Ο Σταμάτης Λέκκας γεννήθηκε στην αγκαλιά της μουσικής. Ο πατέρας του υπήρξε από τους σημαντικότερους κιθαρίστες, ήταν εκείνος που πρώτος έφερε την ηλεκτρική κιθάρα και τα ακούσματά της στην Πάτρα. Από μικρό παιδί εντρύφησε στην μαγεία της μουσικής, την οποία υπηρετεί με συνέπεια έως και σήμερα τόσο σαν απλός καθηγητής όσο και σαν στέλεχος της εκπαίδευσης, μεταλαμπαδεύοντας στους μαθητές τις γνώσεις και το πάθος για την μουσική. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου όπως Κατσαρό, Πλέσσα, Χατζηνάσιο, Θάνο Μικρούτσικο κ.α. Η φράση που τον εκφράζει, είναι από ένα ποίημα του Κ. Παλαμά, «Σμίλευε Δάσκαλε Ψυχές».
Το περιοδικό «πατρινόραμα-hellenic» φιλοξενεί στις σελίδες του μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του Σταμάτη Λέκκα στην δημοσιογράφο Ευτυχία Λαμπροπούλου
Πότε δεχθήκατε τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα και τι ήταν εκείνο που σας κατεύθυνε να ασχοληθείτε με αυτήν;
Κατάγομε από Μουσική οικογένεια. Ο Πατέρας μου Γιώργος Λέκκας κιθαρίστας ήταν αυτός που μου άνοιξε την πόρτα σε αυτό που λέμε μουσική. Ήταν ο πρώτος που έφερε και έπαιξε ηλεκτρική κιθάρα στην Πάτρα. Πάντα στο σπίτι μας γίνονταν πρόβες με την ορχήστρα του. Αυτό ήταν σημαντικός παράγοντας στο να μπει μέσα μου αυτό που λέμε «το μικρόβιο της μουσικής». Εκείνος μου έβαλε τα χέρια στην κιθάρα και άρχιζα να παίζω μαζί του. Περνώντας όμως τα χρόνια άρχισα στην ηλικία των 14 χρόνων να σπουδάζω τη Μουσική με πολλούς και διαφορετικούς δασκάλους που ο κάθε ένας από αυτούς με οδηγούσε πιο βαθιά στην τέχνη της Μουσικής.
Πως μεταλαμπαδεύετε στους μαθητές σας το πάθος σας για την μουσική;
Κάθε εκπαιδευτικός έχει δύο πυλώνες πάνω στους οποίους βασίζει τη διδασκαλία του μέσα στην τάξη. Οι πυλώνες αυτοί είναι η άριστη επιστημονική επάρκεια που θα πρέπει να έχει, αλλά και η πολύμορφη εκπαιδευτική ετοιμότητα. Η εκπαιδευτική ετοιμότητα είναι το εργαλείο εκείνο που θα δώσει στον εκπαιδευτικό την δυνατότητα να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στις μαθήτριες και στους μαθητές του.
Με άλλα λόγια, σκοπός της παρουσίας μου μέσα στην τάξη είναι με όποιον τρόπο αρμόζει εκείνη τη στιγμή, να κερδίσω άλλο ένα ζευγάρι μάτια. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές. Πάντα προσπαθώ οι μαθητές μέσα στην τάξη να νιώθουν συναισθηματική ασφάλεια για να μπορέσουν εύκολα να εκφραστούν. Όλα τα παραπάνω μπορούν να συνοψιστούν στις παρακάτω έννοιες:
- Σεβασμός – αλληλοσεβασμός
- Αμφίδρομη Ειλικρίνεια
- Καθορισμός σωστού πλαισίου
- Σωστή διερεύνηση των δυνατοτήτων της τάξης
- Προσαρμογή της διδασκαλίας
Τι είναι εκείνο το στοιχείο που σας γοητεύει στο διδασκαλικό σας έργο ως μουσικός;
Τι να πρωτοθυμηθώ απ’ όλα αυτά που έχω ζήσει 33 χρόνια στο σχολείο είτε σαν απλός καθηγητής είτε σαν στέλεχος της εκπαίδευσης στα σχολεία που έχω περάσει;
Τους πρώτους μου μαθητές στο Α Γυμνάσιο Πύργου και του Γυμνασίου και Λυκείου Γαστούνης που τώρα είναι οικογενειάρχες και τα έφερε έτσι η ζωή και σήμερα να έχω στην τάξη τα παιδιά τους;
Τις τόσες συναυλίες με μικρούς μαθητές – μουσικούς;
Πάντα λοιπόν με γοήτευε και θα με γοητεύει η πρόοδος των μαθητών και των μαθητριών της τάξης μου ή της μαθητικής ορχήστρας μου. Ανέκαθεν ο δάσκαλος είναι ο πομπός και ο μαθητής ο δέκτης. Αυτό λοιπόν που με γοητεύει είναι όταν αναστραφούν οι όροι και ο μαθητής γίνει πομπός. Στην περίπτωση αυτή η ικανοποίηση του δασκάλου είναι πάρα πολλή μεγάλη γιατί πρόσθεσε ένα λιθαράκι στις γνώσεις του και ο μαθητής από παθητικός ακροατής γίνεται ενεργός.
