ΚΑΡΜΕΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΡΜΕΝ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ «ΠΕΡΣΕΑ», ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
Συνέντευξη στον Νίκο Ελευθερίου
Φωτογραφίες: Μάνος Γαμπιεράκης
ΜΕ ΔΥΟ ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΑΤΕΣ κυρίες θα βρεθούμε σήμερα στην παρέα σας που με την τρυφεράδα τους, το απλόχερο συναίσθημά τους, μας έχουν βάλει σε ένα κόσμο πιο γλυκό, πιο ανθρώπινο, πιο ουσιαστικό, γιατί τα παραμύθια είναι αληθινά, παίρνουν σάρκα και οστά χάρις σε αυτές!
Η κα ΚΑΡΜΕΝ ΡΟΥΓΓΕΡΗ και η κόρη της Χριστίνα Κουλουμπή ανοίγουν το σπίτι τους και τις καρδιές τους διάπλατα για να μας υποδεχθούν όπως εκείνες ξέρουν όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετούν πιστά το παιδικό θέατρο.
ΜΕ ΔΙΑΧΥΤΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΑΣ ξεναγούν σε όλα εκείνα που γίνονται μπρος και πίσω από τη σκηνή, στις προετοιμασίες, στις επιλογές τους, στις δημιουργίες πριν το τελικό αποτέλεσμα φτάσει σε όλους εμάς. ΧΡΟΝΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ με την Κάρμεν, λιγότερα με τη Χριστίνα, άλλωστε είναι και τόσο νεότερη τις ακούμε να μας λένε με θαυμαστό τρόπο πως ζωντανεύουν έναν χάρτινο ήρωα, πως τον κινούν, πως τον ντύνουν, πόσο η δική τους αγάπη μεταφέρεται σε εκείνον και στη συνέχεια στους θεατές.
“Μεταλαμπαδέυουμε ερεθίσματα, γνώσεις, αρετές και αξίες στη νέα γενιά!”
• Πως είναι για την αρχόντισσα των παιδικών παραστάσεων, να ανταγωνίζεται τον ίδιο της τον εαυτό, ώστε να μπορέσει να κάνει ένα ακόμη επιτυχημένο βήμα;
Κάθε έργο που ανεβάζουμε οι συνεργάτες μου κι εγώ «αγκαλιάζεται» με το ίδιο ενδιαφέρον με τον ίδιο σεβασμό με τη ίδια αγάπη. Κάθε έργο δεν προσπαθεί να ανταγωνιστεί το άλλο, αλλά απλώς να κερδίσει το ενδιαφέρον και την αγάπη του κοινού σα να είναι μοναδικό.
• Ποιές είναι οι προϋποθέσεις, θεωρείς κατά τη γνώμη σου, που πρέπει να πληροί ένας επιτυχημένος θίασος; Η παραγωγή, το έργο, η καλή και αρμονική σύμπραξη των συντελεστών κάτι άλλο;
Η παραγωγή να είναι απλόχερα γενναιόδωρη. Το εικαστικό (σκηνικά–κοστούμια) να είναι άρτιο. Το έργο να έχει πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή. Τα μηνύματα να είναι κρυμμένα σαν να είναι θησαυροί, που τα παιδιά καλούνται να ανακαλύψουν. Ο θίασος να είναι αγαπημένος στα παρασκήνια και πάνω στη σκηνή να καταθέτει την ψυχούλα του. Μου αρέσει που ασχολείσαι με την Ελληνική μυθολογία και που με τόσο ευρηματικό τρόπο κάθε φορά μεταλαμπαδεύεις στο νεανικό κοινό όλα εκείνα τα μηνύματα που χρειάζονται, χωρίς τον προφανή και ενοχλητικό διδακτισμό. Φέτος ο «Περ σέας και η Ανδρομέδα» είχαν σειρά. Είναι η πιο παραμυθένια ιστορία της μυθολογίας μας και έχει Ό,τι χρειάζεται για να κρατήσει το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Έχει όμως και κάτι άλλο. Είναι διαδραστικό το έργο. Οι μικροί μας φίλοι καθοδηγούνται από τους ηθοποιούς μας και σε πολλά σημεία, παίρνουν κι αυτοί μέρος στην παράσταση. Πράγμα που ενθουσιάζει κοινό και ηθοποιούς.
