Τόσο η προσωπική ιστορία του Γιώργου Κοτοπούλη όσο και της οικογένειάς του είναι συνυφασμένη με τον πραγματικό όρο της λέξης διασκέδαση στην Πάτρα. Γόνος παλιάς πατρινής οικογένειας, που μετέτρεψε την Οδό Γερμανού απέναντι από το Αρχαίο Ρωμαϊκό Ωδείο σε τόπο έλξης και σημείο αναφοράς της σύγχρονης Πάτρας από την αρχή της δεκαετίας του 1980 έως και σήμερα. Ο πρωτοπόρος της εστίασης Γιώργος Κοτοπούλης μιλάει σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Ευτυχία Λαμπροπούλου και αναφέρεται στα πρώτα Πρωτοχρονιάτικα Ρεβεγιόν της Πάτρας και στον τρόπο διασκέδασης του χθες με το σήμερα.
Μιλήστε μας λίγο για την εποχή του Πανούλη και του «Villy’s Park» Πως Βιώσατε την νυχτερινή Πάτρα των προηγούμενων δεκαετιών;
Ξεκίνησα να είμαι στην διαδικασία της διασκέδασης κυριολεκτικά από την κοιλιά της μάνας μου. Έφυγε από το μαγαζί του πατέρα μου και του θείου μου και πήγε στο μαιευτήριο. Από μωρό έχω δει όλη την διαδικασία εξέλιξης της νυχτερινής διασκέδασης στην Πάτρα. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά , Καρναβάλια τα ζούσα από κοντά. Όλες εκείνες οι στιγμές και οι βραδιές περνούν σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου. Ο κόσμος ξεκινούσε να χορεύει βαλς και τανγκο στην πορεία έβγαινε το λαϊκό πρόγραμμα. Η ορχήστρα που έπαιζε ξένη μουσική δεν δεχόταν σε καμία περίπτωση να παίξει ελληνική, το ίδιο και η ορχήστρα που έπαιζε ελληνική μουσική δεν μπορούσαν να παίξουν ξένη. Με την πάροδο του χρόνου όλο αυτό άλλαξε καταργήθηκε η ορχήστρα που έπαιζε ξένη μουσική και πλέον επικράτησε μόνο η ορχήστρα με την ελληνική μουσική.
Μετά το UP TOWN στο Peru άνοιξε το Up TOWN στη Πάτρα
Πως γιόρταζαν οι Πατρινοί τα ρεβεγιόν; Τι εισπράττεται ως παιδί από εκείνες τις βραδιές ;
Η νυχτερινή ζωή Τα Χριστούγεννα για την Πάτρα έμοιαζε με ιεροτελεστία, ήταν πολύ δύσκολο να δεις άντρα χωρίς γραβάτα και οι γυναίκες πάντα έφτιαχναν φορέματα για να τα βάλουν αυτές τις μέρες. Όλες οι μοδίστρες ήταν σε εργασιακό οργασμό καιρό πριν, οι γυναίκες αγόραζαν ακριβά υφάσματα, τα οποία ράβονταν και προβάρονταν αρκετές μέρες πριν, το πως θα εμφανιστεί μία γυναίκα τις μέρες των γιορτών, η όλη διαδικασία έμοιαζε με τελετουργικό πως θα ντυθεί, με τι θα συνδυάσει τα ρούχα. Οι γυναίκες ένιωθαν μεγάλη χαρά, έβγαιναν έρχονταν στο μαγαζί να χορέψουν προκειμένου να δείξουν το καινούργιο τους φόρεμα. Τα πρώτα αυτοκίνητα που υπήρχαν βρίσκονταν παρκαρισμένα έξω από το μαγαζί είκοσι με τριάντα τον αριθμό. Μέσα στον χώρο του μαγαζιού γινόταν το αδιαχώρητο τετρακόσια άτομα οι περισσότεροι ερχόντουσαν με ταξί. Έξω από το μαγαζί υπήρχε μια μεγάλη ουρά από ταξί που περίμεναν να πάρουν τους πελάτες που είχαν φέρει. Μετά την δεκαετία του 1970 άρχισε να ο μέσος Έλληνας αυτοκίνητο.
