Στέφανος Τανιμανίδης «Είναι χρέος μας να υπηρετούμε την ιστορική αλήθεια»

 

Ο Στέφανος Π. Τανιμανίδης γεννήθηκε το 1950 στην Θεσσαλονίκη, από γονείς γεννημένους στον ιστορικό Πόντο. Είναι πτυχιούχος Κοινωνιολογίας και Ιστορίας του Ελληνικού Πολιτισμού, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία. Είναι παντρεμένος από το 1977 με την Ματούλα Μυλωνέλη και έχουν αποκτήσει μαζί δύο αγόρια, τον Παναγιώτη και τον Αθανάσιο που τους χάρισαν τρεις εγγονές και έχουν και μία κόρη την Κασσιανή.

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΑΝΙΜΑΝΙΔΗ, ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΒΙΚΥ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΑΤΡΙΝΟΡΑΜΑ

Διετέλεσε:


Την περίοδο 1965-1985, Μέλος τμημάτων, επιτροπών και Διοικητικών Συμβουλίων Χριστιανικών, Ποντιακών, Αθλητικών, Θεατρικών, Πολιτιστικών και Εθνικοτοπικών Συλλόγων. Την περίοδο 1987-1990, Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων, (Π.Ο.Π.Σ.).
Την περίοδο 1990-2004, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων, (Π.Ο.Π.Σ).
Την περίοδο 1993-1995, Ειδικός Σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου και μέλος του τομέα Απόδημου Ελληνισμού, πραγματοποιώντας η συμμετέχοντας σε περισσότερες από πενήντα αποστολές σε χώρες του εξωτερικού, πραγματοποιώντας σειρά διαλέξεων αναφορικά με Ποντιακά, Εθνικά και θέματα του Απόδημου Ελληνισμού.

Την περίοδο 1997 – 2003, συντονιστής της Επιτροπής Προσφυγικών Σωματείων για τα Δικαιώματα των Λαών της Ανατολής. Την περίοδο 1999-2002, Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ποντιακού Ελληνισμού (ΠΑ.Σ.Π.Ε.). Ενώ από το 1987 έως και το 2004 εργάσθηκε για την κοινωνική ένταξη και αποκατάσταση των Ελλήνων από τις χώρες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. πραγματοποιώντας δεκάδες ημερίδες και περισσότερα από (20) ταξίδια και αποστολές σε αυτές τις περιοχές.
Από το 2004 έως σήμερα το 2023, με την ιδιότητα του επιτίμου πρόεδρου της Π.Ο.Π.Σ. και του Προέδρου της Ευξείνου Λέσχης ΅Ευρωπαίων Πολιτών,συνεχίζει το συγγραφικό, το διεκδικητικό και δημιουργικό του έργο, με στόχο την δημιουργία Μουσείου Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και την ολοκλήρωση ταινίας μεγάλου μήκους με θέμα την γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου.
Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος…τραγουδά με παράπονο και παίζει την λύρα του ..κύριε Τανιμανίδη θεωρείται πως ακόμα και στις μέρες μας νιώθει ακριβώς έτσι ο Πόντιος ναι η όχι και γιατί ;
Κοιτάξτε, είναι γνωστό ότι ο στίχος αναφέρεται στους 400.000χιλιάδες συμπατριώτες μας Έλληνες ποντιακής καταγωγής από τις χώρες της πρ. Ε.Σ.Σ.Δ., όπου ήταν εγκατεστημένοι εκεί για 70 και πλέον χρόνια και λόγω της Ελληνικής τους καταγωγής, το πολιτικό σύστημα κατά καιρούς τους θεωρούσε ξένους. Ενώ με την άφιξή τους από το 1990 στην Ελλάδα, λόγω της μη ύπαρξης σοβαρής στεγαστικής, εργασιακής και κοινωνικής πολιτικής, από τις τότε κυβερνήσεις, δημιουργήθηκε αρνητικό κλίμα σε βάρος τους, ώστε πολλοί συμπατριώτες μας, αλλά και Μ.Μ.Ε να τους χαρακτηρίζουν ως Ρωσοπόντιους!
