Ο Θοδωρής Φέρρης είναι σήμερα από τα πιο νέα καυτά ονόματα στην νυχτερινή διασκέδαση. Καθώς μετρά πάνω από 20 χρόνια στο τραγούδι, ήρθε τα τελευταία χρόνια η ανταμοιβή του όπως όλοι οι ειδικοί είχαν προβλέψει. Μάλιστα η τύχη τα έφερε έτσι ώστε με μια καθυστέρηση να κάνει την απογείωσή του στο μαγαζί που πρωτοξεκίνησε στην Αθήνα. Ο ίδιος παραμένει προσγειωμένος, γι’ αυτό είναι και τόσο αγαπητός στον κόσμο που γεμίζει τους χώρους που τραγουδά,ενώ πλέον μετρά και ένα ρεπορτόριο γεμάτο επιτυχίες. Μαζί του μιλήσαμε για τον ίδιο, για το χθες στην νύχτα,το σήμερα,το αύριο,αλλά ακόμα και για τα αγαπημένα του αθλητικά. Μας μιλά επίσης για το αλάθητο κριτήριο του κόσμου που αυτός αποφασίζει τι τραγούδι θα αγαπηθεί,ενώ θα ήθελε να συνεργαστεί και με τον Νότη Σφακιανάκη.
Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Σωτήρη Γεωργίου
Θοδωρή πως άρχισες την καριέρα σου, πώς είπες θα να γίνω τραγουδιστής;
Είμαι από καλλιτεχνική οικογένεια. Η μητέρα μου όλο με κιθάρες στο σπίτι, ο πατριός μου πιανίστας, παππούς θείος. Οπότε μεγάλωσα με το κλασικό ρεπερτόριο, δηλαδή Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Νταλάρα, Αλεξίου, Πάριο. Τα έχω μάθει όλα από τα δεκαπέντε μου χρόνια. Η μητέρα μου ήταν στα πιάνο μπαρ, πήγαινα κι εγώ να κάνω κανένα σεκόντο. Ο Αντώνης Ρέμος φίλος μου από τότε, με βοήθησε να μπω σε ένα μαγαζί. Μου είπε ξεκινάς, ενώ ήμουν σερβιτόρος. Έτσι μπήκα στα μπουζούκια. Μετά από ένα χρόνο ήρθα στο «Posidonio», έμεινα πέντε χρόνια και μετά γύρισα πάλι στη Θεσσαλονίκη.
Πολλοί είπαν γιατί γύρισες τότε και δεν συνέχισες εδώ;
Τι να σου πω τώρα; Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα αυτό που ζω τώρα να το ζούσα δέκα χρόνια πριν. Τότε δεν ένιωσα έτοιμος τραγουδιστής, όμως ήμουν τότε εικοσιτεσσάρων χρονών, έβλεπα τα μεγάλα ονόματα ενώ εγώ ήμουν παιδάκι τότε, χωρίς εμπειρία, πειθώ και ρεπορτόριο. Για να τραγουδήσεις ένα καλό ερωτικό τραγούδι πρέπει να πείθεις τον κόσμο. Είναι όπως λέμε στον αθλητισμό που πας δανεικός σε μια ομάδα δεύτερη σε αξία, αλλα βελτιώνεσαι και γίνεσαι πανέτοιμος. Οι ευκαιρίες όμως δεν σου δίνονται όποτε εσύ θέλεις. Ήρθα πάλι στην Αθήνα το 2010. Άρχισα το 2015 με Ρουβά πάλι στο “Ακρωτήρι”, “Φαντασία” με Νατάσα, μετά με Πάολα -Μαζωνάκη, στο «Φραντζέλικο». Μετά είχα ξεκινήσει με κάποια λάιβ όπως στο «Nalu» και μετά βγάζω το «Σ’ Αγαπάω» με τον Νίνο, κάναμε τα «’Έτσι Απλά», το «Αμαρτωλά σου μάτια» σε ρεμίξ. Και ήρθαν και άλλα από το παρελθόν. Το 2019 και μετά το «Πήρα έτσι απλά», το «Ζήσε την στιγμή», «Κάψε», «Σταμάτα και προχωράμε»!