• Πιστεύεις ότι υπάρχει κατάπτωση ηθών στις μέρες μας; Κι αν ναι, σαν καταξιωμένη καλλιτέχνης πώς μπορείς να συμβάλλεις στη λύση του εν λόγω προβλήματος;
Κάτι δεν πάει καλά γενικά στη χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως. Πιστεύω ότι η τηλεόραση και τα κινητά έχουν μεγάλο μερίδιο στην κατάπτωση των ηθών. Από την άλλη μεριά πιστεύω ότι όλα αντιμετωπίζονται πολύ χαλαρά, κανείς δεν τιμωρείται σ ’αυτήν τη χώρα… Εγώ προσπαθώ μέσα από τα έργα μας κάτι να περάσω, αλλά σίγουρα αυτό δεν είναι αρκετό.
• Στις παραστάσεις σου, βάζεις γλυκύτητα, τρυφερότητα, ζαχαρώνεις τα πράγματα με μαγεία και την ανάλογη χρυσόσκονη. Το κάνεις και στη ζωή αυτό; Αφήνεις σε πρώτο πλάνο την αισιοδοξία και κυριαρχεί η φωτεινή πλευρά της ζωής;
Ναι το κάνω! Είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος που προσπαθώ να γεύομαι την κάθε στιγμή της μικρής ζωής μας. Η ζωή είναι ένα δώρο που πρέπει να εκτιμούμε.
“Το καλό θέατρο μπορεί να κερδίσει, να καθηλώσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον των παιδιών”
• Θέλω να γυρίσεις πολλά χρόνια πίσω και να θυμηθείς πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια από τη μία και από την άλλη Εσύ ως μητέρα πως θεωρείς ότι ήσουν;
Προσπαθούσα να είμαι καλή μητέρα. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονιός και δυστυχώς είναι κάτι που δεν μπορείς να το σπουδάσεις. Πάντα με καθοδηγούσε το ένστικτό μου. Δεν αποκλείεται να τα πήγα καλά αν κρίνω από την Χριστίνα μου και τον Βίκτωρ μου. Είναι δύο υπέροχα πλάσματα.
“ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΟΝΙΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙΣ”
• Επικρατεί η άποψη πως τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό, μάλιστα όταν τα τελευταία χρόνια έχει εισβάλει τόσο έντονα η τεχνολογία και έχουν ταυτιστεί τόσο με τα ψηφιακά μέσα. Είναι εύκολο να εισπράξουν μια θεατρική παράσταση, παίζει ρόλο το πόσο νωρίς έχουν μυηθεί;
Ναι. Τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό. Όμως παρόλο που μια παράσταση δεν μπορεί να έχει τα εφέ που τους προσφέρει η τεχνολογία, το καλό θέατρο μπορεί να τα κερδίσει, να τα καθηλώσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον τους. Έχει μαγεία το θέατρο!
• Έχεις ταυτιστεί όλα αυτά τα χρόνια με το παιδικό θέατρο, έχεις γίνει μάλιστα σήμα κατατεθέν του, αποτελείς εγγύηση. Πώς προέκυψε όμως και ασχολήθηκες με αυτό και από την άλλη σου στέρησε πράγματα;
Είχα φτιάξει μια ομάδα στη γειτονιά μου για να περνάμε καλά τα Σαββατοκύριακα με τα παιδιά μου. Κάναμε θαύματα με άλλα 30 παιδιά, έγραφα, σκηνοθετούσα, ζωγράφιζα… περνούσαμε υπέροχα. Μαθεύτηκε ότι κάναμε αυτό και μου ζητήθηκε να μπω σε μια επιτροπή του υπουργείου παιδείας. Βλέπαμε 50 παραστάσεις το χρόνο προκειμένου να δώσουμε την άδεια ώστε να πηγαίνουν τα σχολεία στο μου πολύ αυστηρή. Δεν δεχόμουν να κάνω χατίρια. Με την ομάδα μου παίξαμε κάποια Χριστούγεννα στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου για τα παιδιά του προσωπικού, στο δυναμικό του οποίου ανήκα και εγώ. Κάναμε πολύ καλή εντύπωση. Ο τότε διευθυντής Αλέξης Σολωμός μου πρότεινε να ανεβάσω έργο μου. Έγινε. Η επιτυχία ήταν μεγάλη τόσο που όταν έγινε διευθυντής ο Ν. Κούρκουλος μου ανέθεσε την δημιουργία της παιδικής Σκηνής του Εθνικού μας Θεάτρου. Προσπάθησα να ανεβάσω τον πήχη. Αργότερα έγινε το ίδιο και με την Λυρική σκηνή. Φτιάξαμε την Παιδική σκηνή της. Όλα πήγαν καλά…