Εδώ ταιριάζει απόλυτα ο ορισμός του δασκάλου κατά τον Νίκο Καζαντζάκη «Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες».
Αυτό πάντα με γοήτευε και πάντα θα με γοητεύει όταν μπαίνω μέσα στη σχολική τάξη.
Μιλήστε μα για εκείνη την εκδήλωση που έμεινε εγχάρακτη στη μνήμη της ψυχής σας;
Στα 17 χρόνια που διετέλεσα Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου της Πάτρας είχα τη δυνατότητα να φέρω σε επαφή τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου με σπουδαίους συνθέτες οι οποίοι βρέθηκαν στην ίδια σκηνή με αυτούς. Αναφέρω μερικά ονόματα. Γιώργος Κατσαρός Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Χατζηνάσιος, Θάνος Μικρούτσικός. Όλες αυτές οι συναυλίες ήταν για όλους μας ένα μεγάλο σχολείο διότι οι μαθητές και οι μαθήτριες ήλθαν σε επαφή με αυτούς τους συνθέτες, μίλησαν μαζί τους και διδάχθηκαν απ αυτούς.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είδαν σε απόσταση αναπνοής ανθρώπους που με τη δουλειά τους δημιουργούν πολιτισμό. Μην ξεχνάμε ότι η Εθνική Άμυνα της κάθε χώρας είναι ο Πολιτισμός της. Προσωπικά σε εμένα όμως θα μείνει αλησμόνητη η στιγμή που διεύθυνα την ορχήστρα του σχολείου και τραγουδούσε ο Θάνος Μικρούτσικος. Ήταν η μεγαλύτερη στιγμή την καριέρας μου.
Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος τον οποίο έχετε ως πρότυπο;
Στην ζωή μου ήμουν τυχερός διότι πέρασαν άνθρωποι – δάσκαλοι – καλλιτέχνες που πιστεύω με πήγαν πιο κάτω.
Εκείνος όμως στο οποίο χρωστάω πάρα πολλά είναι ο επί έξι χρόνια δάσκαλος μου και όχι μόνο που ακούει στο όνομα. Ανδρέας Πυλαρινός. Ο μαέστρος – ο δάσκαλος – Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχει ανακαλύψει και καλλιεργήσει δεξιότητες που δεν φανταζόμουν ότι υπάρχουν σε εμένα. Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ως Μάγο της Διδακτικής και της Παιδαγωγικής.
Τέλος, από την μέχρι τώρα τι είναι εκείνο που έχετε εισπράξει; Σε ποιους θα θέλατε να πείτε ένα «ευχαριστώ» και γιατί;
Σε όλους εκείνους που πίστεψαν σε εμένα σύζυγο, συναδέλφους, δασκάλους μαθητές, μαθήτριες αλλά και στον Πατέρα μου που όταν το 1988 του ανακοίνωσα ότι διορίστηκα στην εκπαίδευση μου είπε μια φράση από ένα ποίημα του Κ. Παλαμά. «Σμίλευε Δάσκαλε Ψυχές»
Τέλος θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μικρούς μαθητές – μουσικούς, που αποτελούν την Νεανική Συμφωνική ορχήστρα που ακούει στο όνομα «Υouth Οrchestra Patras» καθώς και στους συναδέλφους και φίλους επαγγελματίες μουσικούς που αποτελούν την Orchestra De Salon Patras για την εμπιστοσύνη τους, που από το 2018 συνεργαζόμαστε και παράγουμε μουσικό πολιτισμό στην Πόλη μας.
Διαβάστε στο πατρινό περιοδικό “πατρινόραμα-plus” που κυκλοφορεί
