Μπορεί ο πολύς κόσμος να γνωρίζει τον Πέτρο Ίμβριο, σαν πετυχημένο τραγουδιστή στις εμπορικές νυχτερινές πίστες, με δημοφιλή δισκογραφία. Κάποιοι άλλοι, ξέρουν επίσης, ότι ως συνθέτης έχει γράψει αρκετά σουξέ για σπουδαίους συναδέλφους του, πολλά από τα οποία έχουν μείνει διαχρονικά. Σίγουρα όμως λίγοι γνωρίζουν, ότι έχει σπουδάσει ενδελεχώς και επισταμένως τη μουσική τέχνη: Έχει κάνει κλασική αρμονία, τζαζ αρμονία, τραγούδι κλασικό, λαϊκό, μοντέρνο τραγούδι και έχει τελειώσει πιάνο. Ήταν μαέστρος για 10 ολόκληρα χρόνια, ενώ γράφει μόνος του τις παρτιτούρες του και ενορχηστρώνει τα τραγούδια του! Ίσως και να απορήσει κανείς, πώς με τέτοια καλλιτεχνικά προσόντα και με αυτό το ιδιαίτερο χρώμα της ερμηνείας του, περιορίστηκε στον τομέα της διασκέδασης. Ο ίδιος εξηγεί γιατί, μιλώντας στο «Π», ενώ προβαίνει σε μια σειρά αποκαλύψεων για την επαγγελματική του πορεία, την προσωπική του πορεία και θεώρηση για τη ζωή, τον κόσμο και το επάγγελμά του… όπως επίσης, για ποιους λόγους επέλεξε να εμφανιστεί αυτό το χειμώνα στην Πάτρα και όχι στην Αθήνα…
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Ρηγόπουλο
«ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
• Πέτρο, μπόρεσες να πεις δισκογραφικά, τα τραγούδια, που ήθελες;
«Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, έχω πει πολλά τραγούδια που μου άρεσαν, αλλά άλλες φορές πάλι προσπαθούσα να ακολουθώ τις επιτάξεις των καιρών. Δηλαδή να προσπαθήσω να κάνω τραγούδια, που να είναι αρεστά, εκείνη τη δεδομένη εποχή για το κοινό».
• Άρα, ένιωσες ότι το ρεύμα του κόσμου και της μόδας, κατηύθυνε τις καλλιτεχνικές επιλογές σου;
«Όχι πάντα, αλλά κάποιες φορές, ναι!»
• Αν μπορούσες, θα ήθελες να το αναθεωρούσες αυτό;
«Όχι, γιατί δεν έκανα κάτι, που ταυτόχρονα δεν μου άρεσε και μένα. Δεν έκανα δηλαδή κάτι, μόνο και μόνο για να κάνει επιτυχία, χωρίς να αρέσει και σε μένα».
«ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΩΝ»
• Σε ποιο σταυροδρόμι της ζωής σου θα επέστρεφες, για να έπαιρνες άλλη απόφαση;
«Ωραία ερώτηση αυτή… Νομίζω ότι θα έπρεπε να αναθεωρήσω κάποια πράγματα, την πενταετία 2005 έως 2010. Γιατί τότε, μου δόθηκαν ευκαιρίες να κάνω ένα μεγάλο άνοιγμα. Τότε είχαν αρχίσει οι εποχές που τα ραδιόφωνα πληρώνονταν για να μεταδώσουν τραγούδια, υπήρχαν κάποιες ταρίφες, υπήρχαν άνθρωποι που με προσέγγισαν για να εμπλακώ σε όλη αυτή την προώθηση. Η οποία δεν ήταν και φθηνή. Βέβαια τα λεφτά υπήρχαν τότε, γιατί και τα νυχτοκάματά μας ήταν διαφορετικά και οι μέρες που εργαζόμασταν ήταν περισσότερες. Οπότε υπήρχαν κάποια χρήματα, τα οποία θα μπορούσα να τα είχα επενδύσει και με τον τρόπο αυτό, θα είχα καλύτερη τύχη σε πολλά μου τραγούδια. Με τα μυαλά που είχα τότε, έλεγα ότι «δεν πρέπει να πληρώσω τα ραδιόφωνα, γιατί έχω μια αξία, έχω ένα ταλέντο,έχω μια πορεία, κάποιες επιτυχίες». Σκεφτόμουν, ότι ήταν τουλάχιστον άδικο να πληρώσω τα ραδιόφωνα, προκειμένου να μου κάνουν μια επιτυχία».