• Κάπου είχα διαβάσει ότι πιστεύεις στην μετεμψύχωση; Είναι αλήθεια; το έχεις ψάξει; έχεις τέτοιου είδους ανησυχίες; Είσαι τελικά θρήσκος άνθρωπος;
Ήμουν 4 ετών όταν έμαθα τι είναι θάνατος. Τρόμαξα, αλλά ηρέμησα όταν σκέφτηκα ότι αν πεθάνω, θα μπορούσα να ξαναζήσω μπαίνοντας στο σώμα κάποιας όμορφης κοπέλας. Τώρα για να…πω την αλήθεια δεν το πολύ πιστεύω, αλλά ….λες; Ωραίο θα ήταν. Πιστεύω. Προσεύχομαι. Κάνω το σταυρό μου όποτε φύγω από το σπίτι, αλλά ως εδώ.
• Ο πολύς κόσμος σε έμαθε από τη συμμετοχή σου στους τηλεοπτικούς «Μήτσους». Γενικώς ευτύχησες σε ότι τηλεοπτικό έκανες. Εσύ την αγάπησες το ίδιο την τηλεόραση; Σου λείπει όταν δεν υπάρχει στη ζωή σου; Έμαθα ότι επιστρέφεις με τον «Γλυκάνισο»!
Ναι, γιατί στους Μήτσους για πρώτη φορά γράφτηκε στους τίτλους: Συμπεθέρα η Κάρμεν Ρουγγέρη. Ενώ στα προηγούμενα έργα που είχα πάρει μέρος έγραφαν το όνομα μου, αλλά δεν γράφανε τι ρόλο έκανα. Βεβαίως και την αγάπησα την τηλεόραση. Και χαίρομαι όταν μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω. Και ακόμα της οφείλω της τηλεόρασης. Με φέρνει σε επαφή με τον κόσμο που τόσο αγαπώ. Δεν ξεχνώ ότι με βοήθησε πολύ να διαδώσω το θέατρο που κάνω για τα παιδιά. Επιστρέφω με κάτι καλό, αλλά θα στο πω Νίκο σε άλλη μας κουβέντα, έτσι κι αλλιώς εμείς βρισκόμαστε συχνά.
“Ο Ανδρέας Κουλουμπής, ο πατέρας τους και σύζυγός μου πιστεύω ότι εκτός από ταλέντο που τους κληρονόμησε, συνέβαλε πολύ και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους”
• Πως είναι η σκηνοθετική σύμπραξη με τη Χριστίνα; Πόσο αρμονικά είναι τα πράγματα; Ή το αντίθετο, μέσα από τις αντιπαραθέσεις σας βγαίνει ένα αντάξιο αποτέλεσμα, τόσο άρτιο που ίσως και να σε εκπλήσσει κάποιες φορές.
Η σύμπραξή μας Είναι σκέτη δημιουργία. Και δεν ντρέπομαι να το πω, μου έχει βάλει πολλές φορές τα γυαλιά η Χριστίνα γιατί πάντα, μα πάντα αποδεικνύεται ότι έχει εκείνη δίκιο. Το συζητάμε και βλέπω ότι τελικά εγώ έχω λάθος. Δύο παιδιά που πήραν τα δικά σου ταλέντα, γιατί είσαι και σπουδαία γνώστης της μουσικής και δεν παραλείπεις ποτέ να βάζεις μουσικά στοιχεία σε κάθε παράστασή σου και να πρωταγωνιστούν και κάποιες φορές. Θα έλεγα ότι πήραν και από τον σπουδαίο πατέρα τους. Ο Ανδρέας Κουλουμπής, ο πατέρας τους και σύζυγός μου πιστεύω ότι είναι η φίρμα της οικογένειας. Εκτός από ταλέντο που τους κληρονόμησε ο Ανδρέας, συνέβαλε πολύ και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Αλλά για να πούμε
την αλήθεια, έχει συμβάλει πάρα πολύ και στην επιτυχία των έργων μας. Είναι ο μουσικός μας σύμβουλος και ο στιχουργός μας. Η συνεργασία μαζί του είναι σκέτη απόλαυση!