Στο πρώτο ρεβεγιόν Χριστουγέννων σε Bar στη Πάτρα.Banana Moon
Είναι αλήθεια αυτό που ακούγεται πως οι πατρινές λανσάρανε μόδα;
Οι πατρινές γυναίκες λανσάρανε ουσιαστικά μόδα. Τότε η Πάτρα ήταν μία καθαρά βιομηχανική πόλη που σημαίνει πως όλα τα μεγάλα εργοστάσια «Πειραϊκή-Πατραϊκή», «Λαδόπουλος», «Μαραγκόπουλος», Ηλιόπουλος με την «Μάντισον» ο «Κρητικός», «Veso» και πολλές ακόμα είχαν εδώ την έδρα τους. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να έρχονται όλοι οι αντιπρόσωποι από Ελλάδα και Εξωτερικό στην Πάτρα. Ερχόμενοι λοιπόν στην Πάτρα, εκτός από τις δουλειές έβγαιναν να διασκεδάσουν, για αυτό υπήρχαν καλά εστιατόρια, καλά θέατρα. Να φανταστείτε έρχονταν στην Πάτρα θέατρα να κάνουν πρεμιέρα σε παράσταση. Οι θεατρικοί επιχειρηματίες και οι θιασάρχες έλεγαν «Πάμε να ανεβάσουμε στην Πάτρα παράσταση αν πετύχει και έχει την αποδοχή του κόσμου τότε θα πάει καλά στην Αθήνα και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα» . Το κοινό της Πάτρας ήταν υψηλού επιπέδου, είχε γνώσεις. Το ίδιο γινόταν και με τους τραγουδιστές όταν έβγαζαν καινούργιο δίσκο βινύλιο. Σταθμός παρουσίασης της δισκογραφικής τους δουλειάς ήταν η Πάτρα, έβλεπαν αν τα τραγούδια τους περνάνε στο κοινό και ήξεραν την πορεία του δίσκου τους ανά την Ελλάδα.
Με Σωτήρακη Λαθρέμπορα,έτσι τον φώναζαν,έφερνε μαϊμου ρολόγια από την Santa Barbara της Αθήνας.
Ποιος ήταν ο θείος σας «Πανούλης» (για τους ανθρώπους της εστίασης) όπως ο αείμνηστος Φώτης Κρικζώνης (ιδιοκτήτης και ψυχή του θρυλικού Bar 17) τον θεωρούσε πρωτοπόρο στην εστίαση καθώς έφερε κοσμοπολίτικο αέρα στην Πάτρα στα τέλη της δεκαετίας του 1950;
Ο Πανούλης ήταν ένας μποέμ τύπος, πάντα καλοντυμένος, πολύ ευγενικός, γαλαντόμος και ανοιχτοχέρης άνθρωπος. Πίστευε πολύ στην ποιότητα, ήθελε να έχει στο μαγαζί του, τους καλύτερους καλλιτέχνες, καλή ορχήστρα, εξαιρετικό πότο και φαγητό και καλούς σερβιτόρους. Είχε την επιθυμία αυτού που του έδινες να σου το επιστρέψει πίσω με το παραπάνω. Ήταν αυτό που λέμε large τύπος σε όλες τις φάσεις και εκφάνσεις της ζωής του.
Οπότε να φανταστώ πως εσείς τα ρεβεγιόν τα μαθαίνετε σαν παιδί μέσα από τον θείο σας, η ενασχόλησή σας με την εστίαση ήρθε νομοτελειακά;
Όταν γύρισα από την Φλωρεντία και άνοιξα το πρώτο «Banana Moon» στις 23 Δεκεμβρίου ήμουν είκοσι ενός ετών και στις 24 Δεκεμβρίου ήταν παραμονή των Χριστουγέννων Ρεβεγιόν. Εμείς τα ρεβεγιόν τα κάναμε συνήθως στο μαγαζί του πατέρα μου. Τώρα δεν μπορούσα έχοντας το δικό μου μαγαζί δεν μπορούσα, την δεύτερη ημέρα παραμονή των Χριστουγέννων ήμασταν ανοιχτοί, επίσης ανοιχτά ήταν τα κέντρα που έκαναν δεξιώσεις. Έτσι ξεκίνησα να κάνω το πρώτο ρεβεγιόν σε μπαρ.