• Δηλαδή τότε, το ραδιόφωνο «κατασκεύαζε» επιτυχίες, κατά παραγγελία;
«Ναι, σίγουρα. Η τύχη ενός τραγουδιού, κρινόταν τότε από το αν τα έχεις καλά με τον εκάστοτε ιδιοκτήτη ή τον διευθυντή του ραδιοφώνου, αν έχεις πληρώσει αρκετά χρήματα για να σε παίξουν σε καθημερινά βάση, τρεις ή τέσσερις φορές την ημέρα. Και κακά τα ψέματα: Όταν ένα τραγούδι γίνεται πλύση εγκεφάλου στον κόσμο, αυτό θα γίνει και επιτυχία. Βέβαια, η διαχρονικότητά του, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό…»
«Έχω ξοδέψει πολλά χρήματα, αλλά κοίταζα την επόμενη μέρα. Ποτέ δεν πήρα το τεράστιο σπίτι. Συνάδελφοί μου, έπαιρναν σπίτια 500 και 1000 τετραγωνικών και ενδεχομένως να ήταν στην ίδια οικονομική κατάσταση με εμένα…»
«ΕΓΩ ΣΠΑΤΑΛΕΣ; ΕΧΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ 17 ΧΡΟΝΙΑ!»
Την εποχή των «παχιών αγελάδων» στη νύχτα, έκανες αλόγιστες σπατάλες; «Να σου πω την αλήθεια μου, όχι! Σπατάλες δεν έκανα ποτέ! Έχω ξοδέψει χρήματα πολλά, είχα όμως πάντα ως γνώμονα ότι θα ξημερώσει πάλι αύριο μία νέα μέρα, που θα χρειαστώ κάτι. Οπότε δεν πήρα το τεράστιο σπίτι. Όποτε μπόρεσα, πήρα ένα σπίτι 100 τετραγωνικών και αυτό με δάνειο. Συνάδελφοί μου, έπαιρναν σπίτια 500 και 1000 τετραγωνικών και ενδεχομένως να ήταν στην ίδια οικονομική κατάσταση με εμένα. Ούτε επέλεξα να έχω ακριβό αυτοκίνητο, αλλά ένα αμάξι για να κάνω τη δουλειά μου. Για να καταλάβεις, έχω ένα αμάξι …17 ετών!» Υπάρχει συνταγή για έναν επιτυχημένο δίσκο; «Όχι και το λέω κάθετα! Και στο λέω γιατί έχω γράψει αρκετά τραγούδια που έγιναν επιτυχίες, τα οποία διακρίθηκαν χωρίς να υποστηριχθούν ούτε από τους παραγωγούς, ούτε οικονομικά. Είναι πολύ λίγοι οι παραγωγοί, που γνώρισα όλα αυτά τα χρόνια και οι οποίοι να είχαν την αίσθηση του σουξέ. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, ήταν τραγούδια που μπήκαν σε μη προβεβλημένη θέση στα cd’s και κατάφεραν να «σκαρφαλώσουν» μόνα τους και να φθάσουν στον κόσμο και να γίνουν διαχρονικά! Τα τραγουδάκια, είναι σαν τους ανθρώπους: Ο καθένας έχει την τύχη του…»
• Δηλαδή πολλά πρώτα ονόματα της εποχής εκείνης, οφείλουν την επιτυχία τους στις πληρωμένες μεταδόσεις…
«Πιστεύω πως ναι!. Βέβαια, δεν έχει γίνει κανείς όνομα, χωρίς να έχει τη σχετική αύρα, το σχετικό γκελ. Δηλαδή να βγαίνει στην πίστα και να ενδιαφέρει τον κόσμο, είτε η χροιά της φωνής του, είτε η προσωπικότητά του».
«ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ»
• Νιώθεις ότι δεν αξιοποιήθηκες καλλιτεχνικά, όσο το αξίζεις;
«Όχι Παναγιώτη μου, θεωρώ ότι είμαι ευλογημένος! Γιατί από τα γεννοφάσκια μου, που άρχισε να με μαγεύει η μουσική και από τα 14 μου, που ξεκίνησα επαγγελματικά, έχω κάνει μια μεγάλη πορεία, με σπουδαία ονόματα, σημαντικές συνεργασίες. Αλλά και ως συνθέτης, έχω γράψει τραγούδια, στον Τόλη Βοσκόπου λο, την Πέγκυ Ζήνα, στον Βασίλη Καρρά, έχω συνεργαστεί και σαν τραγουδιστής και σαν μουσικός, με Νικολόπουλο, Σφακιανάκη, Γλυκερία, με Τερζή, με Βίσση και πολλούς άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες. Δεν έχει γίνει για μένα ποτέ, δουλειά η μουσική, ούτε έχω νιώσει βάρος από τη μουσική. Γιατί η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη. Δεν νιώθω μειονεκτικά σε σχέση με κάποιους άλλους, ούτε ότι υστερώ σε κάτι. Είτε καλλιτεχνικά, ούτε οικονομικά. Τα τελευταία 26 χρόνια που είμαι δισκογραφημένος, εμφανιζόμουν πάντα σε πολύ καλά σχήματα και χωρίς διακοπή».
Ο Πέτρος Ίμβριος με τον Κώστα Χατζή
Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ 1998 ΜΕ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ Η … ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ
Νομίζω, ότι με τα δικά σου προσόντα και τις μουσικές σπουδές, θα μπορούσες να έκανες και κάτι πιο έντεχνο, πέρα από το εμπορικό τραγούδι. Γιατί δεν το κατάφερες: Δεν το ήθελες, δεν ευνόησαν οι συγκυρίες, δεν άφησαν οι εταιρείες, ή ενδεχομένως και ο κόσμος που σε ήθελε ταγμένο κάπου αλλού; «Θα σου πω κάτι, που δεν το έχω εκμυστηρευτεί ποτέ, ούτε μου το εκμαιεύσει κάποιος. Το 1998, όταν είχα κάνει κάποιες σημαντικές δισκογραφικές επιτυχίες, ο τότε διευθυντής της Sony Music μου είχε πει: «Ξέρεις, είσαι πιο βυζαντινός τραγουδιστής, είσαι άλλου τύπου καλλιτέχνης, θα έπρεπε να συνεργαστείς με άλλους καλλιτέχνες σε άλλες πίστες, να μην κάνεις τόσο πολύ διασκέδαση.» Η αλήθεια είναι ότι το επιχείρησα. Ήμουν με την Ναταλία τότε και είχε συμφωνήσει και αυτή. Άφησα ένα πολύ «χοντρό» νυχτοκάματο σε εμπορικό μαγαζί και επέλεξα να πάω με τη Γλυκερία στο «Χάραμα», με το ¼ των χρημάτων. Το δοκίμασα και αυτό. Έκανα μετά 2 χρόνια με τον Χρήστο Νικολόπουλο, με τον Κώστα Μακεδόνα. Δηλαδή συνεργάστηκα και με την υποτιθέμενη από ‘κει πλευρά. Γιατί εγώ δεν ξεχωρίζω το τραγούδι και τις φωνές. Δεν υπάρχουν μουσικά στρατόπεδα. Για μένα υπάρχει στη μουσική «μου αρέσει» και «δεν μου αρέσει». Τα άλλα είναι στενοκεφαλιές. Το προσπάθησαν λοιπόν, όπως σου έλεγα, αλλά διαπίστωσα ότι ήταν λίγο έξω από την ιδιοσυγκρασία μου. Εμένα μου αρέσει να κάνω διασκέδαση, να πω καλαματιανό, ρούμπα και ό,τι αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων και τις ψυχή τη δική μου».