• Έχεις χρόνο να κάνεις κάποιον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας σου; Μετανιώνεις, σχολιάζεις, θα απέτρεπες πράγματα αν είχες τη δυνατότητα;
Τώρα που με ρωτάς.. αλήθεια.. Δεν το σκέφτηκα… ίσως γιατί ποτέ δεν κοιτάω πίσω, κοιτάω πάντα μπροστά!
• Ηθοποιός, σκηνοθέτης, δημιουργός, συγγραφέας, μητέρα, σύζυγος, γιαγιά, υπάρχει χρόνος για όλα αυτά, για σένα; Ή εσύ είσαι ένα κομμάτι από όλα αυτά;
Κάποιες φορές αναρωτιέμαι καλά τι κάνω; Γιατί τα κάνω όλα αυτά; Γιατί κουράζομαι; Μήπως πρέπει να ξεκόψω λίγο και να ξεκουραστώ; Αλλά μετά σκέφτομαι… Μα αυτό είναι ΖΩΗ… έχω μπροστά μου…αιώνες για να ξεκουραστώ…
• Πώς είναι να είσαι κόρη της Κάρμεν Ρουγγέρη και του Ανδρέα Κουλουμπή; Πώς το αντιμετωπίζεις, γιατί αυτόματα γίνεται η σύγκριση μαζί τους.
Αισθάνομαι αληθινά τυχερή που μεγαλώσαμε με τον αδερφό μου σε ένα σπίτι που υπήρχε αγάπη !Οι δυο μας γονείς ,άξιοι καλλιτέχνες μα πάνω από όλα άνθρωποι που έχουν αξίες και σεβασμό στη ζωή την δική τους, αλλά και των άλλων γύρω τους. Δίκαιοι, καλοσυνάτοι δεν ένιωσα ποτέ την αλαζονεία που κάποιες φορές συναντούμε σε ανθρώπους πετυχημένους. Εξάλλου η επιτυχία και η αποδοχή ήταν κάτι που κατέκτησαν μέσα από τις εξαιρετικές τους ικανότητες, μετά από πολλή δουλειά και αφοσίωση στις τέχνες που ήθελαν να σταδιοδρομήσουν. Όσο για την αναπόφευκτη σύγκριση είναι απόλυτα φυσικό να συμβαίνει ,η τάση όλων μας είναι να κάνουμε συσχετισμούς και να επιδιώκουμε να βρίσκουμε ομοιότητες, αλλά και διαφορές! Νιώθω, επειδή με ενδιαφέρει να γνωρίζω όλο και περισσότερο τον εαυτό μου ,ότι έχω αμέτρητα κοινά στοιχεία με τους γονείς μου και άλλες τόσες διαφορές που υποδεικνύουν την μοναδικότητα μου!
• Ήταν κάτι σα φυσικό επακόλουθο, όταν μεγαλώνεις μέσα στο θέατρο, γεύεσαι τη γοητεία του, γίνεσαι ένα με τη μαγεία του, να ακολουθήσεις το εν λόγω επάγγελμα;
Όχι, τίποτα δεν προεξοφλεί ότι μεγαλώνοντας μέσα στο θέατρο, θα επιθυμήσεις να το υπηρετείς και να συνδέσεις την ζωή σου με έναν απαιτητικό τρόπο ζωής που σίγουρα κρύβει μόχθο, αγώνα και ανασφάλεια… Όπως ένας γιατρός δεν μπορεί να απαιτεί απ’ τα παιδιά του να ακολουθήσουν τα χνάρια του επειδή κατέχουν στρωμένο ιατρείο, έτσι και τα παιδιά των καλλιτεχνών, αν δεν το λέει η ψυχούλα τους φεύγουν τρέχοντας, προφανώς επειδή έχουν δει από κοντά τις δυσκολίες. Αν μιλήσω για εμένα ,απλώς δεν μπορούσα να ονειρευτώ τον εαυτό μου αλλιώς. Από μικρή εκ-
φραζόμουν μέσα από τη ζωγραφική, τις μελωδίες, το χορό, τη θεατρική πράξη στην παιδική εφηβική ‘συντροφιά του Δήμου Νέας Σμύρνης’ όπου ανίχνευσα όλα μου τα ταλέντα! Αναπτύχθηκα μέσα από τις φιλίες, τους πρώτους αγνούς έρωτες, παιχνίδι, αλλά και την υπευθυνότητα που απαιτείται για την δημιουργία μιας παράστασης!