1000 Χείλια RESTORANT -CLUB Με συνεργατες Φραγκούλια,Μπουχάγιερ
Εκείνη την εποχή πόσο πρωτοποριακό ήταν να κάνεις ρεβεγιόν σε μπαρ ;
Εκείνη την εποχή πραγματικά ήταν πρωτοποριακό να κάθεσαι σε ένα σκαμπό ή στο τραπεζάκι να πίνεις το ποτό ή κοκτέιλ και να κάνεις Χριστούγεννα. Βεβαίως αυτό μεταφέρθηκε και την πρωτοχρονιά το βράδυ όπου κάναμε Ρεβεγιόν με τον ίδιο τρόπο. Ο κόσμος ήταν πολύ δεκτικός σε όλο αυτό το αγκάλιασε και μετά την πενταετία πλέον έγινε θεσμός και καθιερώθηκε, ρεβεγιόν στο μπαρ. Μέχρι να ανοίξω το μαγαζί και να γίνει εστιατόριο το μαγαζί ήταν καθαρά μπαρ Πρωτοχρονιά ανοίγαμε 00:30. Όταν ανοίξαμε εστιατόριο κάναμε ρεβεγιόν με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε μέχρι σήμερα, όπως θα κάνουμε και εφέτος. Με ευρωπαϊκό αέρα επιτρέψτε μου να πω.
Έχετε καταφέρει εδώ και πολλές δεκαετίες να συνδυάζετε την ευρωπαϊκή κουλτούρα με τα ελληνικά δεδομένα πως έχει επιτευχθεί αυτό;
Αυτή είναι η φιλοσοφία μου και η τακτική μου, ο κάθε χώρος έχει την ταυτότητά του, το να πάει ένα μπαρ – εστιατόριο να γίνει κέντρο διασκέδασης ελληνικής μουσικής ανήκει σε άλλη κατηγορία μαγαζιών. Ένα μπαρ- εστιατόριο με διαφορετικά μπουκάλια κρασί, δεκάδες ποικιλίες σπάνιων ποτών, ουίσκι, τζιν, τεκίλας , ρούμι κλπ. Πόσο μάλλον το φαγητό που δεν είναι ελληνικό αλλά ethnic, αλλά παρασκευάζεται από ελληνικά προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας. Επιμένω σε έναν εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης, να βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου θα ακούσεις δέκα με δεκαπέντε διαφορετικά είδη τραγουδιών αλλά σε καλή εκτέλεση. Αυτή η διασκέδαση πάντα έχει αποδέκτες φτάνει να ακούει ο θαμώνας καλά κομμάτια σε καλή εκτέλεση.
Από εδώ θέλω να σας γυρίσω δεκαεννέα χρόνια πίσω σε μία τραγική σελίδα τόσο για εσάς όσο και για την πόλη. Όταν κάηκε το θρυλικό «Banana Moon» το 2005 καταστράφηκε ένας ανεκτίμητος θησαυρός από φωτογραφικό υλικό και δίσκους βινυλίου με σπάνιες ηχογραφήσεις ξένων καλλιτεχνών. Αν και γνωρίζω πως αγγίζω ευαίσθητες χορδές τις ψυχής που σας πονά μιλήστε μου λίγο γι’ αυτό το ιστορικό κομμάτι του «Banana Moon» που χάθηκε στις φλόγες.
