Σοφία Βόσσου: “Δεν μετανιώνω καθόλου για αυτά που έχω κάνει τόσα χρόνια”!

Αρχές του 1983 έρχεται στα χέρια μου ο δίσκος «Χωρίς Αδιάβροχο» που ξεχωρίζουν το ομώνυμο τραγούδι και το «Καρυωτάκης» σε μουσικές του Σάκη Τσιλίκη και εκεί ακούω για πρώτη φορά τη φωνάρα της Σοφίας. Την ξεχνάω, για να τη θυμηθώ πολύ σύντομα σε μια συναυλία του Χρήστου Λεοντή και να την παρακολουθώ σταθερά από το ’84 να κερδίζει το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, με τη δική της δημιουργία «Χαμένη Ισορροπία»!

Πότε γνώρισα τη Σοφία για πρώτη φορά; Ήταν σαν να την ήξερα πάντα. Άσε που εκείνη την περίοδο όλοι μιλούσαν για αυτήν. Για τη φωνή της, για τα τραγούδια της, για τις ραδιοφωνικές εκπομπές της, για τις τηλεοπτικές, για τις συναυλίες, για τις συνεργασίες, για τις ζωντανές εμφανίσεις, για…

Δέσαμε αμέσως, αγαπηθήκαμε πολύ χωρίς να χρειάζεται να βρισκόμαστε συχνά, ούτε και να τα λέμε συνεχώς. Υπήρξε μια αλληλοσυμπάθεια και εκτίμηση αμοιβαία. Λέγαμε για τα τραγούδια, για τις εμφανίσεις της σε διάφορους χώρους, ρωτούσε πάντα τη γνώμη μου, για τα επόμενα που θα έρθουν, για σχέδια και όνειρα, που τα περισσότερα έγιναν και άλλα προσπεράστηκαν.

Η Σοφούλα εκεί, ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες, σε Λαιστρυγώνες και Κύκλωπες. Πάλευε συνεχώς και έβγαινε νικήτρια, όπως και το πρόσφατο θέμα με την υγεία της. Ένα διπλό χτύπημα που ως άλλη Άρτεμις έριξε το τόξο της, στόχευσε, άντλησε δύναμη και βγήκε αλώβητη. Η Σοφία, η Σοφούλα μου, το Σοφάκι, είναι ένα πραγματικό φιλαράκι όλα αυτά τα χρόνια της γνωριμίας μας και καμαρώνω να την ακούω, της γκρινιάζω πολλές φορές, μα πάντα την εκτιμώ…

 

Συνέντευξη στον Νίκο Ελευθερίου

 

• Να πούμε για την συνύπαρξη σας καταρχήν με τη Λένα Αλκαίου. Πώς προέκυψε; Και πως εισπράττεις το αποτέλεσμα αυτού του μελωδικού παντρέματος;

Η συνύπαρξη προέκυψε, δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε βρεθεί με τη Λένα, αλλά ήταν περιστασιακά σε συναυλίες και λοιπά. Η Αθηνά η Τσαμαδού είχε την ιδέα να κάνουμε κάτι πιο μόνιμο έτσι, πιο οργανωμένο, ολοκληρωμένο. Είχε αυτή την ιδέα του σεναρίου, οπότε το ντύσαμε
έτσι με μουσικές κι έγινε η συνεργασία μας με τη Λένα. Θέλαμε χρόνια να δουλέψουμε μαζί, αγαπιόμαστε πάρα πολύ. Εκτιμούμε πολύ καλλιτεχνικά η μία την άλλη. Θεωρώ ότι είναι μία κορυφαία ερμηνεύτρια και τραγουδίστρια και καλλιτέχνης και υπέροχος άνθρωπος, η Λένα και έτσι αυτό όλο μόνο αγάπη και καλό έβγαλε.