Οι Έλληνες που έλκουμε την καταγωγή μας από τον ιστορικό Πόντο με την άφιξη μας πριν 100 χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και όσοι ήρθαν κάτω από δύσκολες συνθήκες, από την Σοβιετική Ένωση, μετά την κατάρρευση του Υπαρκτού σοσιαλισμού, συμβάλαμε αποφασιστικά στην δημογραφική ενίσχυση ευαίσθητων περιοχών, την οικονομική αλλά και την πνευματική ανάπτυξη της πατρίδας μας και στην ανάπτυξη του πολιτισμού της. H δεύτερη και η Τρίτη γενιά Ελλήνων ποντιακής καταγωγής που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, συμβάλλουν αποφασιστικά, με τις γνώσεις, τις δεξιότητες, την εργατικότητα και το ζήλο που τους διακρίνει, στην ανάπτυξη και την πρόοδο της.
Ως πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ποντιακού Ελληνισμού στείλατε μια επιστολή – αίτημα για συνάντηση στο πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν η οποία και κοινοποιήθηκε τόσο στον πρωθυπουργό της Ελλάδας κύριο Μητσοτάκη, όσο και στους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών ομάδων του Ελληνικού κοινοβουλίου. Μιλήστε μας για το περιεχόμενο και την σημασία αυτής της επιστολής;
Απευθυνθήκαμε στην ευαισθησία του κ. Ερντογάν, ιδιαίτερα για θέματα θρησκείας, πίστης και σεβασμού της παράδοσης ζητώντας με την ευκαιρία της επίσκεψής του στην Αθήνα, μέσα στο
πρόγραμμά του, να εντάξει συνάντηση με το προεδρείο του φορέα μας, για να τον ενημερώσουμε σχετικά με τα αιτήματά μας.
Αφού μετά την καταστροφή του 1923 της Ιστορικής Μονής της Παναγίας Σουμελά, την ολοκληρωτική σύληση της και την εκ νέου ανοικοδόμησή της με την αρωγή και της UNESCO ώστε να είναι επισκέψιμη, δεκάδες κειμήλια της εξακολουθούν να φυλάσσονται σε Τουρκικές αποθήκες μουσείων μακριά από τη Μονή, την ανάδειξη των οποίων ζήτησε επίσημα το 2017, το Υπουργείο Τουρισμού και Πολιτισμού της Τουρκίας.
Μάλιστα δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας Millyet, ενημερώνει ότι Τούρκοι ακαδημαϊκοί που επισκέφθηκαν μουσεία, συλλέκτες και πανεπιστήμια, με αφετηρία την Τραπεζούντα και επεκτει-
νόμενοι σε Κωνσταντινούπολη, Ελλάδα, Ιρλανδία, Αγγλία και Η.Π.Α., συνέκριναν πληροφορίες και έγγραφα που περιήλθαν στην κατοχή τους και τα οποία περιγράφουν τους θησαυρούς του μοναστηριού,
από μεταλλικά λειτουργικά σκεύη και έργα, μέχρι χειρόγραφα και θρησκευτικά άμφια.
Οι Τουρκικές κυβερνήσεις φυλάσσουν στα υπόγεια της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, κειμήλια της μονής, ιερά σκεύη, άμφια, χειρόγραφα κείμενα και Ευαγγέλια σε συνεργασία με ευσυνείδητους Τούρκους αρχαιολόγους που κατέγραψαν, φωτογράφισαν και παρέδωσαν το σχετικό υλικό, εξέδωσαν ένα σχετικό με τα κειμήλια τόμο, ζητώντας την τοποθέτησή και την ανάδειξή τους σε ειδικές προθήκες, στην ανακαινισμένη μονή, που λειτουργεί ως Μουσείο και επισκέπτονται εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές και τουρίστες.
Επειδή ασφαλώς η Τουρκία των 85.000.000 εκατομμυρίων, κατά πλειοψηφία Μουσουλμάνων, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από το να δώσει την ευκαιρία σε όλους εμάς που οι πρόγονοί μας έζησαν για 2.500 χρόνια ειρηνικά και δημιουργικά στις περιοχές της σημερινής Τουρκίας, να επισκεπτόμαστε και να τιμούμε ιστορικά θρησκευτικά μνημεία που έχτισαν.
Για τοποθέτηση των κειμηλίων της Μονής της Παναγίας Σουμελά στους ανακαινισμένους χώρους της Μονής, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. «Ζητείται από το Ανώτατο δικαστήριο της Τουρκίας Yargitay να ανακαλέσει άμεσα την απόφασή του με την οποία μετέτρεψε τον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας σε τζαμί».