• Η προετοιμασία μιας καινούργιας δουλειάς θεωρώ πως είναι και το πιο γοητευτικό της μέρος. Πώς είναι όμως τα πράγματα καθώς πλησιάζουμε σε κάποια καινούργια πρεμιέρα;
Έχεις δίκιο Νίκο, είναι οι στιγμές που συναντάς την έμπνευση! Η σωστή προετοιμασία είναι το κλειδί που ανοίγει την πορτούλα της επιτυχίας, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος που έχουμε στη διάθεση μας σπάνια είναι αρκετός. Συνηθίζω να λέω ότι ‘ο Θεός του θεάτρου έκανε πάλι το θαύμα του’.
Η παράσταση, είναι ένας ιδιαίτερος μικρόκοσμος που για να είναι τόσο άρτιος, όσο τον έχουμε μαζί οι συντελεστές σχεδιάσει και ονειρευτεί, απαιτούνται συμπυκνωμένη δύναμη και υπέρβαση από όλους μας! Έχω συνηθίσει να εργάζομαι με διορίες που σίγουρα με πιέζουν, αλλά και με αναγκάζουν να κυνηγάω το δημιουργικό όνειρο πατώντας γερά στη γη.
• Εσύ σαν παιδί πήγαινες σε άλλες παιδικές παραστάσεις και ποιά ήταν τα σχόλιά σας και οι πρώτες αντιδράσεις σας;
Έχω μνήμες από γενικές δοκιμές, παραστάσεις που έπαιζαν οι γονείς μου, στο Εθνικό, το Ελεύθερο θέατρο, αλλά και την Εθνική Λυρική σκηνή! Πολύτιμες αναμνήσεις που έχουν εγγραφεί στο υποσυνείδητό μου από γενικές δοκιμές στην Επίδαυρο,ή στο Ηρώδειο! Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στην αγωνία, τα νεύρα, την προετοιμασία που κυοφορείται μέχρι την πρώτη έκθεση στο κοινό, αλλά και την ανακούφιση που φωτίζει τα πρόσωπα όλων των συντελεστών με το ξέσπασμα των χειροκροτημάτων! Σαν μια καθοριστική αντίδραση μου, μικρούλα, θυμάμαι όταν είχα δει την μητέρα μου να παίζει στο ‘Αυγό της κότας’ του Ιωάννου. Υποδυόταν τη γάτα, με πολύ μεγάλη επιτυχία! Εγώ τότε, προφανέστατα αντιδραστική, της δήλωσα ότι δεν μου άρεσε καθόλου…Την άλλη μέρα, μαζεύω τα συνομίλικα φιλαράκια μου, μοιράζω ρόλους επηρεασμένη από το έργο που είχα δει την προηγούμενη μέρα και φυσικά κρατώ για τον εαυτό μου τον ρόλο της γάτας που ‘δεν μου άρεσε καθόλου’!
“ΕΧΩ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ!”
• Παρακολουθείς άλλα θεάματα; ώστε να παίρνεις και κάποιες ιδέες, αλλά και να εξελίσσεσαι στη δουλειά σου, όπως ταινίες κινουμένων σχεδίων ας πούμε.