Η αξία ήταν ανεκτίμητη ως παρακαταθήκη στο μέλλον, χάθηκε μία τεράστια δισκοθήκη η οποία στην πλειοψηφία της ήταν βινύλιο στην πρώτης τους έκδοση μαζί με πάρα πολλές φωτογραφίες. Ο αδελφός μου Ζαφείρης ψώνιζε μουσική από το Λονδίνο, κάποτε έδωσε τα μισά λεφτά που είχε μαζί του για να αγοράσει ένα δίσκο βινυλίου. Ο οποίος έκρυβε μία ανέκδοτη ηχογράφηση και ένα άκρως ενδιαφέρον περιστατικό, βρέθηκαν στο Σόχο σε ένα μικρό club ο Ντέιβιντ Μπόουι, Τίνα Τέρνερ και Μικ Τζάγκερ ως πελάτες. Κάποια στιγμή ανεβαίνει ο Ντέιβιντ Μπόουι και με την υπάρχουσα ορχήστρα του μαγαζιού τραγουδά τραγούδια της , Τίνα Τέρνερ, ακολουθούν και οι άλλοι δύο καλλιτέχνες αυτό το παιχνίδι τραγουδώντας τραγούδια ο ένας του άλλου. Αυτή την μουσική σύμπραξη – παιχνίδι των τριών καλλιτεχνών κάποιος από τους θαμώνες του μαγαζιού την μαγνητοφώνησε και την έβγαλε σε βινύλιο με τα τραγούδια της βραδιάς αυτής. Το πουλούσε στην μαύρη αγορά. Όταν έφτασε στα χέρια μας και που είπε ο αδελφός μου όλη αυτή την διαδικασία ένιωσα πως κρατούσα στα χέρια μου έναν μικρό θησαυρό. Δυστυχώς μέσα σε όλα τ’ άλλα και αυτός ο θησαυρός βρέθηκε στις φλόγες.
Μιλήστε μας για τα ρεβεγιόν της «ARENA THE PLACE»
Στην «ARENA THE PLACE» έχω κάνει πολύ καλά ρεβεγιόν, εκεί πλέον μιλάμε για ρεβεγιόν με 2000 και 2500 χιλιάδες άτομα η «ARENA THE PLACE» έρχεται από το 1987 μέχρι 1994. Αποτελεί πόλο έλξης των πάντων, ερχόταν κόσμος από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκεί έχουν γίνει τα καλύτερα ρεβεγιόν Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς με φαγητό. Δεν έπαιζε ποτέ ελληνική μουσική μόνο ξένα. Με την «ARENA THE PLACE» Έρχεται άρωμα ευρωπαϊκού αέρα στην Πάτρα, ένας εναλλακτικός τρόπος διασκέδασης. Χωρίς να έχω πάει ποτέ στο «Στούντιο 54» στην ουσία η «ARENA THE PLACE» ήταν ένα «Στούντιο 54». Η «Αρένα» αποτέλεσε για πολλούς επιχειρηματίες σημείο αναφοράς για την δημιουργία μαγαζιών εστίασης τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες πόλεις.
Σκεφτήκατε ποτέ να φύγετε από την Πάτρα;
Μία φορά έφυγα και πήγα στην Λατινική Αμερική στο Περού και άνοιξα το «UP TOWN» στο Κούσκο 3.450 υψόμετρο ακολούθησα ακριβώς την ίδια τακτική. Την ίδια μουσική, το ίδιο service, την ίδια ποιότητα προϊόντων και τον ίδιο τρόπο λειτουργίας.
Εκεί έτυχε να κάνετε κάποια ρεβεγιόν ;
Μόνιμα έκανα για οκτώ χρόνια στο «UP TOWN» στην περιοχή Κούσκο 3.450 υψόμετρο με έναν τρόπο που ήταν πιο εύκολο να τον περάσεις από εκεί, δεδομένο πως στο Νότιο ημισφαίριο τα Χριστούγεννα είναι καλοκαίρι. Οπότε είναι πιο εύκολο σε ξένους να παρουσιάσεις μία παγκόσμια θεωρία πως κάνουμε ρεβεγιόν Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά, από το να πας κάπου που οι ντόπιοι δεν γνωρίζουν τίποτα για το τι συμβαίνει παραπέρα. Το τοπίο ήταν πιο εύκολο και πιο δεκτικό σε αυτό.
Τέλος θέλω να μας πείτε την ιστορία πως βοηθήσατε με τον τρόπο σας τον Θάνο Μικρούτσικο να φέρει όλα αυτές τις σημαντικές προσωπικότητες στην Πάτρα ;
Ο μεγάλος Θάνος Μικρούτσικος, όταν ξεκίνησε να φέρνει τα μεγάλα ονόματα μου ζήτησε να έχω ανοιχτό το μαγαζί κάποιες ώρες που θα χρειαστεί να κάνουν πρόβες στο αρχαίο Ωδείο. Εγώ αρχικά να το κάνω καθώς το «Banana moon» άνοιγε στις οκτώ και μισή το βράδυ. Μου λέει θα πληρωθείς, αρνήθηκα πεισματικά. Εγώ απόγευμα βρε παιδί μου δεν θέλω να είμαι στο μαγαζί μου. Τελικά, με έπεισε λέγοντάς μου πως θα έρθουν μεγάλοι καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Από την Αμερική, Αγγλία κλπ από το αεροδρόμιο θα ερχόντουσαν κατευθείαν στην Πάτρα και ερχόμενοι το πρώτο πράγμα που θα έκαναν ήταν να πάνε στο Αρχαίο Ρωμαϊκό ωδείο να κάνουν ένα τσεκ ήχου και αμέσως μετά να πάνε για ξεκούραση. Οπότε θα χρειαζόντουσαν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα του μαγαζιού καθώς το Αρχαίο Ρωμαϊκό Ωδείο δεν διέθετε. Τότε είναι που θύμωσα τελικά, ο αείμνηστος φίλος Θάνος μικρούτσικος με έπεισε. Με αποτέλεσμα να περάσουν από εδώ τα μεγαλύτερα ονόματα από το καλλιτεχνικό στερέωμα παγκοσμίως. Μετέπειτα ο αείμνηστος Ανδρέας Ανδριόπουλος καθιέρωσε το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος και τώρα συνεχίζει επάξια ο γιός του Ανδρέας Ανδριόπουλος. Κάνω μία μικρή αναφορά. Ντίζι Γκιλέσπι, Τίτο Πουέντε, Κηθ Τζάρετ Πάκο ντε Λουτσία, Άλντι Μέολα, Χριστίνα Μιλβα, Άστορ Πιατσόλα, Γκλόρια Γκέϊνορ, οι συμφωνικές ορχήστρες BBC & Καννών, σχεδόν όλοι οι μεγάλοι Έλληνες Καλλιτέχνες.
Ήρθαν και μπήκαν στο μαγαζί για να πάνε στην τουαλέτα και είδαν τα ποτά καθώς είχαμε μία σπάνια κάβα από ποτά που δεν τα βρίσκεις εύκολα. Ζήτησαν από αυτά τα μπουκάλια για να έχουν στα καμαρίνια τους για να μπορούν να τραγουδήσουν είτε στο διάλλειμα είτε πριν, ακολουθήσαμε τότε μία τακτική όταν έφτανε η ώρα του λογαριασμού λέγανε «τι χρωστάμε;» λέγαμε «δεν χρωστάτε τίποτα, είναι από μένα… αλλά αν θέλετε ελάτε απέναντι στο μαγαζί μου να με κεράσετε εσείς ένα πότο». Όταν έρχονταν στο μαγαζί ο αδελφός που ήταν διάνοια μουσικών γνώσεων έπαιζε τραγούδια τους σε άλλη εκτέλεση, είχαν φτάσει σε σημείο να μην γνωρίζουν τις διασκευές, μάλιστα φεύγοντας τους δίναμε τους δίσκους τους. Έτσι έγινε η φήμη από στόμα σε στόμα μεταξύ καλλιτεχνών και μάνατζερ ακουγόταν το «Banana moon». Το ίδιο έγινε και με την «ARENA THE PLACE» μεταφερόταν από στόμα σε στόμα η φήμη της σε όλη την Ελλάδα. Βασικό ρόλο έπαιξε ο Χάρης Καραβαγγέλης που είναι μία τεράστια περιουσία για την Πάτρα, ο οποίος έμπαινε με μία κάμερα σαν μπαούλο και τραβούσε καταπληκτικά βίντεο από ρεβεγιόν πρωτοχρονιάς και Χριστουγέννων αποκριών και πάρτι της κινηματογραφικής λέσχης. Αυτά τα βίντεο αποτελούν πολύτιμο ιστορικό αρχείο της Πάτρας.
Διαβάστε στο πατρινό περιοδικό “πατρινόραμα-plus” που κυκλοφορεί
Ευχαριστούμε τον κ. ΑΡΗ ΜΠΕΤΧΑΒΑ για την παραχώρηση του αρχειακού υλικού των φωτογραφιών