Την ανάγκη σεβασμού, διάσωσης και ανάδειξης της ταυτότητας των Ελληνοχριστιανικών μνημείων στον ιστορικό Πόντο, με την επαναλειτουργία του ναού της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας και πάλι ως Μουσείου και την αναστήλωση των ερειπωμένων πλέον ιστορικών μοναστηριών του Αγίου Ιωάννη του Βαζελώνα και του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα.
Πρότασή για την οποία έχουμε καταθέσει τα τελευταία σαράντα χρόνια, στις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα αρμόδια Υπουργεία, σειρά προτάσεων και θέσεων που μας αφορούν.
Ημερίδες στην Νέα Υόρκη και το Τορόντο, που πραγματοποιήθηκαν για το θέμα της διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, με ομιλητή τον Πρόεδρο του ΠΑ.Σ.Π.Ε. Στέφανο Τανιμανίδη, παρουσία του πρόεδρου της Ομοσπονδίας Ποντίων Η.Π.Α.-ΚΑΝΑΔΑ, Δρ. Πάνο Σταυριανίδη, του τ. Υπουργού Μακεδονίας Θράκης Βασίλη Ιντζέ και του τότε προξένου της Ελλάδος κ Βέη και δίπλα με
τον Υπουργό εργασίας Τάσο Τσιτουρίδη.
Από την παρουσία του Στέφανου Τανιμανίδη, ως ομιλητή, τον Μάϊο του 2019, στην ημερίδα για την Γενοκτονία που οργάνωσε και πραγματοποίησε το Ελληνο-καναδικό Κογκρέσο, στο Τορόντο του Καναδά και στελέχη των ομογενειακών οργανώσεων.
Δεν θα μπορούσα να μην σας ρωτήσω για το νέο σας βιβλίο «ΠΟΝΤΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», τι θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης από αυτό;
Είχα την ατυχία, αλλά και την τύχη να γεννηθώ, ως παιδί προσφύγων, σε μια οικογένεια, όπου οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας που ζούσαν μαζί μας, εκτός του καθημερινού τρόπου ζωής τους που ήταν πρότυπο για μας, στο σπίτι μας μιλούσαν την ποντιακή διάλεκτο, ενώ συχνά μας μάζευαν και μας μετέφεραν ιστορίες και βιώματα από την ιστορική τους πατρίδα τον Πόντο, που μετά από την Γενοκτονία που υπέστησαν από τους Τούρκους οι συμπατριώτες τους, εγκατέλειψαν χωρίς την θέλησή τους και ήρθαν, κάτω από δύσκολές συνθήκες, πρόσφυγες στην μητροπολιτική Ελλάδα.
Οι γονείς μας, που και αυτοί είχαν γεννηθεί σε περιοχές του Πόντου και ιδιαίτερα ο πατέρας μας Παναγιώτης, από φοιτητής ακόμα, ασχολούτανε ενεργά με την ιστορία την παράδοση του Πόντου.
Διετέλεσε μάλιστα από το 1952-1964, στενός συνεργάτης του κτήτορα της νέας μονής της «ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ», Φίλωνος Κτενίδη, από το 1965-1995, Πρόεδρος του ομώνυμου σωματείου και
το 1988 Πρόεδρος του Β΄ Παγκόσμιου Ποντιακού Συνεδρίου.

Έτσι από πολύ μικρός συνοδεύοντας τον πατέρα μου, γνώρισα η βρέθηκα ανάμεσα σε λαμπρές προσωπικότητες του Ποντιακού χώρου της πρώτης γενιάς, και είχα την ευκαιρία, μάλιστα όχι πάντοτε

συνειδητά λόγω της νεαρής ηλικίας μου, να γίνω δέκτης διηγήσεων τους για τις περιοχές του Πόντου όπου είχανε ζήσει. Αγωνιών για την τύχη των εκκλησιών, των μονών και των μνημείων που αφήσανε πίσω τους, της ιστορίας αιώνων, της πατρίδας όπως χαρακτηριστικά έλεγαν αναφερόμενοι στον Πόντο, που η λήθη που για χρόνια επέβαλαν οι κυβερνήσεις μας κόντευε να σβήσει από την μνήμη
της νέας γενιάς, αλλά και αγώνων τους για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Όλες αυτές οι μνήμες, μαζί με όσες ακόμα αποκόμισα στις συναντήσεις και τις επαφές μου με εκατοντάδες συμπατριώτες μου της πρώτης και της δεύτερης γενιάς, από τα ταξίδια στον Πόντο και όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης όπου είχαν εγκατασταθεί και διαβιώνουν Έλληνες ποντιακής καταγωγής. Καθώς και την συμμετοχή μου από το 1968 στον οργανωμένο Ποντιακό χώρο, θα έπρεπε ότι για χρόνια είχα αποκομίσει από τις
διηγήσεις των δικών μου ανθρώπων, τις συναναστροφές, τις επαφές μου, τις καταγραφές και την μελέτη μου, που είχα συλλέξει, είχα χρέος να τα τακτοποιήσω στο μυαλό μου, να τα κωδικοποιήσω και να τα εκδώσω.