Μου αρέσει να βλέπω όμορφες δουλειές και να γεμίζω ερεθίσματα! Πιστεύω ότι ακόμα και από ένα θέαμα που δεν είναι πετυχημένο, σαν επαγγελματίας μπορώ να μάθω τί να αποφεύγω! Η παρατηρητικότητα σίγουρα είναι μια αρετή ωφέλιμη για την δημιουργία! Το ότι και οι δύο γονείς και ο αδερφός σου είναι στη δουλειά σου, σε κάνει πιο χαλαρή, γιατί έχεις τη δική τους δικλείδα ασφαλείας και θα διορθώσουν λάθη σου, θα σε βοηθήσουν στις δύσκολες στιγμές, ή είναι και δύσκολη η καθημερινή τριβή με όλα που περιλαμβάνει το θέαμα; Το ότι η οικογένεια μου είναι και συνεργάτες μου, διευκολύνει! Η αγάπη έχει θετικό πρόσημο και βρίσκει λύσεις. Υπάρχει μια αμφίδρομη σιγουριά και εμπιστοσύνη που έχει κατακτηθεί με τα χρόνια και μια άνεση να αρθρώνουμε ο καθένας μας την διαφορετική του γνώμη, χωρίς να φοβάται μην παρεξηγηθεί. Έχουμε
σεβασμό το κάθε μέλος της οικογένειας προς τον άλλον και δεν εκμεταλλευόμαστε την δεδομένη θέση μας! Υπάρχει κοινό όραμα, κοινός στόχος και όμοιες αξίες! Αυτό ισχύει και για την υπόλοιπη δημιουργική μας ́παρέα ́,τον υπέροχο και λατρεμένο Πέτρο Γάλλια που ο κοινός μας κώδικας φτερώνει την συνεργασία, καθώς και τον άξιο Αντώνη Δελαπόρτα! Το θέατρο αποζητά το ‘μαζί’ κι όταν η διαφορετικότητα ενισχύεται κάτω από την ομπρέλα της κοινής αισθητικής έχει το καλύτερο αποτέλεσμα!
• Έχεις αφιερωθεί στο θέατρο για παιδιά. Θα ήθελες ας πούμε να κάνεις και τηλεόραση, ή πιστεύεις πως κάποιος πρέπει να αφιερώνεται σε ένα τομέα και αυτόν να το εξελίσσει ανάλογα;
Σε μια εποχή που ενισχύει την εξειδίκευση, εγώ αντιστέκομαι. Με γοητεύει η Τέχνη με όποιον τρόπο κι αν εκφράζεται. Κι όπως έλεγε ο αείμνηστος Πήτερ Μπρούκ ‘το θέατρο δεν έχει κατηγορίες, το θέατρο συνδέεται με την ζωή. Το θέατρο είναι ζωή’. Για εμένα ζωή είναι η δημιουργία γενικά. Επειδή η εικαστική μου ταυτότητα είναι έντονη και απαιτεί αμέτρητες εργατοώρες, δεν κυνηγώ την τηλεόραση αν και πιστεύω ότι μέσα από αυτήν με τους κατάλληλους συνεργάτες μπορούμε οι ηθοποιοί να δημιουργήσουμε μαγικές στιγμές! Στιγμές που μοιραζόμαστε με πολλούς θεατές που απολαμβάνουν μέσα στην ζεστασιά του σπιτιού τους συναισθήματα, γέλιο, κλάμα! Επιθυμία μου να μου γίνει μια ταιριαστή πρόταση και να μου δοθεί η ευκαιρία να ερμηνεύσω έναν αγαπημένο χαρακτήρα μαζί με αξιόλογους συναδέρφους –συντελεστές σε ένα δυνατό σενάριο. Κι επειδή δεν προλαβαίνω να χτυπήσω πόρτα κάνε ευχούλα να με χτυπήσει αυτή!