Τελικά η δισκογραφία κάνει τον καλό τραγουδιστή;
Δεν ξέρω τελικά και εγώ, είναι μπερδεμένο. Δεν υπάρχει συνταγή. Ο κάθε καλλιτέχνης έχει τον δικό του τρόπο προσέγγισης και χαρακτήρα. Εγώ δεν ήθελα πχ να πάω στα ριάλιτι. Δεν υπάρχει πρέπει ή δεν πρέπει να πας. Σαφώς η δισκογραφία παίζει μεγάλο ρόλο. Αλλά πρέπει να είσαι καλός και στα live σου. Ο κόσμος πρέπει να περνά καλά και αυτό είναι το κριτήριο. H προβολή στα media που είναι και δεν είναι όπως λέω. Κανείς μας δεν ξέρει τι να κάνεις ακριβώς. Έχει τηλεόραση, Τικ Τοκ, ραδιόφωνα. Όλοι τα κάνουμε όλα αλλά τελικά δεν ξέρουμε τι είναι το καλύτερο. Για παράδειγμα το Τικ Τοκ σαρώνει τα πάντα. Λες να πας στο βουνό όπως λέγαμε παλιά την τηλεόραση, ή στο Τικ Τοκ; Γιατί παλιά έλεγες πήγα τηλεόραση και καθάρισα!
Αισθάνεσαι δικαιωμένος σήμερα για τους κόπους σου;
Ο κόσμος περνούσε πάντα καλά και ειδικά στα live. Αλλά στην αρχή ίσως δεν ήμουν και τόσο φιλόδοξος. Μπορεί να είχα τα θέματά μου εκείνη την εποχή, τα έχουμε όλοι κατά καιρούς. Δεν είχα όσα όνειρα τότε, δεν ξέρω. Υποσυνείδητα τα είχα σκεφτεί τα σημερινά, αλλά όχι συνειδητά. Το ποτήρι το βλέπω μισοάδειο και το τατού που έχω στο χέρι μου λέει «Ο κόσμος αλλάζει». Να που τώρα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, ο κόσμος μου έδωσε δύναμη και υλοποιώ τα όνειρά μας. Με την βοήθεια του κόσμου όμως. Αυτός μου άνοιξε τον ορίζοντα να ονειρευτώ. Παραμένω αυθεντικός, δεν μπορώ να υποκριθώ τίποτα. Έτσι αρχίσαμε πάλι εκεί που ξεκίνησα πριν είκοσι χρόνια. Στο «Posidonio» σαν πρώτο όνομα. Ανατριχιάζω με τον κόσμο που μου δίνει την δύναμη αυτή, γύρισα πάλι στο «Posidonio» όπως πρέπει.Πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας, όχι να καθόμαστε στον καναπέ μας και να λέμε θα γίνω Νο1!
Ποιά είναι η συμβουλή σου σε όσα νέα παιδιά ξεκινάνε τώρα την καριέρα τους;
Να μην ακούει την γνώμη των πολλών. Κατά τα άλλα είναι μεγάλη η συζήτηση. Πολλές οι γνώμες γύρω σου που είναι συνήθως λάθος.
Μας κάνει εντύπωση που δίνεις μεγάλη σημασία στον απλό κόσμο
Στα live έχω ένα στιγμιότυπο στο πρόγραμμα που λέω να σηκώσουν τα χέρια τους όσοι είναι κάτω των είκοσι τριών χρονών. Αυτό δημιουργήθηκε εντελώς ξαφνικά όταν είδα ότι υπάρχουν τόσα νέα παιδιά γύρω μας, το έκανα εντελώς φυσικά και καθιερώθηκε. Ότι έχω κάνει το οφείλω στον κόσμο που δεν τον ξέρω εγώ προσωπικά αλλά με στηρίζει με τόση δύναμη. Στα λουλούδια δεν έχει σημασία τι μπορεί να πετάξει ο καθένας, άλλος μπορεί ένα δίσκο, άλλος χίλιους. Ο κάθε άνθρωπος που είναι στο μαγαζί για μένα είναι τιμή.