Έτσι αρχικά εξέδωσα το τρίτομο έργο 1500 σελίδων για την «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ» και στην συνέχεια, στην εργασία μου 600 σελίδων το «ΠΟΝΤΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» ως αντίδωρο στους προγόνους και τους
γονείς μας, για ότι μας μεταλαμπάδευσαν και καθήκον μου προς τους νεότερους που θα έρθουν, για να παραμείνει η μνήμη τους ζωντανή.
Με την προτροπή, να είναι δημιουργικοί και χρήσιμοι για την κοινωνία και την Πατρίδα και να μεταλαμπαδεύσουν στις οικογένειες και τα παιδιά τους, ιστορία και πολιτισμό αιώνων, που δημιούργησαν οι πρόγονοί μας στον ιστορική μας πατρίδα, τον Πόντο.
Στην εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση, μέσο της πολιτικής ορθότητας, θέλει να εξάλειψη την ταυτότητα τις παραδόσεις τα ήθη και τα έθιμα κάθε λαού, πως κατά την άποψη σας μπορεί να βγει η χώρας μας αλώβητη από αυτήν;
Η προσπάθεια και ο αγώνας μας για την διατήρηση της Ιστορικής Μνήμης, είναι μια διαδικασία αντίστασης. Γιατί η ιστορική μνήμη και συνείδηση είναι η γνώση από που ερχόμαστε, για να μπορούμε να έχουμε συναίσθηση και για το που πηγαίνουμε.
Αποτελεί πυλώνα της ιστορικής μας συνείδησης, διότι τροφοδοτεί το ενιαίο ιστορικό αφήγημα της κοινωνίας και ενισχύει την κοινωνική συνοχή. Μας βοηθά να χτίσουμε την Εθνική μας ταυτότητα
χωρίς όμως να απαρνιόμαστε και την Ευρωπαϊκή, αφού και αυτή στηρίχθηκε πάνω σε αρχές και αξίες που δικοί μας πρόγονοι πρώτοι μετέδωσαν μέσα από τα συγγράμματα τους.
Είναι το αντίδοτο στην πολιτιστική βαρβαρότητα, στους πολέμους, στην κρίση και στην παρακμή που βιώνει ολόκληρος ο πλανήτης και οι κοινωνίες του σήμερα… οργανωμένα προσπαθούν να αφαιρέσουν το δικαίωμά μας να κρατάμε ζωντανές τις μνήμες μας, κάνουν τις πληγές μας να παραμένουν ανοιχτές και να αιμορραγούν, μέχρι σήμερα.
Η ηθική αυτή διάσταση της ατομικής και συλλογικής μνήμης, για όλους εμάς που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας, είναι το αντίδοτο στην προσπάθεια που
επιχειρείται για να μας απογυμνώσουν όπως και άλλους προοδευτικούς λαούς, από τη γλώσσα, τον Πολιτισμό και την ιστορία μας.
από την πλευρά μας, έχουμε χρέος απέναντι στην ιστορία και τους χιλιάδες νεκρούς μας, να υπηρετήσουμε την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, οφείλουμε μέσα από την οικογένεια, την παρεχόμενη παιδεία και τους συλλογικούς μας φορείς, να συνεχίζουμε να μεταλαμπαδεύουμε στις νεότερες γενιές, την αρχαία ελληνική γραμματεία και φιλοσοφία και τις πανανθρώπινες αρχές και αξίες, της ειρήνης της δημοκρατίας, της ισότητας, της ανοχής στην διαφορετικότητα, της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που συνοδεύουν τις πράξεις των προγόνων μας και παραμένουν ισχυρές στη ψυχή μας για να είναι οδηγός στην συνείδηση και τη σκέψη μας.
Έχετε δώσει μάχες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας καθώς επισκεφτήκατε τον Ο.Η.Ε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ξένους πολιτικούς, για την διεθνοποίηση του θέματος της Γενοκτονίας του Ελληνισμού. Κάποιοι σας στήριξαν, ενώ άλλοι όχι από τους δικούς μας πολιτικούς, τι περιμένετε τι ζητάτε;
Είναι αλήθεια ότι από την δεκαετία του 1980, όταν μετά τις εισηγήσεις του κοινωνιολόγου και πολιτιολόγου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, οι 550 εκπρόσωποι του οργανωμένου Ποντιακού στο Β΄ Παγκόσμιο Συνέδριο των Ποντίων, υιοθέτησαν τις προτάσεις του για την διεθνοποίηση του ζητήματος της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου, ως Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών
Σωματείων, μαζί με τους τότε συνεργάτες μου και την αρωγή εκατοντάδων μελών Δ.Σ. ποντιακών σωματείων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων από όλο τον κόσμο, ξεκινήσαμε τον αγώνα ανάδειξης
του θέματος στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο.
Ιδιαίτερα, όταν από το 1998 έως και το 2019, επιχειρήσαμε να φέρουμε το θέμα στα όργανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το κάναμε με την υποστήριξη μεμονωμένων Ευρωβουλευτών και όχι ολόκληρων των πολιτικών ομάδων όπου ανήκαν, ενώ διαπιστώσαμε και την αδιαφορία ορισμένων Ευρωβουλευτών, από διάφορες πολιτικές ομάδες, για την προώθηση του θέματος.
Καταφέραμε όμως το 2023, να φέρουμε στο ίδιο τραπέζι διαλόγου, τους εκπροσώπους όλων του κοινοβουλευτικών ομάδων της Ελλάδος και της Κύπρου και α τους πείσουμε στην συγγραφή ενός
ψηφίσματος για το θέμα, κοινά αποδεκτού από όλους, ζητώντας τους να αποσπάσουν και την συναίνεση των πολιτικών σχηματισμών όπου ανήκουν, με στόχο την κατάθεσή του στην ολομέλεια του Ε.Κ. που ελπίζουμε να επιτευχθεί μέχρι τον ερχόμενο Μάϊο του 2024. Πιστεύουμε ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί της πατρίδας μας, που έχουν εκλέξει ευρωβουλευτές στο Ε.Κ., θα πρέπει να δώσουν οδηγίες ώστε οι Ευρωβουλευτές τους, σε συνεννόηση και με άλλους φίλων χωρών της Ε.Ε., να φέρουν τα παραπάνω θέματα τόσο στις αρμόδιες επιτροπές που συμμετέχουν, όσο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς ψήφιση, θεωρώντας το συμβιβασμό της Τουρκίας με το ιστορικό της παρελθόν και την αναγνώριση των όσων έκαναν οι προγονοί τους σε βάρος του Ελληνισμού του Πόντου, ως προϋπόθεση για την συνέχιση του διαλόγου ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενώ θα πρέπει να προχωρήσουν σε κατάθεση του σχετικού ψηφίσματος σχετικού με την αναγνώριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της Γενοκτονίας, που έγινε σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου την περίοδο 1914-1923 και ορισμού της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.
Πόσο εύκολο είναι κατά την γνώμη σας να βρεθεί η χρυσή τομή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δίχως να θιχτούν τα ελληνικά δίκαια, όταν το δόγμα της γαλάζιας πατρίδας αντηχεί σε όλη την Ευρώπη;
Επειδή εμείς θεωρούμε ότι από μικροδιαφορές των δύο κρατών, ουσιαστικά δεν υπάρχουν ελληνοτουρκικά προβλήματα, όπως κατά καιρούς θέλουν να χαρακτηρίζουν τις εκάστοτε απαράδεκτες,
μαξιμαλιστικές και ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις, όσο και τις αναθεωρητικές θέσεις και τους ισχυρισμούς της Τουρκίας, σύμμαχοι και διεθνής κοινότητα, για να δικαιολογούν στον εαυτό τους το
ρόλο του ενδιάμεσου διαπραγματευτή ανάμεσά μας, αλλά διεκδικήσεις και προβλήματα που επιχειρεί να δημιουργήσει συνεχώς η Τουρκία σε βάρος μας, αλλά και σε βάρος άλλων λαών.
Αφού σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο, η μόνη νομικά βάσιμη σοβαρή μεταξύ μας διαφορά, είναι αυτή της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι μόνον
αν αλλάξουμε το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής μας απέναντι στην Τουρκία από το «ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ» στο «ΝΑ ΤΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ», ενημερώνοντας την διεθνή κοινότητα για τις διεκδικήσεις μας, μπορούμε να ελπίζουμε σε αλλαγή πολιτικής από μέρους της.
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο να υιοθετήσει την πρόταση που καταθέσαμε ως ΠΑ.Σ.Π.Ε. το 2019 και να συγκροτήσει μόνιμη διακομματική επιτροπή που θα εποπτεύεται και θα συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών.
Τι σημαίνει για εσάς ο Αντρέας Παπανδρέου;
Είναι ο πολιτικός εκείνος, που 70 χρόνια μετά την γενοκτονία που υπέστησαν οι προγονοί μας από τους Νεότουρκους και του Κεμαλιστές και την Μικρασιατική καταστροφή, που τόλμησε και έβαλε στο
κοινοβούλιο, αλλά και δημόσια, την πολιτική διάσταση του ζητήματος.
Πιστεύω ότι για αυτή του την πολιτική θέση, όσοι έλκουμε την καταγωγή μας από τον ιστορικό Πόντο, δεν πρέπει να τον ξεχάσουμε ποτέ και να τιμούμε αναλόγως τη μνήμη του.
Κλείνοντας την συνέντευξη θα ήθελα από εσάς ένα μήνυμα κυρίως στους νέους ανθρώπους. 
Είναι αλήθεια ότι στα 74 χρόνια της ζωής μου αποκόμισα και είχα σειρά εμπειριών που θα μπορούσα να μεταφέρω στους νεότερους. Το μόνο βέβαιο για μένα είναι η όμορφη οικογένεια που δημιουργήσαμε με την αγαπημένη μου σύντροφο Ματούλα και τώρα καμαρώνουμε τα εξαιρετικού χαρακτήρα παιδείας και
μόρφωσης παιδιά μας, τις αξιολάτρευτες όσο και πανέμορφες νύφες μας και τις τρεις χαριτωμένες εγγονές μας, που μας χάρισαν μέχρι σήμερα.
Όμως με δεδομένο ότι σε πολλά θέματα, πολιτικά οικονομικά, περιβαντολογικά, σεβασμού της διαφορετικότητας, όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε αποτύχει ως γενιά και επειδή πιστεύω ότι η εμπειρία δεν είναι πάντα καλό σχολείο για να μεταφέρεται στους νεότερους, αν δεν συμβάλλει στο να μάθουμε από τα λάθη μας για να μην τα επαναλάβουμε, θα ήθελα να τους πω ότι στην εποχή και στις κοινωνίες
που ζούνε, εάν υιοθετήσουν αξίες όπως ο σεβασμός στην Ελευθερία, την Δημοκρατία, την διαφορετικότητα, η Αγάπη τους στον συνάνθρωπο, καθώς και της υπεράσπισης της Εθνικής ανεξαρτησίας της Πατρίδας μας, πιστεύω ότι θα μπορούσαν να συμβάλλουν θετικά στην πορεία της
ζωής τους.
Τους παροτρύνω να παραμείνουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ από οποιουδήποτε είδους εξαρτήσεις, να κυνηγήσουν το όνειρό τους, πραγματοποιώντας ότι αγαπούν και πιστεύουν ότι θα τους ικανοποιήσει, αλλά
και ότι θα τους κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους στη ζωή τους.
Στέφανος Τανιμανίδης
Ιστορικός-Συγγραφέας
Επίτιμος Πρόεδρος Π.Ο.Π.Σ
Το «πατρινόραμα -hellenic» συνεχίζει το ταξίδί του  με… όραμα !Κυκλοφορεί με διπλό εξώφυλλο στα περίπτερα όλης της χώρας και σε επιλεγμένα πρακτορεία τύπου.