• Τα παιδιά με την τόση πληροφόρηση που έχουν γύρω τους και τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η διασκέδασή τους, έχουν αλλάξει κι εκείνα ως θεατές, στα θέλω τους, έχουν γίνει πιο απαιτητικοί;
Η φύση των παιδιών δεν αλλάζει στους αιώνες των αιώνων. Είναι μικροί άνθρωποι, που δεν έχουν εμπειρία, αλλά ένα μοναδικό ένστικτο που αντιλαμβάνονται τα πάντα χωρίς φίλτρο! Όσοι ασχολούμαστε σοβαρά με το θέατρο που απευθύνεται (και)στα παιδιά έχουμε την απόλυτη ευθύνη. Μεταλαμπαδέυουμε ερεθίσματα, γνώσεις, αρετές και αξίες στη νέα γενιά, την ουσία του έργου που κρύβει θησαυρούς…
• Τι δεν αντέχετε στη μητέρα Κάρμεν και τι θαυμάζετε στη δημιουργό-ηθοποιό Ρουγγέρη;
Έχουμε μεγαλώσει η μια την άλλη οπότε η αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων μας, είναι φυσικό να υπάρχει. Ένα πράγμα που με ενοχλεί είναι ότι φέρνει την καταστροφή όταν χάνει τα κλειδιά της (συνήθως βρίσκονται στον πάτο της τεράστιας τσάντας της). Όταν την άκουγα παλιά, ανέβαζα παλμούς, τώρα με τα χρόνια, της λέω ένα ‘ψυχραιμία μάνα, θα τα βρεις.’ Και τα βρίσκει! Αυτά που θαυμάζω σ ́εκείνη δεν χωρούν σε μια απάντηση. Αν έπρεπε να συνοψίσω θα έλεγα ότι θαυμάζω την ανοιχτωσιά του πνεύματός της, την αλήθεια και το πάθος που σκορπά γύρω της, με ό,τι κι αν καταπιάνεται!
• Βάλτε μας λίγο στο κλίμα του ετοιμάζω εκ του μηδενός μια παράσταση! Την οικειοποιούμαι, την προετοιμάζω και την παρουσιάζω στη σκηνή, ξεχωρίζω τους ήρωες-χαρακτήρες;
Πρώτα από όλα, διαβάζω κατανοώ το κείμενο! Μετά, συναισθάνομαι τους ήρωες, αποφασίζω χρωματολογικά την εικόνα μας! Αυτή η επιλογή, είναι καθοριστική για την αίσθηση της παράστασης! Μετά, συζητώ με τον συνεργάτη, σκηνοθέτη, (ακόμα κι αν είμαι εγώ η ίδια) αλληλεπιδρώντας και ψάχνοντας το καλύτερο! Ακολουθούν απεριόριστες ώρες δουλειάς ψάχνοντας το κατάλληλο ύφασμα, συναντήσεις με τους κατασκευαστές, τις μοδίστρες και παράλληλα γίνονται οι πρόβες με τους συναδέλφους ηθοποιούς όπου αναζητούμε το ζωντάνεμα της παράστασης!
• Υπάρχουν όνειρα που έχεις κατά νου και που προγραμματίζεις να τους δώσεις σάρκα και οστά και που μπορείς να τα μοιραστείς μαζί μας;
Είμαι συγκινημένη και χαρούμενη επειδή θα παρουσιάσουμε τον Οκτώβριο στο Ηρώδειο το παραμύθι των παραμυθιών, το έπος του Ομήρου, την Οδύσσεια! Είναι ιερός ο χώρος του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού, νιώθω τυχερή αφού στο παρελθόν είχα σκηνογραφήσει αρκετές παραστάσεις για παιδιά της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη και χορογραφίες του Πέτρου Γαλλία! Είχαμε νιώσει απίστευτα και είχαμε εισπράξει ενθουσιασμό από τους μικρούς και με-γάλους θεατές! Τώρα θα ξανασυναντηθούμε εκεί στις 9 Οκτωβρίου και μετά θα μεταφερθούμε
στο υπερσύγχρονο ChristmasTheatre! Η παιδική μας σκηνή, θα παρουσιάσει στο αγαπημένο ‘Θέατρο Κιβωτός το εκπληκτικό διαχρονικό ‘Παραμύθι χωρίς Όνομα της Πηνελόπης Δέλτα, με νέα πνοή και εξαιρετικούς συντελεστές, ηθοποιούς! Τα παιδιά θα μυηθούν σε αυτό το πάντα επίκαιρο παραμύθι και θα γεμίσουν ερεθίσματα που θα τα συνοδεύουν μια ζωή!”
“Από μικρή εκφραζόμουν μέσα από τη ζωγραφική, τις μελωδίες, το χορό, τη θεατρική πράξη!”
“ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ, ΕΓΩ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ. ΜΕ ΓΟΗΤΕΎΕΙ Η ΤΕΧΝΗ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΙ ΑΝ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ. ΚΙ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΠΗΤΕΡ ΜΠΡΟΥΚ «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ. ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ»
Διαβάστε την παραπάνω συνέντευξη ολόκληρη στο “πατρινόραμα” Ιουλίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας
