύ δεν υπάρχεις.Η Μουσική τα παίρνει όλα.Σιγά σιγά με τα χρόνια μαθαίνεις να είσαι ένας καλός υπηρέτης της Τέχνης σου,ξέρεις καλά ότι υπάρχεις μόνο γι’ αυτήν.Τώρα με ρωτάτε για την έμπνευση,να μια όμορφη ρομαντική ιστορία. Εμπνευσή μου είναι οι άλλοι,όλοι οι άλλοι,εκείνοι δηλαδή που δημιουργούν την κοινωνία που ζούμε.Ο κόσμος των άλλων είναι η δική μου Μουσική και οι ποιητές…όλοι είμαστε ποιητές αλλά δεν το γνωρίζουμε ακόμα.
Έχετε συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες ποια συνεργασία όμως άφησε μεγαλύτερο αποτύπωμα πάνω σας;
Οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκα είναι η δεύτερη οικογένεια μου,ακόμα και αν η συνεργασία μας κράτησε μια μόνο στιγμή,ακόμα και αν απογοητευτηκα απο αυτήν,ακόμα και αν πληγωθηκα, όλοι είναι αγαπημένοι μου. Ο καθένας απο όλους αυτούς μου χάρισε γνώση και πλούτο. Το motto μου, το ρητό μου, κάθε φορά που συνεργάζομαι με κάποιον Μουσικό είναι «Σε παρακαλώ επίτρεψέ μου να κλέψω κάτι από την ομορφιά της Τέχνης σου» Είμαι ευγνώμων γιατί όλοι γενναιόδωρα μου χάρισαν κάτι από αυτό το πολύτιμο που είχαν. Το μεγαλύτερο αποτύπωμα πάνω μου άφησαν οι Τέχνες και όχι οι άνθρωποι, είχα την τύχη να δουλέψω για πολλά χρόνια στο Θέατρο,στο Χορό,στο σινεμά, σε διάφορες εικαστικές performance, δεν μου αρέσει η λέξη performance – αν και είναι πολύ της μόδας- καλύτερα να πούμε εικαστικές παραστάσεις, επίσης καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Ποίηση στην εξέλιξη της Τέχνης μου, συνηθίζω να λέω στον εαυτό μου δεν έχω να φοβηθώ για τίποτα, αφού εγώ γνώρισα τους ποιητές.
Σε μια παλαιότερη συνέντευξη σας διάβασα ότι σας εκφράζει το ποίημα του Μπωντλαίρ <<Άλμπατρος >>μήπως ίσως γιατί νιώθετε ως καλλιτέχνης πως δεν είναι εύκολο να προσαρμοστείτε στο status quo της κοινωνίας’; και γενικότερα πόσο εύκολο είναι να ισορροπεί ένας άνθρωπος της τέχνης μέσα σε αυτή
Στά σκοτάδια του Μποντλέρ έμαθα για το φώς. Ο Μποντλέρ αρνείται το ρεύμα που επικρατούσε στην εποχή του με κεντρικό σύνθημα «Η Τέχνη για τη Τέχνη», μας λέει η Τέχνη για τον Ανθρωπο. «Ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να ποιεί παρά μόνο όταν βλέπει και όταν ακούει». Η φαντασία είναι η βασίλισσα όλων, «υποκαθιστά την παραδοσιακή μετάφραση της υλικής ζωής». Ο Μποντλέρ βίωσε το έργο του και αυτό είναι που τον καθιστά μεγάλο καλλιτέχνη. Τώρα έχετε δίκιο για το ποίημα Άλμπατρος του Μπωντλαίρ και για όσα αναφέρατε στην ερώτηση σχετικά. Ο καλλιτέχνης μοιάζει με εκείνο το μεγαλοπρεπές άκακο πουλί που πετά στους ουρανούς ψηλά κει πάνω απο τις θάλασσες όπου μερικές φορές οι ναύτες το πιάνουν και δένουν τα πόδια του, για να διασκεδάσουν με τις αδέξιες κινήσεις του, Έτσι κοροιδεύουν αυτόν τον βασιλιά των ουρανών.Με αυτό το κατάλευκο πουλί μοιάζει ο ποιητής λέει ο Μποντλέρ, που το κακοποιουν για να διασκεδάσουν,για να περάσουν την ώρα τους οι υπόλοιποι στο ανιαρό ταξίδι της ζωής τους. Προτείνω στους αναγνώστες να το διαβάσουν το ποίημα.
Που βρίσκεστε τώρα και πια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αυτόν το καιρό θα κυκλοφορήσουν απο τις εκδόσεις Μετρονόμος τα Τρία Έργα για Πιάνο, χρόνια περιμένουν στο συρτάρι και νομίζω ήρθε η ώρα τους. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε στην απόφαση αυτή η εξαιρετική πιανίστρια Μέμα Παπανδρίκου, η οποία ερμηνεύει τα έργα αυτά με θεσπέσιο,με ονειρικό τρόπο. Την ευχαριστώ ιδιαίτεραΕίναι μεγάλη τιμή για μένα που μαζί με τα τρία αυτά έργα για πιάνο , (Μήλο μου κόκκινο,Ιστορίες της Νύχτας και διασταυρώσεις),θα κυκλοφορήσουν και ανέκδοτα ποιήματα του Διονύση Καρατζά και της Μαρίας Κοσσυφίδου. Τα ποιήματα αυτά είναι εμπνευσμένα και γράφτηκαν για τα Τρία Έργα για Πιάνο.
Παράλληλα έχουμε τις συναυλίες μας με γενικό τίτλο ΑΠΟ-ΠΟΙΗΣΗ.
Η Άννη Ονουφρίου, εκπληκτική ερμηνεύτρια, μαζί με την Δέσποινα Πραφτσιώτη,το νέο μέλος του συγκροτήματος ταλαντούχα πιανίστρια, την Άσπα Ανωγιάτη, Λυράρισσα με έμπνευση, και τον ‘’παλαίμαχο’’Γιάννη Κολοβό στο κοντραμπάσο, η ψυχή του συγκροτήματος,ο αρχηγός μας και με μένα στο τραγούδι και στην κιθαρα θα σας ταξιδέψουμε στον κόσμο των ποιητών Από τον Σεπτέμβρη θα παίξουμε ξανά Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα και σε άλλες πόλεις και χωριά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά ελπίζουμε και στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε να ηχογραφήσουμε στο στούντιο και τον καινούργιο δίσκο με τραγούδια,τα περισσότερα τα παίζουμε και στις συναυλίες, μελοποιημένη ποίηση λοιπόν, με τίτλο μάλλον ΑΠΟ-ΠΟΙΗΣΗ (εκτός αν βρούμε έναν καλύτερο για τίτλο την τελευταία στιγμή).
Ποια είναι τα μηνύματα που θα θέλατε να αφήνουν οι νότες σας ;
Θα επιθυμούσα οι νότες μου να ζούν χωρίς εμένα,να γίνουν οι νότες όλων των ανθρώπων , να ζουν μέσα στη ψυχή του αλλου,να είναι ο Άλλος….ζητάω πολλά, το ξέρω,συγχωρέστε αυτήν την έπαρση.Ευχαριστώ θερμά !
