Ο κ. Μητσοτάκης μπήκε στην πολιτική στα 35 του όχι για να γίνει βουλευτής – που το μπορούσε από τα 25 του – αλλά για να γίνει πρωθυπουργός. Το κατάφερε αφού εργάστηκε μεθοδικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2016 κέρδισε με απόλυτη σιγουριά την αρχηγία της ΝΔ και ξάφνιασε: Ποιος το περίμενε; Η διαδρομή του κ. Μητσοτάκη είχε ένα χαρακτηριστικό. Σκληρή προετοιμασία και σχέδια.
Με αυτό το χαρακτηριστικό ανέλαβε και την πρωθυπουργία το 2019 έχοντας έναν τριπλό σχεδιασμό:
1.Να κυβερνήσει με ειδήμονες (παρακάμπτοντας ακόμα και στελέχη της παλαιοκομματικής ΝΔ). Έτσι ακόμα και με στελέχη εκτός κόμματος δημιούργησε μια κλειστή ομάδα εξουσίας ώστε να παράγεται έργο, που να το καθοδηγεί και να το επιβλέπει. Το εφάρμοσε αμέσως έχοντας από μηνών συνεννοηθεί με όλους.
2.Να εφαρμόσει τον σχεδιασμό του για γρήγορο εκσυγχρονισμό της χώρας. Είχε έτοιμα νομοσχέδια για την ελληνική κοινωνία και μια
ανοικτή οικονομική πολιτική ώστε να διορθώσει τα οικονομικά στοιχεία της χώρας. Οι τέσσερις ξαφνικές κρίσεις (Τουρκία, πανδημία, κλιματική κρίση, Ουκρανία), δεν μας επιτρέπουν να δούμε τι θα είχε καταφέρει, αλλά η σωστή διαχείριση τους θεωρείται απόδειξη ότι στη χώρα κάτι άλλαξε προς την σωστή κατεύθυνση.
“Η διαδρομή του κ. Μητσοτάκη είχε ένα χαρακτηριστικό. Σκληρή προετοιμασία και σχέδια”
3. Να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα. Εδώ… “απέτυχε”. Ήθελε να δημιουργήσει μια δημιουργική σχέση κυβέρνησης- αντιπολίτευσης ώστε να διαμορφώνονται θετικά για την κοινωνία. Από την συμφωνία για κοινό Πρόεδρο Δημοκρατίας ή κοινό Υπουργό Κλιματικής Κρίσης μέχρι νομοσχέδια που έδιδαν στην αντιπολίτευση νέες παρεμβάσεις. “Απέτυχε” γιατί είδε μια αντιπολίτευση να τον πολεμά με ύβρεις, ψεύδη, στημένες θεωρίες.
Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, ο κ. Μητσοτάκης έχει να παρουσιάσει ένα μεγάλο έργο. Όμως ενώ πέτυχε στους δυο πρώτους σχεδιασμούς του, “απέτυχε” στον τρίτο. Η τοξική αντιπολίτευση που δέχεται ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΕΙ το έργο του όποιο και αν είναι. Βοηθά σε αυτό και η κοντή μνήμη των Ελλήνων πολιτών.
Την ώρα που γίνεται η δίκη για το Μάτι κανείς δεν θυμάται ούτε την τότε ανύπαρκτη κυβέρνηση που είχε ένα κράτος – φονιά, ούτε ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ με το 112 του Πιερρακάκη που σε χειρότερες συνθήκες έσωσε χιλιάδες ανθρώπους.
Την ώρα που καθημερινά συλλαμβάνονται μετανάστες χωρίς χαρτιά, – από το 1.000.000 που πέρασε στην Ελλάδα των ανοιχτών συνόρων της προηγούμενης κυβέρνησης – κανείς δεν ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ με τον σημερινό έλεγχο των συνόρων σε θάλασσα και Έβρο.
Ο κατάλογος της αμνησίας των πολιτών είναι πολύ μεγάλος όπως και ο κατάλογος της τοξικότητας της αντιπολίτευσης (για παράδειγμα κατήγγειλε την κυβέρνηση για νεκρό παιδί στον Έβρο, ή για puss back στο Αιγαίο!).
Έχει ενδιαφέρον να εξηγηθεί γιατί η τοξικότητα της αντιπολίτευσης έχει κυριαρχήσει παραμερίζοντας το όποιο έργο της κυβέρνησης. Οφείλεται στην
στρεβλή συμπεριφορά των ΜΜΕ, κυρίως αυτών που στηρίζουν την κυβέρνηση. Τι κάνουν; Προβάλλουν καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ τα ψεύδη και τις στημένες ιστορίες. Τελευταίο έργο ότι ο πρωθυπουργός παρακολουθεί τους υπουργούς του.
Με την τοξικότητα καθημερινά στα ΜΜΕ και με μια κοινωνία που έχει κοντή μνήμη ή και αμνησία, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να μειώνεται η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Από το 8% έπεσε, στο 7% και τώρα στο 5,4%. Η κυβέρνηση έχει χάσει το παιχνίδι της επικοινωνίας και συνεχώς απολογείται, αντί να θριαμβολογεί για όσα έχει καταφέρει.
Με βάση τα παραπάνω, αναρωτιέται κανείς τι θα πράξει ο πρωθυπουργός. Οι εκλογές φαίνεται πως θα γίνουν Απρίλιο και το ιδανικό είναι ένα ποσοστό στο 33%-34% έναντι 26%-27% του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι η ακρίβεια θα έχει περιοριστεί (ήδη πέφτουν οι τιμές σε ρεύμα, βενζίνη, πληθωρισμό), η τοξικότητα θα έχει μειωθεί (πόσο να μιλάς για παρακολουθήσεις), ενώ θα υπάρξουν παροχές και νέα καλά οικονομικά στοιχεία.
“Η τοξική αντιπολίτευση που δέχεται η κυβέρνηση ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΕΙ το έργο του όποιο και αν είναι. Βοηθά σε αυτό και η κοντή μνήμη των Ελλήνων πολιτών”
Στο “Πατρινόραμα plus” που κυκλοφορεί !