• Η επιμέλεια του προγράμματος έγινε από τις δυο σας και προσπαθήσατε να κάνετε ένα πρόγραμμα λίγο θεατράλε, λίγο μουσικό, λίγο ευχάριστο και με πολύ καλή διάθεση;

Αυτό, αλλά προσπαθήσαμε τα τραγούδια να υπηρετούν το σενάριο. Οπότε δεν βάλαμε τραγούδια δικά μου ή τα δικά της  και τα λοιπά, βάλαμε τραγούδια που να ταιριάζουν στο σενάριο. Όχι ότι δεν υπάρχουν τα δικά μας τραγούδια, υπάρχουν, αλλά αυτά που μπορούν να υποστηρίξου το σενάριο.

• Να γυρίσω λίγο στα πράγματα που τον τελευταίο καιρό έχουν αλλάξει κατά πολύ στο χώρο του τραγουδιού και που ενώ είσαι μία πολύ σημαντική τραγουδίστρια, μία πολύ σπουδαία προσωπικότητα δεν είσαι στην πρώτη γραμμή. Τι φταίει για αυτό;

Δεν είμαι μόνο εγώ. Κοίτα εγώ γενικότερα δεν ήμουνα στην πρώτη γραμμή με την έννοια της πρώτης γραμμής, όπως το εννοούμε τώρα εμείς. Ήμουνα λίγο κόντρα με το σύστημα πάντα, δηλαδή δεν υπηρέτησα ποτέ ένα σύστημα, είμαι λίγο αναρχοαυτόνομο άτομο και ως τέτοιο έχω και τις κυρώσεις μου έτσι από το σύστημα όπως καταλαβαίνεις. Από την άλλη, όταν ο καλλιτέχνης λέει την αλήθεια και κάνει αυτό που θέλει η ψυχή του ότι κυρώσεις και να υποστεί, τελικά δεν μπορούν να σταματήσουν την αγάπη του κόσμου και τον σεβασμό του. Στην τελική αυτό είναι και το βραβείο του.

 

• Μετανιώνεις για πράγματα που λέει και το ομώνυμο τραγούδι, που θα μπορούσες να είχες κάνει ή νιώθεις δικαιωμένη που έχεις διάρκεια;

Όχι, όχι, δεν μετανιώνω, το μόνο πράγμα ας πούμε που έχω μετανιώσει είναι που δεν πήγα στην Αμερική, δύο φορές που είχα την ευκαιρία να σπουδάσω με υποτροφία για να μην αφήσω τους δικούς μου μικρή. Μόνο αυτό, αλλά για την πορεία μου και για τις επιλογές μου και για αυτά που έχω κάνει τόσα χρόνια όχι δεν μετανιώνω καθόλου και να ξαναγεννιόμουνα κα πάλι τα ίδια πράγματα, αυτό το δρόμο θα ακολουθούσα. Διάρκεια στο χρόνο, όπως λες έχω. Συνέχεια παίζεται η “Άνοιξη”, συνέχεια το “Φιλαράκι” λες και έχω κάθε μέρα μία επιτυχία. Παιδιά καινούργια το παίρνουν το κάνουν διασκευές.

 

• Έχω την εντύπωση ότι δεν ήσουν ποτέ καριερίστρια με την έννοια ότι έβαζες πρώτα την καριέρα, άφηνες το συναίσθημα να κυριαρχεί πάντα…

Είμαι καλλιτέχνης, δεν μπορώ να βάλω την καριέρα μπροστά. Ο καλλιτέχνης δεν βάζει την καριέρα, βάζει την ψυχή του πάνω από όλα. Όταν πρέπει να βαδίζεις σε άλλους δρόμους για να δώσεις την τέχνη σου και να εισπράξεις υλικά εννοώ από αυτήν, τότε δεν είσαι καλλιτέχνης. Δεν πάει να έχεις φωνή 80 οκτάβες, δεν πάει να είσαι θεός, κούκλος άμα σκέφτεσαι έτσι, δεν είσαι καλλιτέχνης. Και τελικά δεν περνάει αυτό στον κόσμο, περνάει
στην αρχή και για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί, αλλά μετά η αλήθεια λάμπει, το ψέμα φαίνεται. Κάποια στιγμή λέει ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.

• Τα πράγματα που έχουν αλλάξει στο χώρο του τραγουδιού ειδικά την τελευταία δεκαπενταετία, γιατί έχω την εντύπωση οι καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’80 – 90 δεν μπορέσατε να συμβαδίσετε με την εποχή, μείνατε λίγο πιο ρομαντικοί σε εισαγωγικά. Ισχύει αυτό, ή εγώ το εισπράττω έτσι;

Όχι, νομίζω. Υπάρχει και μία αναβίωση 80’s. Κάτι σημαίνει αυτό. Εμείς δηλαδή που είπαμε την αλήθεια μας, είμαστε μια γενιά που είπαμε τις αλήθειες μας κακώς ή καλώς, δες τώρα τι γίνεται, την εισπράττουν γενιές μικρότερες, πολύ μικρότερες από μας και την θέλουν δεν είναι τυχαίο, ραδιόφωνα για χρόνια τώρα παίζουν αυστηρά 80’s και 90’s.

 

  • Έχεις κάνει μία ολοκληρωμένη πορεία μέχρι τώρα, κάποια στιγμή άφησες τα πράγματα και είδες κιόλας πως είναι, δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς στο σήμερα, ή το αντίθετο μάλλον παρέμεινες ατόφια;

Όχι δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, γιατί εγώ ζω στο σήμερα και επίσης είμαι και ένας άνθρωπος που δεν αναπολεί το παρελθόν ξέρεις καθόλου. Το έχω το παρελθόν κρυμμένο μέσα μου, ωραία, το σκέφτομαι με πολύ γλυκά συναισθήματα, αλλά δεν ζω με αυτό. Δεν θα κάτσω δηλαδή στον καναπέ μου να πω ρε γαμώτο που πάω τότε να τραγουδήσω, πως ήμουνα τότε, όχι. Ζω στο σήμερα και κοιτάζω πως θα προσαρμόσω τις αρχές μου στο σήμερα χωρίς να κάνω εκπτώσεις όσο το δυνατόν λιγότερες.

 

• Παρόλα αυτά νοσταλγείς πράγματα από την παιδική ηλικία ας πούμε από την Πάτρα;

Όχι, είμαι  οπαδός του παρόντος και του μέλλοντος.

• Το ότι η κόρη ακολούθησε τα βήματα σου και μάλιστα έχει επικροτηθεί πολύ θετικά και από τους συναδέλφους τους δικούς μου αλλά και από τους δικούς σου φαντάζομαι σε κάνει να καμαρώνεις;

Ε, βέβαια με κάνει να καμαρώνω παρότι και αυτό το παιδί είναι αντισυστημικό τελείως. Πήρε απ’ τη μάνα της. Είναι καλλιτεχνάκι γεννημένο το παιδί και έχει πολλά ταλέντα και βαδίζει στο δικό της δρόμο.

(Η Σοφία Βόσσου μαζί με την κόρη της Ερασμία Μάνου)

  • Νομίζω ότι είναι το καλύτερο αυτό, γιατί η μίμηση θα ήταν κακέκτυπο πια.

Ναι, και να θέλει δεν μπορεί είναι τελείως άλλο πράγμα από μένα φωνητικά, λες και δεν είναι δικό μου παιδί. Πραγματικά. Οι χροιές μας είναι τελείως διαφορετικές. Έχει δική της χροιά. Αυτό που ακούς είναι η Ερασμία τέλος. Δεν σου θυμίζει κάτι δεν σε παραπέμπει κάπου. Έχει προσωπικότητα φοβερή η Ερασμία γράφει και ωραία και με τον κόσμο επικοινωνιακή, έχει πολλά στοιχεία καλά, βέβαια έχει και τα κουσούρια τα δικά μου που αυτό που σου λέω δηλαδή δεν θα ξεπουληθεί με τίποτα και αγαπάει την τέχνη της δεν αγαπάει το περιτύλιγμα και έτσι αγωνίζεται με νύχια και με δόντια.