Που βρίσκεσαι σήμερα δισκογραφικά και τι περιμένουμε;
Είμαι από το 2019 στην Panic. Με τον Νίνο είμαστε φίλοι και είχα μια αυθόρμητη επιτυχία. Δεν ήταν μάλιστα ειδική παραγγελία όλες οι επιτυχίες. Ο Νίνο, ο Λευτέρης ο Κιντάντος με το «Ζήσε την στιγμή», το «Χίλια κομμάτια», το «Φταίω εγώ», ο Σαντικάι επίσης. Η εκπομπή στην καραντίνα στον «Ρυθμό» με την Ράνια Κωστάκη βοήθησαν να βγουν πολλά κομμάτια. Έρχονται και άλλα κομμάτια. Ο κόσμος είναι πάντως αυτός που αποφασίζει ποιό τραγούδι θα αγαπηθεί και θα γίνει μεγάλο. Το «Πήρα έτσι απλά» ή το «Φίλοι δεν ήμασταν ποτέ», δεν περίμενα ότι θα έχουν τόσο πέραση στον κόσμο. Θέλω να καθιερωθώ στην συνείδηση του κόσμου, να έχω ένα ρεπερτόριο σχεδόν όλο με δικά μου κομμάτια.
Ποιό είναι σήμερα το κριτήριο της επιτυχίας για ένα τραγούδι, για έναν τραγουδιστή;
Δεν υπάρχει σήμερα κριτήριο, λέω ότι έχουμε μια νέα τάξη πραγμάτων. Δηλαδή, οι εταιρείες κοιτάνε το Spotify και to Youtube και τα stream. Άλλοι κοιτάνε το Tik Tok ή το Ιnstagram. Άλλοι πάλι τις live εμφανίσεις. Ο καθένας κοιτάει τα δικά του. Μίλαγα πχ με μια καταξιωμένη τραγουδίστρια και μου λέει εσένα το «Αμαρτωλά σου μάτια» είναι το τοπ σου. Εγώ λέω έλα ρε συ… Ο πιο αστάθμητος παράγοντας είναι το κριτήριο του κόσμου που δεν μετριέται.
Που σε βρίσκουμε σήμερα και που θα είσαι μετά;
Ξεκινήσαμε από τον περασμένο Μάη στο ανανεωμένο «Posidonio» και στην συνέχεια πήγαμε τον Φλεβάρη στο ιστορικό Barbarella στην Θεσσαλονίκη και μετά από δύο μήνες επιστροφή στην βάση μας. Η Θεσσαλονίκη έχει άλλη δυναμική πια. Είναι το κέντρο των Βαλκανίων. Όσον αφορά την νύχτα ήταν και είναι πάντα πρωτοπόρος.
Πολλοί σε έχουν ταυτίσει σαν στιλ στο τραγούδι, με τον Ρέμο.
Ο Ρέμος έχει δημιουργήσει μια σχολή όπως και άλλοι βέβαια, όπως ο αείμνηστος Βασίλης Καρράς, ο Γονίδης, ο Βοσκόπουλος πιο παλιά. Αλλά πολλά παιδιά έχουν μια …Ρεμίτιδα. Αν και είμαστε εικοσιπέντε χρόνια φίλοι με τον Αντώνη που με έχει βοηθήσει τόσο και πάντα είμαστε κοντά, δεν έτυχε να βρεθούμε μαζί σε μια πίστα! Θα γίνει πιστεύω κάποια στιγμή. Αγαπημένος μου επίσης καλλιτέχνης είναι ο Πάριος. Η Βίσση είναι κάτι μοναδικό που θαυμάζω. Σίγουρα με πολλούς θα ήθελα να συνεργαστώ. Με τον Σφακιανάκη επίσης θα ήθελα να συνεργαστώ. Τον άκουγα και μικρός. Είναι μια μορφή.
Να πούμε κάτι για την μεγάλη απώλεια του Βασίλη Καρρά.