«Κάποια στιγμή έκανα στροφή και πήγα με πολύ λιγότερα χρήματα στο «Χάραμα». Συνεργάστηκα με Νικολόπουλο, Γλυκρία, Μακεδόνα. Αλλά διαπίστωσα ότι ήταν λίγο έξω από την ιδιοσυγκρασία μου. Εμένα μου αρέσει να κάνω διασκέδαση, να πω καλαματιανό, ρούμπα και ό,τι αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων και τις ψυχή τη δική μου»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ «ΠΑΠΑΚΙΑ»
Γιατί επέλεξες την Πάτρα για εμφανίσεις και το συγκεκριμένο νυχτερινό κέντρο «Παπάκια»;
«Η Πάτρα είναι μια πολύ όμορφη πόλη και έχω εμφανιστεί αρκετές φορές με επιτυχία, είτε μόνος μου, είτε με τον Βασίλη Καρρά και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες. Ήταν μια πρόταση αποκέντρωσης θα έλεγα. Μου ήρθε η πρόταση, σκεφτόμουν ότι θα υπήρχε πολύ έντονος ανταγωνισμός στην Αθήνα, θα είναι δύσκολα τα πράγματα, οπότε καλύτερα να είμαι κάπου εκτός πρωτεύουσας. Οπότε ήρθε, μεταξύ άλλων, η πρόταση από τα «Παπάκια», ο μαέστρος μου, μου είπε τα καλύτερα για τους επιχειρηματίες. Τα οποία τα επιβεβαίωσα σε απόλυτο βαθμό. Το κοινό της Πάτρας, δεν είναι εύκολο, αλλά αυτό μου αρέσει. Είναι επιλεκτικό, όπως της Θεσσαλονίκης. Πρέπει να πείσεις τον κόσμο ότι αξίζεις, για να πάρεις χειροκρότημα. Υπάρχει ένα άλλο κοινό σε άλλα σημεία της Ελλάδας, που ό,τι και να πεις, χειροκροτούν και είναι ευτυχισμένοι. Οι Πατρινοί είναι πιο επιλεκτικοί και νομίζω, καλά κάνουν!»
«Ήρωες για μένα σήμερα, είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που αν και έχουν κινητικές αδυναμίες ή νοητικές στερήσεις, μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες αυτές!
«ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΠΟΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΤΥΠΗΣΑΝ»
• Σου γύρισαν την πλάτη άνθρωποι, όταν τους χρειάστηκες;
«Όχι, όλοι είναι θετικά διακείμενοι στο πρόσωπό μου. Θα περίμενα όμως κάποιες συνεργασίες, για να σου πω την πάσα αλήθεια. Θα περίμενα κάποιες προτάσεις, που δεν γίνανε. Ίσως να περίμενα κάποιες συνεργασίες με κάποιους ανθρώπους, που δεν ήρθαν ποτέ…»
• Τι είναι η νύχτα για σένα:Ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης ή απλά βιοποριστικό μέσο;
«Όχι, σε καμία περίπτωση βιοποριστικό μέσο. Είναι ανάγκη έκφρασης η νυχτερινή διασκέδαση. Για μένα μέλημά μου, είναι να αγγίζω τον κόσμο, να ξεχνάει την καθημερινότητά του και τα προβλήματά του και να βγαίνει από την στενοχώρια του. Αλλά και στη χαρά του, πρέπει να είμαστε εκεί, να τον διασκεδάζουμε τον κόσμο. Πάντα τα προγράμματα που κάνω, είναι αυτά που αφορούν τον κόσμο και όχι αναγκαστικά αυτά που αφορούν εμένα προσωπικά. Εκεί έγκειται και η επιτυχία μου, αν μου επιτρέπεται να περιαυτολογήσω. Ότι γίνομαι ένα με τον κόσμο, περνάμε καλά και προσπαθούμε να κάνουμε ανάταση της ψυχής μας».
«ΌΛΟΙ ΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ!»
Ο Πέτρος Ίμβριος με την Δέσποινα Βανδή
• Υπάρχουν τραγουδιστές, που δεν γνωρίζουν το παραμικρό από μουσική, πεντάγραμμο ή κάποιο μουσικό όργανο. Πώς το κρίνεις αυτό;
«Δυστυχώς συμβαίνει αυτό! Πιστεύω ότι οποιονδήποτε επαγγελματικό δρόμο ακολουθήσει κάποιος στη ζωή του, οφείλει να το σπουδάσει. Γιατί αυτό να ισχύει για έναν γιατρό, έναν μηχανικό και όχιγια τους τραγουδιστές; Ιδίως οι τραγουδιστές, που θα έπρεπε τουλάχιστον να ήξεραν, να έβαζαν τα δυο τους χεράκια σε ένα μουσικό όργανο και να μπορούν να συνοδεύσουν τη φωνή τους, σε κάποια τραγούδια. Δεν λέω να σπουδάσουν όπως εγώ μουσική. Αλλά θα έπρεπε να γνωρίζουν τα στοιχειώδη γύρω από τη μουσική».
• Τι είναι αυτό που σε εξοργίζει περισσότερο, από όλα αυτά που βλέπεις γύρω σου καθημερινά;
«Πολλά πράγματα και όσο μεγαλώνω, με εξοργίζουν ακόμα περισσότερα! Είμαστε στην ομορφότερη χώρα του πλανήτη, αλλά δυστυχώς με τους πιο ατομιστές πολίτες! Που κοιτούν το ατομικό συμφέρον και όχι το γενικό σύνολο. Και ακόμα, ότι θεωρούμαστε ο πιο φιλότιμος λαός, αλλά αν μας δεις στη συμπεριφορά μας και στην οδήγησή μας, είμαστε πολύ εγωιστές και αφιλότιμοι και αφιλόξενοι.
«ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!»
• Ποιος συνθέτης θα ήθελες να σου τηλεφωνήσει ξαφνικά, για να ερμηνεύσεις τραγούδια του;
«Είναι πολλοί: Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Γιώργος Θοεφάνους και άλλοι πολλοί…»
• Θα χρησιμοποιούσες την τηλεόραση, για να βρεθείς στην επικαιρότητα;
«Ανάλογα, αν μου ταίριαζε κάτι. Πέρσι απέρριψα το Survivor, γιατί δεν είναι της φιλοσοφίας μου, παρά το γεγονός ότι ήταν αρκετά τα χρήματα που μου προσφέρονταν. Καλά είναι τα χρήματα, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για τα χρήματα».
• Αν ξαναγεννιόσουν, ποιο άλλο επάγγελμα θα ήθελες να έκανες, εκτός της μουσικής;
«Κάτι που να έχει σχέση με ανθρώπους. Ψυχολογία, κοινωνιολογία, θα ήμουν κάπου που να βοηθούσα παιδιά και ανθρώπους»
«Η τύχη ενός τραγουδιού, κρινόταν τότε από το αν τα έχεις καλά με τον εκάστοτε ιδιοκτήτη ή τον διευθυντή του ραδιοφώνου, αν έχεις πληρώσει αρκετά χρήματα για να σε παίξουν σε καθημερινά βάση, τρεις ή τέσσερις φορές την ημέρα»
ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ
Η πατρότητα σε άλλαξε σαν άνθρωπο;
«Από τη στιγμή που έκανα παιδιά, αισθάνομαι ότι όλα τα παιδιά του κόσμου, είναι και δικά μου παιδιά. Έχω την ίδια ευαισθησία γι αυτά, το ίδιο συγκινούμαι, το ίδιο νοιάζομαι. Η αγάπη σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και όταν αφήνεις το «Εγώ» σου στη άκρη».
Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία;
«Πιστεύω στο Θεό, πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη. Αλλά πιστεύω ότι αυτή η δύναμη είναι και μέσα μας, την κουβαλάμε όλοι μας. Δεν πρέπει να ψάχνουν ανούσια πράγματα. Δηλαδή, αν η υπόσταση του Θεού ήταν ανθρώπινη, θεϊκή ή ανθρωποθεϊκή. Ασπάζεσαι τη διδασκαλία, την φωτεινότητα του πνεύματος. Δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ότι η διδασκαλία του Χριστού ήταν μία από τις πιο αγνές και όμορφες φιλοσοφίες, που τελικά ασπαστήκαμε και τελικά έγινε η θρησκεία μας. Να αγαπάς τους συνανθρώπους μας, να τους βοηθάς».
Ποια λεζάντα θα έβαζες κάτω από μία φωτογραφία σου;
«Προσπαθήστε να είσαστε χαρούμενοι, σε όλη τη ζωή σας!»
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ήρωας για σένα σήμερα;
«Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που αν και έχουν κινητικές αδυναμίες ή νοητικές στερήσεις, μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες αυτές. Και που έχουν αγάπη για τη ζωή»! Αν μπορούσες, σε ποια άλλη εποχή θα ζούσες και γιατί; «Σίγουρα στον 20ο αιώνα, γιατί ήταν μια πιο ρομαντική και αγνή εποχή. Οι αξίες, ίσως είχαν μεγαλύτερο βάρος. Μπορεί να ήταν λίγο στερημένος ο κόσμος, από ανέσεις, ευκολίες και τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά ήταν πιο ωραίες εποχές, γιατί υπήρχε μεγαλύτερη επαφή μεταξύ των ανθρώπων. Ο έρωτας είχε άλλη αξία τότε!»
Στο “Πατρινόραμα plus ” που κυκλοφορεί !