 

• Πες μου τη γνώμη σου για τα διάφορα realities που είναι αναγκασμένα να πηγαίνουν τα καινούργια παιδιά για να ξεχωρίσουν, είσαι αρνητική;

Όχι, γιατί να είμαι αρνητική. Νομίζω ότι τα realities σήμερα τουλάχιστον δίνουν μια ευκαιρία και στα παιδιά που δεν μπορούν να φανούν αλλιώς. Αλλιώς θα πρέπει να πληρώνουν δεξιά και αριστερά τα πάντα ακόμα και τον αέρα που αναπνέουν. Κάποιος να τους δει μία στο εκατομμύριο σου λέω εγώ και να ενδιαφερθεί γι’ αυτά, είναι η αρχή. Από εκεί που δεν τα βλέπει κανείς. Όταν είναι αξιοπρεπή και έχουν καλές φωνές, ας πάνε ναι.

 

• Η σχέση σου με την Πάτρα πως είναι τον τελευταίο καιρό; Σου λείπουν πράγματα, πρόσωπα, καταστάσεις ή όχι;

Έχω να έρθω χρόνια στην Πάτρα, δυστυχώς. Είχα τον ξάδελφο μου που τον έχασα πρόσφατα και έχω ξεκόψει πλέον δεν έχω δηλαδή πια φίλους εκεί και συγγενείς. Ξέρεις η Πάτρα είναι πάντα αγαπημένη, γιατί γεννήθηκα εκεί και μεγάλωσα μέχρι τα 5 μου χρόνια. Τα 5 πρώτα μου χρόνια τα έζησα εκεί και στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου ξέρεις τα κουβαλάω τρυφερά. Άλλωστε είναι και αυτά μου με καθόρισαν.

  • Υπάρχουν απωθημένα Σοφία από την μέχρι τώρα πορεία σου δηλαδή είναι κάτι που σκέφτηκες και που οραματιζόσουν, αλλά λόγω συγκυριών δεν έγινε, δεν μπορεί να μην είχες προτάσεις όταν συμμετείχες στη Eurovision;

Ναι, λόγω συγκυριών δεν έγινε, κακών συγκυριών, δηλαδή όταν πήγα στη Eurovision και είχα κάνει την “Άνοιξη” και στα Αγγλικά, είχα πει τότε να κάνω και ένα tape στα Γαλλικά και μου είχαν πει από την εταιρία όχι επέμεναν λοιπόν να μην το κάνω. Είχε γράψει ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος στίχο γαλλικό και ήταν να το κάνουμε και τελικά δεν έγινε. Πάει ένας Γάλλος στην εταιρεία μου από το BBC μετά την Eurovision, με ήθελαν να πάω στη Γαλλία και δεν μου το είπανε ποτέ διότι άλλαζε διευθυντή κι αυτός δεν το είπε για να μη κάνει καλό σ’ αυτήν την εταιρία επειδή πήγαινε σε άλλη. Το έμαθα ένα χρόνο μετά, που τελικά είχε πετάξει και το πουλάκι.

 

• Οι αναμνήσεις από τη Eurovision για μας είναι πάντα έτσι πολύ τρυφερές και πολύ γλυκές. Παραμένουν το ίδιο και για σένα, συνεχίζεις να την παρακολουθείς;

Ε, βέβαια ναι. Έζησα πολύ ωραίες στιγμές εκεί, μεγάλο σεβασμό, πολύ αγάπη, ένταση, ήταν όλα πολύ ωραία πραγματικά. Αν είχαμε και την στήριξη τότε την κρατική περισσότερο, γιατί σήμερα στηρίζονται τα πράγματα. Τότε ότι κάναμε, το κάναμε μόνοι μας. Είμαστε σαν τους φτωχοσυμπέθερους εκεί.

 

• Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;

Ετοιμάζω τώρα τις συναυλίες μου που θα κάνω από την άνοιξη και μετά. Δισκογραφικά όχι με την έννοια ότι έχω ήδη βγάλει το «Φοβάμαι να σου πω το σ’ αγαπώ» και πρέπει να πάρει το χρόνο του.