Είχαμε εξαιρετικές σχέσεις με τον Βασίλη. Αν και δεν είχαμε συνεργαστεί μαζί. Θρύλος, δάσκαλος, δεν ήταν τόσο μεγάλος μόνο για τις επιτυχίες του και το έργο που άφησε στην μουσική, αλλά και για τον χαρακτήρα του. Απίστευτος άνθρωπος, αγαπούσε όλα τα νέα παιδιά. Του οφείλουμε πάρα πολλά εμείς οι νέοι. Άλλωστε τραγουδούσαμε πάντα τραγούδια του για να έχουμε επιτυχία!
Πως είναι η νύχτα σήμερα;
Η νύχτα σήμερα είναι σε μια νέα τάξη πραγμάτων. Είναι περίεργα για όλους. Πάει πολύ καλά σήμερα, με διήμερα όμως, μάλιστα Παρασκευές κάποια μαγαζιά κάνουν…ενέσεις. Τα νέα παιδιά μεγαλώνουν τώρα και αυτοί θα αποφασίσουν ποιά θα είναι η διασκέδαση του αύριο. Δείτε πως άλλαξε τώρα η νύχτα. Όρθιοι πια. Πάνε οι εποχές του καθιστού με το μπον φιλέ! Κάτι άλλο είναι τα κινητά που καταγράφουν τα πάντα. Αυτό είναι μια αλλαγή μεγάλη. Παλιά ότι γινόταν στο μαγαζί, έμενε εκεί. Άλλοι σήμερα έρχονται για ένα στόρι, ή ένα Τικ Τοκ. Τώρα με τα κινητά δεν ακούς φωνές, αλλά βλέπεις χέρια.
Σε ανησυχεί ότι η νεολαία ακούει τραπ;
Δεν έχω κάνει κάτι με τραπ. Δεν λέω δεν με ενδιαφέρει, έχω ακούσει και τραγούδια της. Άλλο η ραπ και άλλο η τραπ βέβαια. Όχι πάντως, δεν είναι απειλή η τραπ για το λαϊκό τραγούδι. Ο καθένας ακούει ότι θέλει. Παλιά υπήρχε π.χ. η Heavy metal.
Τι ρόλο παίζει στην ζωή σου η μεγάλη πια δημοσιότητα;
Απολαμβάνω την δημοσιότητα χωρίς να με αλλάζει όμως. Ασχολούμαι με τα social media αλλά δεν το έχω και πολύ. Όμως είμαι πάντα προσιτός. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που ακολουθώ την μάζα.
Πες μας και για τον αθλητισμό που σου αρέσει αλλά και για τον Άρη σου.
Έχω παίξει και παλιά μπάσκετ, απλά βέβαια. Αλλά βλέπω πολύ και ειδικά Ευρωλίγκα και ΝΒΑ. Και φυσικά τον Άρη, είναι γνωστό ότι είμαι παλιός Αρειανός. Ο Άρης είναι των Ελλήνων, πάμε καλά φέτος. Δεν πάω βέβαια γήπεδο γιατί είναι σε προτεραιότητα δουλειά και δεν υπάρχει χρόνος. Όλοι θα θέλαμε πάντως πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Αγαπημένοι μου παίκτες εκτός από Γκάλη, Γιαννάκη ήταν και οι Φάνης, Τάρπλεϊ, Σάκλεφορντ. Από ΝΒΑ ο Τζόκιτς που έχω ζητήσει και την φανέλα του. Φίλος είναι και ο Ποκουσέφσκι και ο Σάσα. Έχω πολλούς φίλους. Όπως και ο Παπανικολάου, ο Μιλουτίνοφ. Έχουν πάρει και μικρόφωνο πολλές φορές φίλοι μπασκετμπολίστες. ΝΒΑ μ αρέσουν πολύ η Οκλαχόμα, το Ντένβερ. Έχει και παικταράδες όπως ο Γιανγκ της Ατλάντα, ο Μοράντ στο Μέμφις. Αλλά και η Ευρωλίγκα έχει κάνει βήματα.
Το «πατρινόραμα -hellenic» συνεχίζει το ταξίδί του με… όραμα !Κυκλοφορεί την Μεγάλη Εβδομάδα με διπλό εξώφυλλο στα περίπτερα όλης της χώρας και σε επιλεγμένα πρακτορεία τύπου