 

  • Λογικό, είναι αρκετά καινούργιο. Θέλεις να μου πεις λίγα περισσότερα γι’ αυτό;

Πήγε και πηγαίνει πάρα πολύ καλά, έχει κάνει μέχρι στιγμής 500.000 αληθινά views, το ξαναλέω αληθινά views. Το οποίο είναι μεγάλη επιτυχία θεωρώ, αλλά θέλω ακόμα να δουλέψω αυτό το κομμάτι, γιατί είναι πολύ ωραίο τραγούδι και δεν βιάζομαι να βγάλω το ένα κομμάτι πίσω από το άλλο κάθε δίμηνο ας πούμε.


• Αν σου πρότεινε συνάδελφος όπως είχε κάνει παλιά να γράψεις τραγούδια είσαι ανοιχτή; Και εν τω μεταξύ έχεις γράψει και εντελώς αντίθετα. Από την μία για τον Πασχάλη Τερζή και από την άλλη για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Δανείζομαι δύο ονόματα τώρα από αυτά που έχεις κάνει.

Ναι, ναι είναι τελείως αντίθετα. Μα έτσι γράφω εγώ δεν έχω στεγανά. Δεν πιστεύω βρε Νίκο μου ότι υπάρχουν καλά και κακά είδη μουσικής. Πιστεύω ότι υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια. Καλοί και κακοί τραγουδιστές. Και δεν υπάρχει λόγος να βάζουμε και ταμπέλες εν τέλει.

 

• Είσαι πάντως από τις ελάχιστες, αλλά και από τις πρώτες γυναίκες τραγουδοποιούς, Σοφία, της μοντέρνας σκηνής, της ροκ σκηνής, της ποπ σκηνής, την οποία εκπροσώπησες και επάξια.

Ναι αυτό είναι αλήθεια, από τις πρώτες, η Αρλέτα ήταν, από τη γενιά μου.

 

  • Με την οποία συμπράξατε κιόλας. Της έγραψες μάλιστα τραγούδια έτσι δεν είναι αν θυμάμαι καλά;

Ναι, της έγραψα και μου έγραψε. Εγώ πριν, υπήρξα με τον Λεοντή Χρήστο ως η βασική του ερμηνεύτρια, που αυτός μου άνοιξε τους δρόμους, με τον Μάνο Λοΐζο, με τον Γιάννη Αργύρη, πήρε το χρόνο του να μαθευτεί, για να φτάσουμε στα δικά μου τραγούδια.

• Τα βραβεία παίζουν ρόλο Σοφία;

Δε νομίζω. Ωραία ήταν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πήρα το πρώτο και το δεύτερο βραβείο, και δεν το πήρα τελικά το δεύτερο το άφησα για να το πάρει ένας άλλος συνάδελφος, αφού είχα το πρώτο. Πήρε το δεύτερο ο Τσακνής και το τρίτο τα παιδιά από το Ναύπλιο. Ο Τσακνής και εγώ κάναμε καριέρες, μάλλον όχι δεν μου αρέσει αυτή η λέξη, έγιναν γνωστά τα τραγούδια μας. Τα παιδιά από το Ναύπλιο όχι. Είναι και θέμα συγκυριών, όπως είπαμε και προηγουμένως.

• Υπάρχουν όνειρα, σκέψεις για το μέλλον;

Όνειρα ναι υπάρχουν, δηλαδή θέλω να κάνω πράγματα δεν είναι εύκολο. Βρέθηκα προχθές και άκουγα την Χριστίνα Μαραγκόζη και είχε μαέστρο της τον Γιώργο Μαραγκό, ο οποίος έπαιζε παπάδες στο πιάνο και τόσο εκστασιάστηκα και μου άρεσε. Πολύ θα ήθελα ας πούμε με τον Γιώργο να κάνουμε κάτι τελείως μουσικό με το πιάνο και με διάφορα. Έχει πολύ ωραίες ιδέες. Να φτιάξουμε για κάποιες παραστάσεις ωραία και εξειδικευμένα πράγματα.

 

Διαβάστε την παραπάνω συνέντευξη ολόκληρη στο “πατρινόραμα” Απριλίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας!